Κιτρινούληδες vs Γαλαζούληδες
- blogoulis
- PLUS
Χαίρε διαβαστή μου αγαπημένε…
Αφού η παραμονή μου στον πλανήτη σου βλέπω να παρατείνεται αρκετά, αποφάσισα κι εγώ να πλουτίσω τις γνώσεις μου όσο το δυνατόν περισσότερο. Καινούριος τομέας που τράβηξε την προσοχή μου είναι αυτός του αθλητισμού. Την επιμόρφωσή μου ανέλαβαν τα γήινα φιλαράκια μου και επειδή το γοργόν έχει τη χάρη με τσουβάλιασαν την περασμένη Κυριακή και με πήγαν σε ένα γήπεδο από αυτά που παίζεται ένα από τα ομαδικά αθλήματα που το λένε ποδόσφαιρο. Μέχρι στιγμής, δε μπορώ να πω, έχω μάθει αρκετά αθλήματα, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά, αλλά από κοντά πρώτη φορά θα έβλεπα ένα άθλημα. "Πρώτα θα ξεκινήσουμε με ποδόσφαιρο", μου εξήγησε ο ένας από τους φίλους μου.
Για να σου δώσω μια εικόνα απ' αυτά που είδα, σε ένα μακρόστενο χωράφι σπαρμένο με χορτάρι είχαν μαζευτεί 25 γήινοι με χρωματιστά εσώρουχα. Οι 11 φορούσαν κίτρινα φανελάκια και μαύρα βρακάκια, οι άλλοι 11 γαλάζια φανελάκια και βυσσινί βρακάκια και τρεις, πιο ανεξάρτητοι αυτοί, φορούσαν μαύρα φανελάκια και μαύρα βρακάκια. Σαν τα δικά μου ένα πράγμα αλλά όχι τόσο σεξουλιάρικα. Σα χεσμένοι ήταν. Οι δύο απ' αυτούς δεν έμπαιναν μέσα στο χωράφι αλλά πηγαινοέρχονταν σε κάτι άσπρες γραμμές και κρατούσαν ένα σημαιάκι ο καθένας στο χέρι του που κάπου-κάπου το σήκωναν όρθιο. Ο άλλος έτρεχε ανάμεσα στους παίκτες και είχε στο στόμα μια σφυρίχτρα. Κάποιες φορές σφύριζε με μανία και γούρλωνε τα μάτια του κι εμένα αυτό πολύ με φόβιζε. Αυτοί με τα χρωματιστά εσώρουχα κυνηγούσαν ένα στρογγυλό σαν το κεφάλι μου τόπι, μόνο που εκείνο ήταν δερμάτινο. Απ' ότι κατάλαβα και απ' όσο με βοήθησαν οι φίλοι μου, αντικειμενικός σκοπός ήταν να σπρώξουν αυτό το τόπι σε ένα μακρόστενο κουτί από σίδερα, που όπως μου εξήγησαν τα λένε δοκάρια, το οποίο στο πίσω μέρος είχε πλεγμένες μεταξύ τους κλωστές που έμαθα στα σίγουρα ότι τα λένε δίχτυα. Κάθε ομάδα από τις δύο είχε πίσω της από ένα τέτοιο κουτί. Δηλαδή όταν λέω πίσω της δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Αφού η κάθε ομάδα κατέβαινε προς το κουτί τής άλλης πού θα βρισκόταν το δικό της κουτί; Πίσω της. Ε, αυτό λέω κι εγώ. Δεν ξέρω αν με παρακολουθείς κι αν γίνομαι κατανοητός.
Καλά κυλούσαν τα πράγματα μέχρι που ένας απ' αυτούς με τα κίτρινα φανελάκια και τα μαύρα βρακάκια έδωσε μια κλωτσιά στο στρογγυλό αυτό πράγμα που παρεμπιπτόντως αυτοί το λένε μπάλα και το έβαλε μέσα στο κουτί. Τότε αντί οι υπόλοιποι με τα κίτρινα να τον αγκαλιάσουν άρχισαν να τον μουντζώνουν κι εγώ πολύ μπερδεύτηκα αλλά ας είναι καλά οι φίλοι μου που μου εξήγησαν ότι δεν έπρεπε να τη βάλει σ' αυτό το κουτί τη μπάλα γιατί ήταν το δικό τους αλλά στο άλλο κουτί που ήταν των άλλων. Ε, ρε μπέρδεμα και πάνω που είχα αρχίσει να τα ξεκαθαρίζω τα πράγματα. Ευτυχώς όμως μετά από λίγο οι κιτρινούληδες βρήκαν το σωστό κουτί και έβαλαν κι εκεί μέσα τη μπάλα. "Χα", λέω στους φίλους μου, "δύο γκολάκια (έτσι τα λένε όταν μπαίνει η μπάλα στα κουτάκια) οι κιτρινούληδες, κανένα οι γαλαζούληδες". "Όχι ρε χάχα", μου απαντάει ο ένας φιλαράκος, "ένα προς ένα είναι τα γκολάκια". Έσκασα βέβαια αλλά ακόμα προσπαθώ να εξηγήσω πώς γίνεται να έχουν βάλει δύο γκολ οι κιτρινούληδες και να είναι ισοπαλία. Σ' αυτό το σημείο πρέπει να σου διευκρινίσω ότι με την πρώτη ματιά συμπάθησα τους κιτρινούληδες. Τι να κάνω, είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Δες και τη ντοματοσικλέτα μου. Κιτρινούλα είναι κι αυτή. Τες πα.
Πάμε παρακάτω και σε μια φάση φεύγει ένας γαλαζούλης με ταχύτητα και σκάει μια ξεγυρισμένη κλωτσιά σε ένα φουκαρά κιτρινούλη που πρέπει να είδε το Μικρό και το Μεγάλο Σκαντζόχοιρο μαζί σε διαδικασία νιρβάνα. "Α, χα", ξαναπετάγομαι και τι το ήθελα; "Κατς;", σπεύδω να ρωτήσω τον φίλο μου κάνοντάς του και τον έξυπνο για τις γνώσεις μου γύρω από τα αθλήματα. "Τι κατς ρε διαπλανητικό σαμιαμίδι", μου αντιγυρίζει. "Ποδόσφαιρο βλέπουμε τώρα". "Α, κι εγώ που νόμιζα ότι θα τα παίξουν τα αθλήματα ένα προς ένα αυτοί οι κυριούληδες με τα χρωματιστά βρακάκια". "Όχι βρε μπούφο, μόνο ποδόσφαιρο θα δούμε σήμερα, για κατς θα σε πάμε άλλη μέρα". Έσκασα πάλι αλλά έπαιρνα όρκο ότι αυτός ο κυριούλης που άπλωσε το πόδι του έπαιξε κατς. Αφού είχα δει πώς παίζεται το συγκεκριμένο άθλημα.
Δεν περνάει λίγη ώρα και ένα μαυρούλης με κιτρινούλια απλώνει την ποδαρούκλα του και ξαναβάζει τη μπάλα στο κουτάκι και μάλιστα στο σωστό κι αυτή τη φορά. "Μπράβο", χοροπηδάω, "δύο με ένα οι κιτρινούληδες". Αμ δε.. Δεν ήτανε γραφτό μου να δω χαρά. Φρρρρρρρ… Ο μαυροσωβρακοφανέλας παραλίγο να καταπιεί τη σφυρίχτρα του. "Τι έπαθε καλέ αυτός;", ρωτάω πάλι. "Ακύρωσε το γκολ", μου λένε οι φίλοι. Α, δεν θα τα πάμε καθόλου καλά μ' αυτόν τον κυριούλη. Τρία γκολάκια έχουν βάλει οι κιτρινούληδες και μόνο ένα τους έχουν αφήσει να χαρούν. Και σα να μην έφτανε αυτό σε λίγα λεπτά να σου οι γαλαζούληδες να κολλάνε κι αυτοί ένα γκολάκι. Δύο προς ένα κερδίζουν οι γαλαζούληδες. Λήγει το πρώτο ημίχρονο και όπως τρώω κάτι κομμάτια από άσπρο αφρολέξ που μου έχουν πάρει οι φίλοι μου και τα λένε ποπ κορν, αναρωτιέμαι πώς γίνεται με τρία γκολάκια οι κιτρινούληδες και ένα οι γαλαζούληδες να κερδίζουν οι δεύτεροι με δύο προς ένα.
Αρχίζει το δεύτερο ημίχρονο. Σε λίγο, ένας γαλαζούλης τρυπώνει δίπλα σε ένα κιτρινούλη, σκοντάφτει και τρώει η μούρη του πρασινάδα. "Επ", λέω στον διπλανό μου φιλαράκο, "αυτή τη φορά το βρήκα". "Φέρε το εδώ", μου λέει, "δικό μου ήταν". "Όχι", του λέω, "δεν κατάλαβες. Εννοώ πως ξέρω τι άθλημα βλέπουμε. Κρόουλ στην κολύμβηση!". Ο φίλος έκανε μια κίνηση με τα δυο χέρια, που κάπου την είχα ξαναδεί. Με ανοιχτά τα δάχτυλα και στις δύο παλάμες μου τα έφερε μπροστά στα μούτρα μου λέγοντάς μου: "Πάρτα". Παρόλο που έψαξα πολύ καλά τριγύρω δεν βρήκα τι ακριβώς να πάρω αλλά το άφησα να το διευκρινίσω για μετά το ματς γιατί η ατμόσφαιρα ήταν ήδη τεταμένη. Στο μεταξύ αυτός ο γαλαζούλης είχε σηκωθεί. Το όνομά του, αν θυμάμαι καλά, ήταν Βρούτος. Καλά τώρα, πάνε να ξεγελάσουνε εμένα, τον Blogouli από τον Μικρό Σκαντζόχοιρο, ότι δεν ήταν βουτιά κρόουλ στο άθλημα τής κολύμβησης αυτό. Αλλά δεν τους τη χαλάω. Άστους να πιστεύουν ότι εξακολουθούν να βλέπουν ποδόσφαιρο.
Να μη σου τα πολυλογώ, αυτό το ανθρωπάκι με τα μαύρα (είπαμε, μαύρο στρινγκάκι και μαύρο σουτιέν) έκανε απελπισμένες προσπάθειες να κερδίσουν οι γαλαζούληδες. Και πάνω που είχε πάρει το πρόσωπό του μια έκφραση αγαλλίασης και ενώ έχει φέρει τη σφυρίχτρα στο στόμα έτοιμος να σφυρίξει το τέλος, πετάγεται ένας κιτρινούλης και το σφυρίζει το τέταρτο γκολάκι που ως δια μαγείας αποδεικνύεται δεύτερο και ο αγώνας λήγει με σκορ δύο προς δύο. Ο σεξουλιάρης με τα μαύρα δείχνει να έχει υποστεί σοκ. Κάτι φωνές ακούγονται γεμάτες αγωνία: "Τη σφυρίχτρα, τη σφυρίχτρα!". Ένας κιτρινούλης με τα μαλλιά κοτσίδα, ολόκληρο θηρίο κοντά δυο μέτρα, τον βουτάει και τον γυρίζει ανάποδα ενώ ταυτόχρονα αρχίζει με τη χερούκλα του να τον χτυπάει στην πλάτη. Ακούγεται ένα παρατεταμένο "ααααααγκοουουουου" και πετάγεται από το στόμα του μαυροχλεμπονιάρη μια κατακόκκινη σφυρίχτρα.
Ρε δεν πας καλά παλικάρι μου. Εμ σου έκανε εσένα και των ομοίων σου τα τέσσερα δύο, εμ του έσωσες και τη ζωή. Άστον να την καταπιεί την κωλοσφυρίχτρα να κελαηδάει ο κώλος του την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν κάθε φορά που θα πάει να σφυρίξει για να κάψει κάποια ομάδα. Και πέρυσι, μου είπαν είχε πετσοκόψει μια άλλη ομάδα σωβρακάκηδων που φορούσαν βυσσινί εσώρουχα. Βιτσιόζος θα είναι.
Αυτά διαβαστή μου από το τελευταίο περί τα αθλητικά σεμινάριο που παρακολούθησα. Δεν θα σταματήσω να ενημερώνομαι και θα φροντίσω να σε κρατάω κι εσένα ενήμερο. Γιατί σου χρειάζεται ένα εξωγήινος μπας και μάθεις τη μαύρη αλήθεια στον τόπο σου.. Αν περιμένεις από τους δικούς σου φέξε μου και γλίστρησα…
