Το σχολείο έχει κατάληψη
- Κώστας Ρώτας ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Είναι μία δραστηριότητα των μαθητών που ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του '80.
Οι μαθητές καταλαμβάνουν τον χώρο του σχολείου και σταματούν τα μαθήματα και τις άλλες δραστηριότητες του σχολείου. Κατά κανόνα απαγορεύουν την είσοδο στους καθηγητές. Παρουσιάζουν μία σειρά από αιτήματα και ζητούν την ικανοποίησή τους.
Υπάρχουν πολλών ειδών καταλήψεις:
- Είναι καταλήψεις υποκινούμενες από κόμματα. Παλιότερα αυτού του είδους οι καταλήψεις ήταν πολύ πιο συχνές. Τα παιδιά παίζουν στα κομματικά παιχνίδια τα οποία καθόλου δεν καταλαβαίνουν. Άσχημος τρόπος να ξεκινούν την ενασχόληση με τα πολιτικά, προωθείται η "προβατοποίηση".
- Αυτές που αφορούν θέματα του σχολείου ή της τοπικής κοινωνίας. Για παράδειγμα το κτιριακό πρόβλημα, το ότι λείπουν καθηγητές ή κάτι άλλο. Καλό να ακούγονται τα προβλήματα, αλλά ούτε αυτές οι καταλήψεις δεν αποφασίζονται από τους ίδιους τους μαθητές.
- Αυτές που τις κάνουν οι ίδιοι οι μαθητές απλά για να κλείσουν το σχολείο. Σε αυτήν την περίπτωση τα αιτήματα είναι προσχηματικά. Έχουν υπάρξει καταλήψεις με εντελώς γελοία αιτήματα, π.χ. για το σχήμα που έχουν οι τυρόπιτες στο κυλικείο. Τα παιδιά μάς το λένε στα μούτρα: "δεν το γουστάρουμε και το κλείσαμε". Είναι η μόνη περίπτωση που οι καταλήψεις ξεκινούν από τους ίδιους τους μαθητές και με αυτήν την έννοια υπάρχει ειλικρίνεια. Γι’ αυτό και σε αυτήν την περίπτωση ο καθηγητής, αν θέλει, μπορεί να ανοίξει κάποιο διάλογο με τους μαθητές.
Για τους μαθητές εφτά ώρες παρακολούθησης την ημέρα είναι υπερβολικές. Και επιπλέον έχουν το διάβασμα στο σπίτι, συν τα εξωσχολικά μαθήματα, συν το άγχος για τις πανελλήνιες στο τέλος τους λυκείου. Ή για κάποιους μαθητές εφτά ώρες είναι ούτως ή άλλος υπερβολικές αφού έχουν χάσει την επαφή με το μάθημα. Οι μαθητές θεωρούν την παρουσία στο σχολειό κάτι το τυπικό, πλήττουν.
Οι καθηγητές το αντιλαμβάνονται αυτό. Και πέραν τούτου είναι και οι ίδιοι εργαζόμενοι που έχουν κουραστεί από την δουλειά τους. Όλοι, καθηγητές και μαθητές δεν έχουν αντίρρηση να κλείσει έστω για λίγες μέρες το σχολείο, γι’ αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει μία κατάληψη.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο καθηγητής που πάει στην δουλειά του ένα πρωί, να βρίσκει την πόρτα του σχολείου κλειστή. Υπάρχει ένα πανό που γράφει "κατάληψη" και τα θρανία έχουν μπλοκάρει την πόρτα. Μέσα από τα κάγκελα βλέπει τους μαθητές μαζεμένους. Είναι όλοι όρθιοι γύρω από το προεδρείο τους. Το προεδρείο αποτελείται από τους "αρχηγούς" τους που κάθονται σε καρέκλες και ακουμπάν τα χέρια τους σε ένα θρανίο. Ανακοινώνει το προεδρείο στον καθηγητή ότι μπορεί να φύγει αφού δεν γίνεται μάθημα και ίσως ειδοποιηθεί για το πότε θα χρειαστεί να ξαναέρθει στο σχολείο για μάθημα.
Ο καθηγητής βεβαίως και παρατηρεί ότι δεν είναι σωστό να του λέει ο μαθητής πότε θα κάνει μάθημα και πότε δεν θα κάνει. Όπως παρατηρεί ότι δεν είναι και σωστό για το σχολείο οι "αρχηγοί" των μαθητών να κάθονται, και οι άλλοι μαθητές να είναι όρθιοι. Χρειάζεται να φτιάχνονται τέτοιες ιεραρχίες στα παιδιά;
Αυτά είναι λεπτομέρειες στην λειτουργία του σχολείου. Το σχολείο δεν αρέσει ούτε στους καθηγητές ούτε στα παιδιά και δεν φταίει αυτός για αυτό. Πάει να πιει τον καφέ του.