Αστείοι διάλογοι
Στην καφετέρια
Ένας κύριος μπαίνει μέσα σε μία καφετέρια.
- Παρακαλώ, αυτό το μέρος είναι για μη καπνιστές;
- Όχι, είναι για εμάς που θέλουμε η ανάσα μας να μυρίζει άσχημα (φωνή καπνιστή από μακριά).
- Πάλι εδώ εσείς οι αντικαπνιστές; Κάνετε τα πάντα για να κρατήσετε τον αέρα του τσιγάρου μακριά από εσάς, μας έχετε ζαλίσει με την καθαριότητα της ατμόσφαιρας και λέγοντάς μας πως το τσιγάρο μας βλάπτει.
- Να μας τα ψάλλουν ήρθαν πάλι, φωνή άλλου καπνιστή από το διπλανό τραπέζι. Ναι, εμείς θέλουμε να καπνίζουμε και να εισπνέουμε τον καπνό. Να πάτε αλλού.
-Ξέρετε, εγώ μία ερώτηση έκανα..
-Κακώς! φώναξαν όλοι μαζί. Να πάτε αλλού, αλλού, αλλού!
Στο σπίτι
- Μαμά, μερικές φορές αισθάνομαι τόσο άσχημα για τις δουλειές που κάνεις μέσα στο σπίτι και δε στις αναγνωρίζει κανείς.
- Παιδί μου, και μόνο που του λες, μου δίνεις απεριόριστη χαρά!
- Εγώ πάντως, από σήμερα θα σε βοηθάω περισσότερο. Ήδη έσπασα δύο πιάτα και τρία ποτήρια!
Στο δρόμο
Δύο φίλοι περπατούν στο δρόμο. Ξαφνικά, ο ένας γυρίζει και αποκρίνεται στον άλλον:
- Τι έπαθε το πρόσωπό σου; Φαίνεται πως έχεις χτυπήσει.
- Θα χτυπούσε περισσότερο, αλλά ευτυχώς, έσκυψα και απέφυγα την καρέκλα.
- Ποιος σου έριξε καρέκλα;
- Η γυναίκα μου. Χθες είχε γενέθλια και εγώ της είπα: «για την ηλικία σου, αγάπη μου, έχεις πολύ λίγες ρυτίδες..».
