Εθισμός και Smartphone
- Χάρης Μαυροκέφαλος
- PLUS
Όπου και να βρεθεί κανείς, παρατηρεί ανθρώπους να είναι απορροφημένοι στις μικρές οθόνες τους. Στα smartphone τους. Ο καθένας είναι συντονισμένος στο κινητό του και δεν δίνει δεκάρα για τους υπόλοιπους που είναι στο περιβάλλον του. Πολλοί στο εξωτερικό, μάλιστα, έχουν σκοτωθεί για αυτό το λόγο. Θα έρθει και στη χώρα μας αυτό, όμως, αν δεν έχει έρθει ήδη, μην στενοχωριέστε. Προς τα εκεί πάμε.
Όλοι το έχουμε ζήσει. Είτε στο μετρό, είτε στο σουπερμάρκετ, είτε στο δρόμο, είτε σε δημόσιες υπηρεσίες είτε στο ασανσέρ είτε οπουδήποτε, να βλέπουμε άτομα να έχουν «καρφωμένο» το βλέμμα τους στη μικροσυσκευή τους. Όσες φορές δεν το βλέπουμε αυτό έξω, δεν είναι επειδή δεν συμβαίνει, αλλά επειδή οι ίδιοι κοιτάμε τα κινητά μας! Πάντα συμβαίνει πλέον αυτό εκεί έξω. Αν αμφιβάλλετε, κοιτάξτε καλύτερα. Εξελίσσεται σε σύγχρονη μάστιγα, με σοβαρό αντίκτυπο στις καθημερινές διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ακόμα και σε πλατείες να πάτε, λοιπόν, δεν θα δείτε παιδιά να παίζουν. Όλα έχουν από ένα κινητό, έχοντας εστιάσει μόνο σε αυτό. Το ένα αγνοεί το άλλο. Δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, και όταν είναι να επικοινωνήσουν, το κάνουν διαδικτυακά (!) ενώ υποτίθεται ότι έχουν βγει για βόλτα. Αλλά όταν από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους αποκτούν ένα κινητό, είναι αδύνατον να αντισταθούν στον πειρασμό της χρήσης τους καθώς μεγαλώνουν, ιδίως όταν όλοι οι φίλοι τους τα χρησιμοποιούν. Κάπως έτσι «πέθανε» το παιχνίδι στις μικρές ηλικίες, όπως το είχαμε μάθει όσοι πλέον είμαστε ενήλικες. «Πέθανε» το κυνηγητό, το κρυφτό και το ποδόσφαιρο στις αλάνες των γειτονιών.
Από την άλλη, και εμείς οι ενήλικες, δεν είμαστε καλύτεροι. Εξίσου εθισμένοι είμαστε με τα κινητά μας. Μια χαρά κοιμόμαστε, ξυπνάμε και κινούμαστε με ένα κινητό στο χέρι ή στην τσέπη. Μια χαρά «κολλημένοι» είμαστε σερφάροντας με τις ώρες. Δε πα’ να δουλεύουμε ή να έχουμε πάει σε συναυλία; Εκεί, τα μάτια μας στο κινητό! Έχουμε έναν ανεξέλεγκτο ψυχαναγκασμό να τσεκάρουμε μηνύματα, φωτογραφίες ή άλλες δημοσιεύσεις. Επίσης, πόσες φορές για να αποφύγουμε μία άβολη ή βαρετή στιγμή, έχουμε καταφύγει στο smartphone μας;
Όποιος δεν το έχει διαπιστώσει αυτό, ας ρίξει μια ματιά τι συμβαίνει στις καφετέριες ή στα σουβλατζίδικα. Παρατηρεί κανείς ολόκληρες παρέες να μην ομιλούν μεταξύ τους και να έχουν βγάλει όλοι τα κινητά να τους. Στην καλύτερη περίπτωση, συνομιλούν όταν επρόκειτο να κοινοποιήσουν την παρουσία τους στα social media. Περνάν οι ώρες έτσι, και κάποια στιγμή έρχεται η ώρα του λογαριασμού. Πληρώνουν, φεύγουν και κάπου εκεί τελειώνει και η έξοδός τους.
«Πέθανε» η εκ του σύνεγγυς επικοινωνία. Λες και δεν υπάρχουν θέματα να συζητήσει κανείς. Από ερωτικών σχέσεων μέχρι θέματα πολιτικής επικαιρότητας. Λες και οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να έχουν γνώμη και το θάρρος να την εκφράζουν. «Πέθαναν» οι κοινές ουσιαστικές εμπειρίες μεταξύ των ανθρώπων και έμειναν οι κοινές εμπειρίες μουγκαμάρας και «απορρόφησης» των ανθρώπων από τα κινητά τους.
Το ίδιο συμβαίνει και στα μπαρ ή στα club. Ζευγάρια ή παρέες έχουν βγει σε νυχτερινά μαγαζιά μόνο και μόνο για να κάνουν μόστρα στους φίλους τους στα social media ότι δήθεν «περνάνε καλά». Λες και όποιος περνάει καλά, έχει την ενδόμυχη ανάγκη ή το περιθώριο να κάνει επίδειξη της καλοπέρασής του! Βέβαια, δεν είπα ότι είναι κακό ή λάθος το να βγάζουμε κάποια βίντεο ή φωτογραφίες από την έξοδό μας. Το κακό ή το λάθος είναι να βγαίνουμε έξω μόνο με σκοπό αυτό. Όταν το μόνο για το οποίο ενδιαφερόμαστε είναι αυτό.
Το ίδιο συμβαίνει και στον κόσμο της οδήγησης. Ποιος δεν οδηγεί απασχολούμενος με το κινητό του; Πόσα τροχαία ατυχήματα ή δυστυχήματα έχουν γίνει στο δρόμο επειδή ο οδηγός ήταν απορροφημένος στη μικρή συσκευή του; Το ίδιο συμβαίνει και στα σπίτια μας. Γονείς και παιδιά δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, παρά ασχολούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ όλοι με τα κινητά, τα tablet ή τους υπολογιστές τους.
Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει όλα όσα μας προσέφερε η πρόοδος της τεχνολογίας με εφεύρεση των υπολογιστών, των κινητών τηλεφώνων, του ιντερνέτ. Αποκτήσαμε εύκολη πρόσβαση στην πληροφορία, διευκολύνθηκε η εξ αποστάσεως επικοινωνία των ανθρώπων, και πλέον έχουμε τη δυνατότητα ψυχαγωγίας και διασκέδασης μέσω αυτών. Κανείς δεν αμφιβάλει για αυτά, και κανείς δεν τα παραβλέπει. Κανείς δεν κατηγόρησε τις συσκευές, που δεν είναι καν έμβιοι οργανισμοί!
Οι άνθρωποι ευθύνονται που κάνουν κατάχρησή τους και που μέσω της χρήσης τους έχουν γίνει zombies. Που έχουν πάψει να επικοινωνούν μεταξύ τους. Που έχουν γίνει ξένοι με τα ίδια τα πρόσωπα του στενού τους περιβάλλοντος. Που έχουν αποξενωθεί από τον ίδιο τον εαυτό τους. Που σκοτώνονται κυριολεκτικά και μεταφορικά σε καθημερινή βάση λόγω αυτού!
Όλα χρειάζονται μέτρο. Το να έχει κανείς εξάρτηση από το κινητό του, συνιστά έλλειψη μέτρου. Είναι υπερβολή. Μας αποξενώνει. Και τι χειρότερο από την έλλειψη επικοινωνίας; Ας πάμε, λοιπόν, να ζήσουμε ως ερημίτες σε ακατοίκητα νησιά και να επικοινωνούμε μέσω messenger με τους άλλους! Εμπρός! Τι περιμένουμε; Αφού και που έχουμε τους άλλους γύρω μας, τους σνομπάρουμε. Βέβαια το ίδιο κάνουν και αυτοί.
