Κυρία, έχω απορία!
Η διδασκαλία, και ειδικότερα η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, αποτελεί από μόνη της μια ιδιαίτερη και απαιτητική διαδικασία. Κατά τη διάρκεια αυτήν είναι φυσικό και επόμενο ο μαθητής να αποκτήσει μια πληθώρα αποριών, τις οποίες ο εκπαιδευτικός θα κληθεί να λύσει. Οι απορίες αυτές μπορεί να σχετίζονται τόσο με γραμματικά φαινόμενα, όσο και με θέματα γενικής φύσεως που μπορεί να απασχολούν τον μαθητή την ώρα του μαθήματος.
Το πως θα διευθετηθεί μια τέτοια κατάσταση έγκειται στην εμπειρία αλλά και στην προσπάθεια του εκπαιδευτικού να λύσει τις πραγματικές απορίες που σχετίζονται με το μάθημα. Αν όχι το πιο σημαντικό, τότε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της διδασκαλίας είναι η επεξήγηση. Θα έλεγε κανείς πως είναι αδύνατον να επιτευχθεί η εκμάθηση σε ένα αντικείμενο, όπως είναι η γλώσσα, χωρίς να εξηγεί ο εκάστοτε καθηγητής τι ακριβώς διδάσκει.
Η επεξήγηση λοιπόν, το να μπει ο εκπαιδευτικός σε μια διαδικασία κατανόησης τυχόν δυσκολιών του μαθητή, αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα της εκπαίδευσης. Αυτό με τη σειρά του φέρνει κι άλλα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα το αν ένας εκπαιδευτικός οφείλει να εξηγεί σε κάθε μαθητή ξεχωριστά μέχρι να λυθούν οι απορίες του. Η απάντηση είναι ναι. Δε θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια ορθή εκπαίδευση, όταν ο κύριος εκπρόσωπός της, ο εκπαιδευτικός, αφήνει στον μαθητή άλυτες τις απορίες του.
