Να μείνεις εκεί… κοντά σου
Όταν ήμουν μικρή, η απόσταση μέχρι τον ήλιο φαινόταν σχεδόν εκκωφαντική, σαν χιλιάδες μουσικές να ξεχύνονταν σε κάθε στοιβάδα ατμόσφαιρας παρασύροντας τη σκέψη μακριά από το στόχο. Αργότερα, ανακάλυψα πως ο ουρανός είναι το πιο κοντινό πράγμα στη γη, αφού είναι πάντα εκεί. Μέχρι τη στιγμή που δεν είχα λόγο να αγναντεύω εκεί ψηλά όσα με έκαναν να πετώ με τα πόδια καρφωμένα στη γη. Γιατί μέχρι κι αυτό έκανα για σένα.
Κοντά σου γνώρισα πολλά. Έμαθα πως το να γράφω μηνύματα σε ένα σκονισμένο παρμπρίζ δεν ταιριάζει σε ένα σοβαρό άτομο. Να χτυπάω το θυροτηλέφωνο στη μία το βράδυ για να σου πω πως έκανα μια ευχή για σένα βλέποντας ένα αστέρι που μόλις έσβησε δεν είναι κάτι αρεστό. Έμαθα ακόμα πως το να σκαρφαλώνω σε ένα δέντρο αφήνοντας μια τεράστια ζωγραφιά λαμπερού ήλιου απέναντι από το μπαλκόνι σου μια συννεφιασμένη μέρα είναι παιδιάστικο. Το να σε περιμένω ξημερώματα στη γωνία με ένα ζεστό καφέ για να σου ευχηθώ καλημέρα, το να σε αγκαλιάζω σφιχτά ψιθυρίζοντάς σου πόσο σε αγαπώ, το να γεμίζω το χώρο σου αμέτρητα χαρτάκια με αστείες ιστορίες, το να γράφω σε κάθε χαρτοπετσέτα πόσο μου λείπεις και να αλλάζω τους υπότιτλους σε μια ταινία με λέξεις μόνο για σένα είναι σοβαρό ατόπημα. Το να σε αγγίζω για να διώξω τον πόνο σου, να σε κρατάω ζεστό μια κρύα νύχτα, να σου αφηγούμαι ιστορίες με περίεργες φωνές μέχρι να νιώσω την ανάσα σου να ξεμακραίνει σε ένα όνειρο δεν είναι αποδεκτό. Το να περιμένω να ξυπνήσεις για να συνεχίσει η γη να στρέφεται, να ταξιδεύω ατέλειωτες ώρες στη νύχτα για να συναντήσω τα μάτια σου έστω ένα λεπτό το ξημέρωμα είναι απλώς χάσιμο χρόνου.
Έμαθα όμως και κάτι που δε μου δίδαξες. Να φεύγω. Από εκεί που οι λέξεις είναι απλώς γράμματα στριμωγμένα, εκεί που τα χρώματα χωρίζονται σε βασικά και δεύτερα, ο ήλιος βγαίνει μόνο το πρωί, τα αστέρια είναι εκεί μόνο το βράδυ. Από εκεί που η πόρτα ανοίγει όποτε κλείνουν τα μάτια και που ο χρόνος μετριέται σε ώρες.
Μαζί μου δεν παίρνω τίποτα. Για σένα τα έκανα όλα, είναι δικά σου. Θα φτιάξω άλλα, εκεί που πάω. Με λίγο ουρανό, θάλασσα, αλάτι και άμμο. Από εκείνα που πάντα μισούσες, που πάντα σε εκνεύριζαν. Και που τώρα θα τα κάνω για μένα. Και θα τα αγαπάω όπως πάντα. Χωρίς εσένα. Με μένα.
