Η δύναμή σου
Ευτυχισμένος είσαι όταν δεν σε αγγίζει τίποτα από αυτά που κάποτε έλιωνες στα πατώματα.
Ναι, θυμάσαι στα πατώματα όχι το κορμί σου, αλλά την ψυχή σου. Την έβλεπες πεσμένη και την πάταγες από πάνω ώσπου την έλιωνες. Τόσοι σε ποδοδοπάτησαν και εσύ τους έκανες τα χατίρια να αυτοτιμωρείσαι και να δίνεις το τελειωτικό χτύπημα στον εαυτό σου.
Έτσι γίνεται όμως, μην τα θυμάσαι τώρα και στεναχωριέσαι, αλλά να γελάς. Ναι, πλέον να γελάς γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν σε αγγίζει πια. Δεν σου μείνανε παθήματα αλλά μαθήματα.
Για να αγαπήσεις και να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου πρέπει να γίνεις βράχος, να σε χτυπάνε τα κύματα, να σκίζεσαι, να κόβεσαι, ώσπου το τραύμα σου θα σταματήσει, θα ξεραθεί και δεν θα ξανανοίξει ποτέ.
Δεν υπάρχουν πληγές που ανοίγουν, υπάρχουν πληγές που μόνο αν τις ξύσεις, τις πειράξεις, θα σου ανοίξουν. Γι’ αυτό οποιαδήποτε πληγή είχες ανοιχτή, την έκλεισες. Και μην την ξαναπειράξεις και μην την κοιτάξεις ποτέ ξανά. Έκλεισε!..
Έκλαψες, βασανίστηκες, αγάπησες και μίσησες. Έτσι πρέπει, έτσι είναι η ζωή, έχει πόνο και χαρά.
Τώρα πια είσαι ήρεμος, δεν δέχεσαι τον οποιονδήποτε στην ψυχή σου. Είσαι ευγενικός με όλους, αλλά λίγοι είναι αυτοί που θα ζήσουν τη μαγεία σου.
Ναι, είσαι μαγικός, όταν μετά από όλα αυτά δεν τρελάθηκες, δεν έπιασες τα χάπια και τα ποτά, δεν ξεπούλησες την ψυχή σου στο διάβολο. Και αυτή τη μαγεία σου τη μοιράζεσαι μόνο όπου αξίζει.
Μεγάλωσες, είναι πολύ λίγα και ποιοτικά αυτά που σου δίνουν πλέον χαρά. Ενθουσιάζεσαι πολύ σπάνια πλέον, αλλά όταν ενθουσιαστείς πλημμυρίζεις από χαρά και λάμψη.
Εγώ έχω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο, γιατί το αξίζεις. Υποκλίνομαι στη δύναμή σου που την απέκτησες μέσα από την ταπεινότητά σου, γιατί ο ταπεινός είναι πάντα ο κερδισμένος.
Μπορεί να μην είσαι πλούσιος αλλά έχεις τον μεγαλύτερο πλούτο μέσα σου, την ηρεμία της ψυχής σου, που κάποιοι δεν μπορούν να την βρουν με τίποτα, όσο και αν ταξίδεψαν, όσο και αν έψαξαν.
Αυτό είναι η δύναμη. Να είσαι ένας κάμπος δίχως φράχτη και να μην περνάει τίποτα μέσα!
Πάρα μονάχα ό,τι επιτρέπεις εσύ!
