Μένοντας Ελλάδα ή όχι;
Ας το παραδεχθούμε, οι μύθοι με τους οποίους μεγαλώνουμε, ότι η Ελλάδα έχει υπέροχο μεσογειακό κλίμα, ανθρώπινες σχέσεις και χαμόγελο, ήλιο, τείνουν να εκλείψουν.
Η Ελλάδα απέχει παρασάγγας από τον χαρακτηρισμό μίας σύγχρονης, προηγμένης χώρας. Οι μισθοί της είναι εξαιρετικά χαμηλοί συγκριτικά με τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής.
Δυστυχώς, η παιδεία, η ασφάλεια και τα νοσοκομεία μας υστερούν δραματικά, η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών μειώνεται διαρκώς και κάθε τομέας της ανθρώπινης ζωής φωνάζει ότι έχει ανάγκη περισσότερη εθνική προστασία και ενδιαφέρον.
Ας είμαστε ξεκάθαροι, ο λόγος που ολοένα και περισσότεροι νέοι φεύγουν από την Ελλάδα είναι προφανώς ο οικονομικός. Όταν έχεις μία ζωή και έχεις όνειρα και έναν σκοπό, θα κοιτάξεις αυτά, δε θα στραφεί η προσοχή σου στο να μείνεις και να παλέψεις σε μία χώρα που όλα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτός, όσο και αν υπερισχύει στην κλεψύδρα.
Είναι και αυτή η αίσθηση ότι ζεις σε μία χώρα που σε υπολογίζει ως πολίτη. Είναι ότι θα βγεις στο δρόμο και θα παρατηρήσεις καθαριότητα, από την πιο πολυσύχναστη λεωφόρο, μέχρι το στενό και απόμερο δρομάκι.
Είναι ότι δε θα μπω σε ένα δημόσιο μέσο μεταφοράς και θα ανησυχώ ότι μπορεί να μη φτάσω ποτέ στον προορισμό μου ή να ξαναβγώ. Μπαίνεις σε ένα τραίνο και ακούς το μούγκρισμά του, διαισθανόμενος ότι μπορεί να σταματήσει τελείως στα ξαφνικά.
Είναι το αυτονόητο, το απλό, το καθημερινό. Όχι αποκλειστικά το οικονομικό -αν και παραμένει ο κυριότερος λόγος.
Απέχουμε από το να θεωρούμαστε μία σύγχρονη, ευρωπαϊκή χώρα σε αντίληψη, οργάνωση και παροχή υπηρεσιών.
Και δεν ξέρω πότε -και αν- θα βελτιωθούμε…