Ας θυμηθούμε και ολίγον από… Αρσένη!

: tempo team; ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ; 17 Μαϊος 2012 • 15:02

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (2 Ψήφοι)

Του Δημήτρη Τσιμούρα (Εκπαιδευτικός)

Αυτόν που έβαλε τα θεμέλια της ταφόπλακας στη δημόσια εκπαίδευση, έναν από τους πιο μισητούς υπουργούς παιδείας –ακόμη και η Διαμαντοπούλου έρχεται δεύτερη- βρήκε η «κυβερνώσα αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει για υπηρεσιακό Πρωθυπουργό! Οι λόγοι προφανείς. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Όμως κάπου τα όρια ξεπεράστηκαν. Οι ψηφοφόροι δεν είναι ούτε τόσο αφελείς, ούτε έχουν τόσο περιορισμένη μνήμη, όσο νομίζουν οι προτείνοντες. Και βέβαια αυτές οι… προτάσεις περνούν τη λογική ότι οι λύσεις θα προκύψουν με τέτοιου είδους «κινήσεις-ματ» και με το λαό όχι ξεσηκωμένο, όχι αγωνιζόμενο, αλλά καθήμενο στη γωνιά και στην πολυθρόνα του!

Με την ευκαιρία να θυμηθούμε ότι ο νόμος 2525/97, ο λεγόμενος και νόμος Αρσένη, επιβλήθηκε από την τότε… «σοσιαλιστική» κυβέρνηση Σημίτη, με την παραπληροφόρηση, το ψέμα, τη συκοφαντία, τα μαθητοδικεία και τη βία σε όλες της τις εκδοχές, απέναντι σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, που ξεσηκώθηκαν ενάντια σ’ αυτό το έκτρωμα. Να θυμηθούμε ότι για την καταστολή αυτών των αγώνων χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο πράξη νομοθετικού περιεχομένου -4 Δεκεμβρίου του 99- της λογικής του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»! Να θυμηθούμε επίσης ότι ο εν λόγω νόμος ήταν καθ’ υπόδειξη της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, ότι ο Αρσένης ανέλαβε με κάθε μέσο και τρόπο να τον επιβάλει και ότι πράγματι… δικαίωσε όλους αυτούς, που τότε τον εμπιστεύτηκαν! Επίσης να θυμηθούμε ότι η απομάκρυνση του Αρσένη από την πολιτική οφείλεται και στη λαϊκή αγανάκτηση, που συσωρεύτηκε εναντίον του, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να μην εκλεγεί ούτε βουλευτής!

Σήμερα οι πραγματικοί στόχοι αυτού του νόμου επιβεβαιωθήκαν πλήρως. Η δημόσια εκπαίδευση, με πρόγραμμα και στόχο, έφτασε στο έσχατο σημείο. Τώρα ετοιμάζονται για το επόμενο βήμα. Οι κυβερνώντες, οι όποιοι κυβερνώντες της λογικής της λεγόμενης «ευρωπαϊκής προοπτικής», θα εμφανίσουν σαν… «σωτήρες» της εκπαίδευσης τους ιδιώτες-χορηγούς, επενδυτές, στους οποίους και θα παραδώσουν τη σκυτάλη. Η δημόσια εκπαίδευση είναι έτοιμη να… αναγορευτεί σε πεδίον πολύπλευρης εκμετάλλευσης και καθολικής εν γένει αμάθειας!

Τα χαρακτηριστικά αποσπάσματα που ακολουθούν ανήκουν σε σχετικό άρθρο του γράφοντα με τίτλο, Ο νόμος 2525/97 και οι πραγματικοί του στόχοι, που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1999 σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας και στο Ριζοσπάστη.

«…Η κυβέρνηση κάνει μεγάλη προσπάθεια να κρύψει ποιους πραγματικά μαθητές "χτυπά" ο νόμος Αρσένη. Η κάθε αλλαγή, "μεταρρύθμιση", που έγινε τα τελευταία 20 χρόνια στην Παιδεία ήταν χειρότερη της προηγούμενης. Στόχος πάντα τα παιδιά των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων…

Βέβαια, ένας από τους βασικούς στόχους του νόμου είναι και η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Συνειδητή κυβερνητική επιλογή και όχι βιασύνη ή προχειρότητα. Ο Ν.2525/97, είναι πιστό αντίγραφο σχετικής έκθεσης του ΟΟΣΑ για το πώς πρέπει να είναι η ελληνική παιδεία. Η έκθεση αυτή δίνει συγκεκριμένες και λεπτομερείς οδηγίες για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου για την παραγωγή "ευέλικτου εργατικού δυναμικού". Φυσικά εργατικού δυναμικού περιορισμένης μόρφωσης, καταρτισμένου απλώς, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς δυνατότητα να δώσει απαντήσεις σε ουσιαστικά ερωτήματα για την ανεργία, τη φτώχεια και τον πλούτο, τον πόλεμο και την ειρήνη, χωρίς να μπορεί αντισταθεί σε κάθε μορφής εκμετάλλευση, ικανοποιημένου από τη μερική απασχόληση και οπωσδήποτε να μη διεκδικεί. Η ΕΕ και η Κυβέρνηση θέλουν τα παιδιά των εργατών εργάτες, ενώ αντίθετα να μορφώνονται μόνο εκείνοι που έχουν οικονομική δυνατότητα, οι οποίοι θα είναι και οι συνεχιστές της πολιτικής τους. Θέλουν νέους άβολους χειροκροτητές, χωρίς ενδιαφέροντα.

Φυσικά τα αποτελέσματα των στόχων που βάζει ο νόμος 2525/97 θα φανούν άμεσα στο μέλλον. Όμως οι παρενέργειες τους, με την έναρξη της εφαρμογής του, έχουν ήδη φανεί. Ήδη από πέρυσι ο αριθμός των μαθητών που φοιτά στα φροντιστήρια αυξήθηκε απότομα. Οι μαθητές καθημερινά κάθονται 12-14 ώρες στα θρανία και η προσπάθεια για μελέτη, ύστερα από την υπερβολική κούραση της ημέρας, όπως είναι φυσικό, δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ετσι, οι μαθητές δε θα μαθαίνουν σε βάθος και θα αρκούνται στην επιφανειακή "γνώση".

Για τον ελεύθερο χρόνο μαθητών, κάτι που είναι απαραίτητο και επιβεβλημένο, δεν μπορούμε να μιλάμε, όχι μόνο για τα Λύκεια αλλά και για τα Γυμνάσια ακόμη,. Η ψυχολογική πίεση που ασκείται είναι έντονη και φυσικά μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ο μαθητής δεν αναπτύσσεται σαν πολύπλευρη προσωπικότητα. Ενας ακόμη ανομολόγητος στόχος του νόμου! Βέβαια κανείς απ’ αυτούς που επιχειρούν να επιβάλουν αυτόν το νόμο δε σκέφτεται τα ανεξίτηλα τραύματα στην ψυχική υγεία των μαθητών εκείνων, που δε θα καταφέρουν να βγουν από αυτόν τον κυκεώνα των εξετάσεων, αλλά και όσων ακόμη θα πάρουν απολυτήριο, πετυχαίνοντας ή όχι την πανεπιστημιακή σχολή που επιθυμούν…»

Δείτε ακόμα

Όταν λοιπόν γίνεται μια τέτοια πρόταση από ένα κόμμα, που διεκδικεί να γίνει μια «άλλη κυβέρνηση», η οποία πρόταση στην ουσία απενοχοποιεί ένα πρόσωπο, που βαρύνεται αν μη τε άλλο για ένα νόμο, που έβαλε τα θεμέλια της διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης, για ένα πρόσωπο που υπηρέτησε με πάθος αυτήν την πολιτική, τότε επιβάλλεται να εξετάσουμε τα πράγματα και με μία δεύτερη ματιά!

ΥΓ1: Βέβαια και η αποδοχή του τραπεζίτη Παπαδήμου, ως υπηρεσιακού πρωθυπουργού από το ΣΥΡΙΖΑ, είχε και αυτή τους συμβολισμούς της! Ο Παπαδήμος είναι ο άνθρωπος που όχι μόνο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιβολή και εφαρμογή των άδικων και δυσβάσταχτων μέτρων για το λαό, όχι μόνο υπέγραψε ακόμη και την ύστατη στιγμή -μια μέρα πριν εγκαταλείψει την πρωθυπουργία- να πάρουν 18 δις ευρώ οι τραπεζίτες(!), αλλά που συμμετείχε ενεργά και στο γενικότερο σχεδιασμό αυτής της πολιτικής, σε ρόλο «συμβούλου»!!! Είναι προφανές ότι αυτή η αποδοχή στέλνει ένα σαφές μήνυμα στις… αγορές και προαναγγέλλει το ρόλο της «κυβερνώσας αριστεράς»!!!

ΥΓ2: Το σχετικό σκίτσο ανήκει σε μαθητή Λυκείου και δημοσιεύτηκε μαζί με το εν λόγω άρθρο σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας, τον Ιανουάριο του `99.