Η δική μου αλήθεια και των άλλων
Πάντα θα θυμάμαι μια υπέροχη συζήτηση που είχα κάνει επανειλημμένα με τον πατέρα μου. Δεν γίνεται να μη χαμογελάω όταν το σκέφτομαι. Η συζήτηση είχε προκύψει την πρώτη φορά λόγω μιας διαφωνίας ή μιας διαφορετικής γνώμης μια μέρα.
Λοιπόν, για την αλήθεια. Τι είναι η αλήθεια και πόσες αλήθειες υπάρχουν;
Η αλήθεια είναι αντικειμενική όταν υπάρχει απομονωμένη από τον άνθρωπο, είναι ένα γεγονός στην πραγματικότητα. Όταν δεν υπάρχει ο άνθρωπος να την διαπιστώνει ή να τη ζει. Αλλά και τι θα σήμαινε η οποιαδήποτε αλήθεια χωρίς τον άνθρωπο;
Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται το καθετί διαφορετικά. Όσοι άνθρωποι υπάρχουν, τόσες είναι και οι αλήθειες. Δεν πρέπει και δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να επιβάλλεις τη δική σου αλήθεια σε άλλους. Δεν θα μπορέσουν να τη δουν έτσι όπως τη βλέπεις εσύ.
Ο πατέρας μου προσπαθούσε να μου το εξηγήσει με τη φυσική της οπτικής και τις διαφορετικές γωνίες. Εγώ προτιμώ την ψυχολογία. Το μισοάδειο ή το μισογεμάτο ποτήρι. Ένας το βλέπει με τα μάτια της έλλειψης, άλλος με τα μάτια της ευγνωμοσύνης, ο τρίτος απλά βλέπει ένα ποτήρι με νερό χωρίς να του προκαλεί κάποιο συναίσθημα. Υπάρχουν άνθρωποι που το βλέπουν σαν μάννα και άλλοι μπορούν να πνιγούν μέσα σε αυτό. Όλοι έχουν δικαίωμα στην αλήθεια.
Πάντα αγκάλιαζα τη δική μου αλήθεια. Δεν προσπαθούσα να την επιβάλλω σε άλλους, απλά μερικές φορές έκανα πέρα αυτούς που δεν την κατανοούσαν. Άλλες φορές δεχόμουν την ξένη αλήθεια, αλλά ένιωθα εγκλωβισμένη σ' αυτήν.
Σήμερα χαίρομαι που δεν συμφωνώ με όλους, πως ακολουθώ τις δικές μου αλήθειες αλλά δέχομαι να δω και τις αλήθειες των άλλων. Διότι με μόνο μία και μοναδική αλήθεια ο κόσμος θα ήταν ένα πληκτικό μέρος στη γη.
