Πόνος, ένας πολύτιμος δάσκαλος…
Στη ζωή τίποτα δεν έρχεται τυχαία, χωρίς λόγο. Ακόμα και ο πιο βαθύς πόνος έρχεται με σκοπό το πνευματικό μας καλό.
Αυτό μου δίδαξε και εμένα εμπράκτως η ζωή, όταν απογοητεύτηκα και πληγώθηκα από τον άνθρωπο που αγάπησα περισσότερο στα 24 μου χρόνια. Με έναν έρωτα βαθύ και αληθινό και όχι απλώς με ένα σαρκικό πάθος.
Όταν πληγώθηκα, ένα κομμάτι του εαυτού μου βυθίστηκε στη θλίψη. Προσπαθούσα τότε να αντιληφθώ το γιατί δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου και στο τέλος πληγώνεσαι. Ένα κομμάτι μου τότε με κατηγορούσε, με θεωρούσε λίγη και ανάξια.
Και τότε, αντιλήφθηκα την αξία του πόνου, οποιουδήποτε πόνου μας φέρνει η ζωή. Αποφάσισα να δημιουργήσω, να γράψω και να μοιραστώ τις εμπειρίες μου με άλλους ανθρώπους, να τους βοηθήσω και να τους δώσω χαρά. Ήταν εκείνη η στιγμή που είπα μέσα μου «όχι, αξίζεις περισσότερα και πρέπει να αγωνιστείς για να φτάσεις ψηλά και να αγγίξεις το στόχο σου».
Αν δεν ένοιωθα εκείνη τη στιγμή λίγη και δεν είχα πονέσει, πολύ πιθανό σήμερα να μην είχα γράψει τόσα άρθρα σε περιοδικά και sites, δύο βιβλία και να μην είχα εργαστεί σε βιβλιοθήκες. Ή μάλλον να μην είχα ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ να τα κάνω αυτά γρηγορότερα για να λυτρωθώ.
Ο πόνος είναι μία ευκαιρία να αποφασίσεις να δημιουργήσεις, να ζήσεις, να εμπνευστείς, να μην επιτρέψεις σε μικρούς και θρασύδειλους να σου ρουφούν το αίμα και την ενέργεια.
Ο πόνος είναι ένας δάσκαλος που μας χαρίζει πολύτιμα και σημαντικά μαθήματα ζωής.
