Θα ζητούσες αν είχες ανάγκη;
Μαθαίνουμε να είμαστε ψηλομύτες, να μην παραδεχόμαστε πως έχουμε ανάγκη. Δε θέλουμε να ζητήσουμε αυτό που χρειαζόμαστε, περιμένουμε οι άλλοι να το αντιληφθούν για να προσφερθούν να μας βοηθήσουν.
Οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι μάντεις, δεν μπορούν να μυρίζουν τα δάχτυλά τους για να καταλαβαίνουν τι έχουμε ανάγκη. Αν εμείς δεν ανοίξουμε το στόμα μας και δεν εκφράσουμε την ανάγκη μας, τότε όλα θα παραμένουν έωλα.
Σου έτυχε μία ημέρα να μην έχεις, να έχεις ξεμείνει. Αλλά δε θέλεις να ρίξεις τα μούτρα σου, να ζητήσεις αυτό που έχεις ανάγκη, να πεις πως θέλεις να πάρεις κάτι και να το πληρώσεις την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα.
Αν θέλεις να φας μία κρέπα και δεν έχεις, ζήτησέ τη. Αν θέλεις να πάρεις ένα φαγητό, ζήτησέ το από το κοντινό σου εστιατόριο, στο οποίο βρίσκονται και άνθρωποι που γνωρίζεις.
Ο Χριστός στην Επί του Όρους ομιλία, είπε την εξής φράση: «ζητείτε και θέλει σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε και η πόρτα θα σας ανοίξει».
Μόνο αν εμείς εκφράσουμε την ανάγκη μας, οι άλλοι θα αντιληφθούν. Μόνο αν εμείς ταπεινώσουμε το Εγώ μας και παραδεχτούμε την ανάγκη μας, θα λάβουμε αυτό που έχουμε ανάγκη.
Μα δε θέλουμε να αποκολληθούμε από το ψυγείο του Εγώ, το οποίο παγώνει την καρδιά μας αλύπητα. Δε θέλουμε να ταπεινωθούμε, να παραδεχτούμε την έλλειψή μας, να κοινωνήσουμε στον άλλον το πρόβλημά μας.
Αν χαμηλώσουμε την υπερηφάνεια μας και ζητάμε αυτό που έχουμε ανάγκη, τότε και μόνο θα γνωρίζουμε αν θα το λάβουμε ή όχι. Γιατί μπορεί και να το λάβουμε. Αλλά εμείς προτιμάμε να σιωπήσουμε, υπακούοντας σε έναν ανόητο εγωισμό ο οποίος δε μας αφήνει να δούμε πέρα από το χαμηλό οπτικό μας πεδίο.
Να μάθουμε να ζητάμε αυτό που έχουμε ανάγκη. Είτε είναι κρέπα, είτε είναι ένα στυλό, είτε είναι μία αγκαλιά. Η ζωή είναι απλή, μην την κάνεις περίπλοκη.