Τσίλντρες: «Στην Ελλάδα είμαστε σαν αστέρες του κινηματογράφου»!
- tempo team
- ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ
Για όλους και για όλα μίλησε ο νέος μεγάλος αστέρας του μπασκετικού Ολυμπιακού, Τζος Τσίλντρες, σε συνέντευξή του στους «New York Times». Ο «ερυθρόλευκος» άσος έκανε λόγο, μεταξύ άλλων, για την απόφασή του να έρθει στη χώρα μας και όλα όσα έγιναν μέχρι να πει το «ναι», για τη ζωή στην Αθήνα, για τις διαφορές που υπάρχουν σε NBA και Ευρώπη, αλλά και για την άριστη σχέση του με την ιδιοκτησία των Πειραιωτών!
Παρακάτω η συνέντευξη του Τσίλντρες, αναλυτικά:
«Μας αντιμετωπίζουν όπως τους… αστέρες του κινηματογράφου»!
«Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι αθλητές εδώ είναι παρόμοιος με το πώς αντιμετωπίζονται οι αστέρες του κινηματογράφου στις ΗΠΑ. Ο,τι κάνεις είναι στις εφημερίδες. Πήγα σε ένα κλαμπ ένα βράδυ και την επόμενη ημέρα το έγραφαν στις εφημερίδες. Προσπαθούν να σου πουν να μη πας σε κλαμπ, εκτός κι αν είναι μετά από ένα παιχνίδι. Θα προτιμούσαν να μη βγαίνεις κάθε βράδυ έξω, αλλά εγώ έτσι κι αλλιώς δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δεν μ' αρέσει να βγαίνω έξω κάθε μέρα»
-Πότε άρχισες να αντιλαμβάνεσαι πως ήταν διαφορετικά;
«Το αντιλήφθηκα την πρώτη φορά που ήρθα. Οταν ήρθα να δω αν θα με ευχαριστούσε εδώ. Για τρεις ημέρες ήμουν στο πρωτοσέλιδο κάθε αθλητικής εφημερίδα. Κι έχουν 10 τέτοιες. Είχαν αφιερώματα στις κεντρικές σελίδες, με λεπτομέρειες τι έκανα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τότε κατάλαβα πως ήταν διαφορετικό επίπεδο. Και πίσω στην πατρίδα βγάζεις φωτογραφία και δίνεις αυτόγραφο. Εδώ σου φωνάζουν `Ολυμπιακός` κι έχουν τατουάζ με το σήμα της ομάδος στο χέρι. Είναι διαφορετικό επίπεδο που υποστηρίζουν την ομάδα οι φίλαθλοι».
-Ο Ολυμπιακός έχει αντιπαλότητα εδώ με τον Παναθηναϊκό, υποτίθεται κάτι σαν κι αυτή ανάμεσα στους Red Sox και με τους Yankees. Τι γνωρίζεις σχετικά;
«Είναι 10 φορές χειρότερη, 100 φορές χειρότερη πιθανότατα. Είναι σε σημείο όπου, όταν παίζουμε εντός έδρας, οι οπαδοί τους δεν μπορούν να έρθουν. Το ίδιο ισχύει και για τους δικούς μας όταν παίζουμε στο δικό τους γήπεδο. Δεν ξέρω πόσος καιρός πάει, αλλά πετούσαν φωτοβολίδες και βεγγαλικά στην αντίπαλη πλευρά.
Μετά τα παιχνίδια, έδιναν τόπο συνάντησης και πήγαιναν και τσακώνονταν. Οταν λέω πως είναι 10 φορές χειρότερη, είναι σαν την πραγματική έννοια τού πολύ σκληρού για να πεθάνει. Παίζουμε μαζί τους δύο φορές στην κανονική περίοδο και στο κύπελλο, που νομίζω πως είναι ακόμη ένα παιχνίδι, στη συνέχεια πάμε στα πλέι οφ που είναι σε σειρά τριών νικών. Πέρσι νομίζω ότι παίξαμε μαζί τους έξι φορές»
-Τι σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα;
«Μου αρέσει να τρώω πλούσιο πρωινό. Φέτες γαλοπούλας. Eχω σεφ εδώ, αλλά δεν έχει αρχίσει ακόμα επειδή η μητέρα μου έρχεται σύντομα και θα μου μαγειρεύει. Ελπίζω να φτιάξει τηγανίτες. Είμαι απλός τύπος και απλά μου λείπει το πρωινό μου. Προφανώς μου λείπει η οικογένειά μου, αλλά αυτό είναι όλο».
«Μου έλειψε το ομαδικό συναίσθημα»
-Ο ατζέντης σου, Τζιμ Τάνερ, μου είπε λίγα πράγματα για το πώς έγινε η συμφωνία. Μπορείς να με βοηθήσεις περισσότερο;
«Ήμασταν στο τηλέφωνο. Είχαμε μια συζήτηση για τις προσφορές που υπήρχαν. Και στο τέλος ο Τζιμ Τάνερ είπε `Έχουμε κι ένα τηλεφώνημα από Ελλάδα`. Το άκουσα και γέλασα. Είπα, τι διάολο; Πώς προέκυψε αυτό; Μετά μου είπε την πρόταση. Είπα: `Ας την έχουμε να παίζει. Ας δούμε πως θα κυλήσουν οι υπόλοιπες`. Υπήρχε η Οκλαχόμα Σίτι, το Σαν Αντόνιο, το Φίνιξ, το Κλίβελαντ και δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος άλλος.
Ο Τζιμ εξέτασε τη λίστα. Στη συνέχεια κάποια πράγματα ήταν ελκυστικά και μερικά όχι. Ηθελα να ξεκαθαρίσω νωρίς την κατάστασή μου και το μετέφερα αυτό στη διοίκηση της Ατλάντα. Περίπου από την πρώτη κιόλας εβδομάδα.
Η `αγορά` άνοιξε την 1η Ιουλίου. Κι από την πρώτη, τράβηξε μέχρι τρεις. Στις εφημερίδες και τα κανάλια η Ατλάντα είχε αφήσει να φανεί ξεκάθαρα πως το να υπογράψει με εμένα και τον Τζος Σμιθ ήταν προτεραιότητα. Υποτίθεται προτεραιότητα, και οι εβδομάδες περνούν. Δεν ήθελα να κολλήσω κάπου και ένιωσα ως άτομο πως μπορώ να προσαρμοστώ να μείνω κάπου αλλού. Δεν έχω πρόβλημα να μείνω εδώ.
Μόλις ήρθα κι είδα τους τύπους των σπιτιών και τον κόσμο κι είδα με ποιους θα παίζω και άλλα τέτοια, συνειδητοποίησα πως αυτό δεν είναι και τόσο άσχημο. Και ένας λόγος που με δελέασε ήταν πως πραγματικά αγαπούσα το κολέγιο. Αγαπούσα τη συντροφικότητα και ομαδική πλευρά του. Ξεφεύγεις κάπως από αυτό στο ΝΒΑ. Ολα είναι κάπως πιο προσωπικά. Ακόμη και το γεύμα της ομάδας. Είναι κάπως ανόητο αλλά μου έλειψε το ομαδικό συναίσθημα, να είσαι κοντά με όλους τους συμπαίκτες σου και να έχεις οικογενειακή ατμόσφαιρα».
-Κρατάς επαφή με κανέναν από το Στάνφορντ;
«Είμαι πιο κοντά με τα παιδιά από την τάξη μου. Ο Ρομπ Λιτλ είναι στη Νέα Υόρκη και εργάζεται στην Γκολντμαν Σακς. Ο Κρις Ερνάντεζ, που παίζει στην Ισπανία. Ο Τζάστιν Ντέιβις έπαιζε εδώ. Πήρα πολλές συμβουλές από αυτόν. Με προέτρεψε. Και ο Κάρλοτ Γουέδερμπαϊ».
-Πηγαίνεις ένα ταξίδι κάθε καλοκαίρι με τους παιδικούς σου φίλους, συμπεριλαμβανομένου και του Τζαμάλ Σάμπσον, του πρώην αστέρα του κολεγίου της Καλιφόρνια, που παίζει στους Τορόντο Ράπτορς. Εχετε πάει σε μέρη όπως η Βραζιλία και η Ισπανία, πώς το κάνετε;
«Ο Τζαμάλ είναι φίλος μου από την έκτη δημοτικού ή την πρώτη γυμνασίου. Ο Λεϊβόν Ράιντερ είναι παιδικός μου φίλος. Είμαστε τρεις οι σταθεροί κι όλοι οι άλλοι πάνε κι έρχονται, όποιος μπορεί οικονομικά».
«Με έκαναν να αισθανθώ σημαντικός οι άνθρωποι του Ολυμπιακού»
-Πάμε πάλι στο πρέσινγκ από την Ελλάδα.
«Όσο περνούσε ο καιρός γινόταν όλο και πιο σοβαρό. Είναι αρκετά νωρίς, κάπου στις 3 Ιουλίου, όταν είχαμε τη συζήτηση στο τηλέφωνο. Μετά πήγαμε στο Βέγκας στη διάρκεια του σάμερ καμπ και συναντήθηκα με τον γενικό διευθυντή και τον βοηθό προπονητή.
Καθίσαμε, τα είπαμε και ήταν μια καλή συνάντηση. Μου είπαν για το όραμα για μένα και την ομάδα. Μου μετέφεραν πως είχαν δει 50 παιχνίδια μου από την περασμένη χρονιά. Αυτό ήταν έκπληξη. Σοκαρίστηκα. Δε σκέφτεσαι πως σε παρακολουθούν ανά την υφήλιο. Σκέφτηκαν πως ταίριαζα στην ομάδα τους. Μου είπε πού θα βοηθούσα και τι θα έκανα για την ομάδα και ποιος θα ήταν ο ρόλος μου. Είναι ωραίο συναίσθημα. Ενιωσα επιθυμητός. Ενιωσα σημαντικός. Οποιος κι αν είσαι, πάντα σου αρέσει να νιώθεις σημαντικός. Μετά την συνάντηση αυτή η επιλογή μπήκε πιο ψηλά στη λίστα μου».
-Πόσο είναι το ενοίκιο στο σπίτι σου;
«Δεν ξέρω. Θέλω να πω περίπου ανάμεσα στις 5.000 με 8.000 ευρώ το μήνα. Ισως και λιγότερα. Το περιθώριο, που μου έδωσαν, ήταν στις 9.000 ευρώ. Είμαι 25 λεπτά από τις εγκαταστάσεις. Δεν με νοιάζει να παίρνω συχνά αστικό μέσο. Το πρωί έχει κίνηση κι υπάρχουν μόνο δύο κεντρικοί δρόμοι για να φτάσω στη γήπεδο. Θα δοκιμάσω κάτι καινούριο την επόμενη μέρα. Θα πάρω το τραμ. Λένε πως περνάει κάθε 25 λεπτά, ότι κι να γίνει και κοστίζει μόνο ένα ευρώ και θα δω αν μου αρέσει. Σε αφήνει ακριβώς έξω από το γήπεδο και αρχίζει από εκεί».
-Υποθέτω πως τα πάντα στην επίσκεψή σου ήταν πρώτης τάξεως.
«Δεν είναι πως το έκαναν μόνο για εκείνη τη φορά. Με φροντίζουν πολύ καλά. Σχεδον σε ό,τι χρειάζομαι. Δε θέλω να είμαι ακριβός τύπος για να ζήσω. Λες και μου θυμώνουν, αν δε ζητήσω κάτι. Είπα σε κάποιον που εργάζεται στην ομάδα πως ξοδεύω πολύ χρόνο να στεγνώνω τα ρούχα μου. Δεν έχουν στεγνωτήρια εδώ. Και θύμωσε. `Πρέπει να μας πεις πως χρειάζεσαι στεγνωτήριο`. Θέλουν να φροντίσουν πως όλα είναι τακτοποιημένα, οπότε είμαι άνετος και χαρούμενος. Ετσι είναι με όλους στην ομάδα».
-Είναι σχεδόν σαν να σε φροντίζουν, ξέροντας πως θα μιλήσεις με τους υπολοίπους πίσω στην πατρίδα γι' αυτή την εμπειρία.
«Το καταλαβαίνω αυτό. Πολλοί με ρωτούν. Νομίζω πως θα έχει ενδιαφέρον την επόμενη μεταγραφική περίοδο να δούμε τι θα γίνει. Εχω μιλήσει με μερικούς από τους υπολοίπους εδώ. Ο Κάρλος Αρόγιο είναι στο Τελ Αβίβ. Ο Ερλ Μπόικινς είναι στην Ιταλία και του αρέσει. Τους συμπεριφέρονται σαν βασιλείς. Είμαι αρκετά βέβαιος πως και οι τρεις μας στο ΝΒΑ ήμασταν ρολίστες».
«Θα πάρω τα διπλά απ’ ότι στο NBA»
-Ανέλυσέ μας τα οικονομικά σου.
«Τώρα, θα βγάλω περίπου 6 εκατομμύρια χωρίς φόρους. Οπότε βγάζω τα διπλάσια από ότι θα έβγαζα. Βάλε μέσα το σπίτι, το αυτοκίνητο, τον σεφ κι όλα τα άλλα. Βγάζω τα διπλάσια».
-Ποια είναι η κατάστασή σου με τους Χοκς από πλευράς συμβολαίου;
«Το ενδιαφέρον είναι πως είμαι στα βιβλία τους για περίπου 10 εκατομμύρια δολάρια. Το κάνει δύσκολο να κρατήσουν τα δικαίωματά μου. Ακόμη κι αν δε με πληρώνουν, είμαι στον προϋπολισμό τους. Αν μείνω και τα τρία χρόνια εδώ, δε νομίζω πως θα είμαι ιδιοκτησία των Χοκς. Αλλά μέχρι τότε, θα πρέπει πιθανότατα να απαρνηθούν ή να ανταλλάξουν τα δικαιώματά μου. Εχουν πολλούς παίκτες που πρέπει να υπογράψουν όπως ο Τζο Τζόνσον, ο Μάρβιν Γουίλιαμς, ο Αλ Χόρφορντ και ο Εϊσι Λο. Θα τα χρειαστούν αυτά τα χρήματα, ή θα με ανταλλάξουν ή θα αποδεσμεύσουν. Κι όταν γίνει αυτό κάνει τη διαδικασία ακόμη πιο εύκολη».
-Νιώθεις πως "την έφερες" στο σύστημα;
«Δεν θα έλεγα πως του "την έφερα", αλλά πως βρήκα ένα μικρό "παραθυράκι". Δεν μπορώ να πιστωθώ όλη την επιτυχία. Ο Ολυμπιακός έκανε την πρώτη κίνηση. Νομίζω πως είναι κάτι που θα πιέσει για μία αλλαγή στους όρους των συμβολαίων στο ΝΒΑ. Θα είναι δύσκολο για μερικές ομάδες να προσφέρουν όσα στην Ευρώπη».
-Ξέρω πως μερικές από τις βασικές ανέσεις του ΝΒΑ δεν υπάρχουν εδώ. Πώς είναι αυτό;
«Δεν πετάμε με τσάρτερ σε όλα τα παιχνίδια. Αλλά, από την άλλη, αυτό δεν είναι μεγάλη υπόθεση για μένα. Η πτήση από το Ισραήλ στις 6 το πρωί ήταν δύσκολη. Αλλά πήρα ρεπό την υπόλοιπη ημέρα. Δεν έχω να πηγαίνω με ιδιωτικό αεροπλάνο. Πετάμε στην πρώτη θέση και είναι άνετα. Σε μερικά από τα παιχνίδια, νομίζω πολλά από αυτά στην Ευρωλίγκα, πετάμε ιδιωτικά».
«Διαφορετικός ο τρόπος αντίληψης»
-Παίζεις με τον "Baby Shaq"( Σχορτσιανίτη) σωστά;
«Είναι θηρίο. Εγινε νραφτ. Δεν ξέρω γιατί δεν πήγε ποτέ. Ο προπονητής τον φέρνει στο παιχνίδι από τον πάγκο. Νομίζω πως τον φέρνει να κάνει "ζημιά". Τον στέλνει στον πάγκο και μετά τον ξαναφέρνει να κάνει λίγη ακόμη "ζημιά". Ο προπονητής μας δίνει έμφαση στο να παίζουμε σε υψηλό επίπεδο καθόλη τη διάρκεια του αγώνα. Και δεν βλέπεις παίκτες να παίζουν πολλά λεπτά. Στο ΝΒΑ οι τοπ παίκτες όπως ο ΛεΜπρον κι ο Κόμπε έχουν μέσο όρο 40 λεπτά το παιχνίδι. Εδώ ίσως παίζω για 27. Ετσι λειτουργεί.
Τα παιχνίδια εδώ έχουν διάρκεια 40 λεπτά. Μερικοί το παίρνουν στραβά, όταν βλέπουν τους αριθμούς αυτούς και πώς σκοράρουν οι παίκτες. Είναι δυσκολότερο να σκοράρεις εδώ. Δεν υπάρχει άμυνα τριών δευτερολέπτων. Παίζουν "ζώνη".
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνουν πιο δύσκολο το σκοράρισμα. Το παιχνίδι είναι πιο σωματικό και πιο ομαδικό. Είναι πιο μοιρασμένο. Δεκαπέντε πόντοι σε 27 λεπτά είναι καλός αριθμός. Αλλά αυτό δεν είναι σημαντικό. Αυτοί που πετυχαίνουν πολλούς πόντους εδώ είναι σε κακές ομάδες. Ο MVP της Ευρωλίγκα πέρυσι, ο Θοδωρής Παπαλουλάς, είναι στην ομάδα μας τώρα.
Μπορεί να έχει μέσο όρο 10 πόντους και 5, 6, 7 ασίστ. Προσέχουν ποιος αλλάζει το παιχνίδι, ποιος είναι ο πιο σημαντικός στην ομάδα τους. Οχι μόνο αυτός που βάζει 30 πόντους. Είναι διαφορετικός ο τρόπος αντίληψης. Στο τελευταίο παιχνίδι στο Τελ Αβίβ, μετά το παιχνίδι ήμουν κάπως πεσμένος, αφού είχα χάσει κάποια σουτ. Και πάλι κερδίσαμε, αλλά ως ανταγωνιστής θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο.
Ο Παπαλουκάς ήρθε και μου είπε "Φίλε ηρέμησε. Μπήκες εκεί μέσα κι έκανες το κλέψιμο και κερδίσαμε το παιχνίδι". Εκτιμούν τα μικρά πράγματα που κάνεις για να κερδίσεις παιχνίδια. Αν είχα πετύχει 30 πόντους και χάναμε, πιθανότατα θα ήταν νευριασμένοι. Πρέπει να είχα 15 πόντους κι ένα κλέψιμο κι ήταν καλό παιχνίδι».
-Ο Μάικ Μοντγκόμερι, ο προπονητής σου στο κολέγιο, μου είπε ότι ήσουν ευχαριστημένος που δε σε ήθελαν να έρχεσαι να βάζεις 40 πόντους σε κάθε παιχνίδι.
«Αυτό είναι ένα πράγμα για το οποίο χαίρομαι και για το οποίο μου αρέσει να παίζω εδώ. Δεν υπάρχει πίεση να αλλάξω το παιχνίδι μου. Σίγουρα, κάποια βράδια θα πρέπει να είμαι πιο ενεργός επιθετικά ή αμυντικά ή οτιδήποτε. Δεν με περιμένουν να μπω και να βάλω 30 πόντους. Να μπω και να πάρω 20 σουτ το παιχνίδι, είναι κάτι που δεν θέλουν και το καλό είναι πως δεν το θέλω και εγώ. Ποτέ δεν ήμουν παίκτης των πολλών σουτ, προτιμώ να πάρω το καλό σουτ».
-Εχεις μιλήσεις με πολλούς παίκτες στην πατρίδα για το πώς είναι εδώ;
«Το πολύ 10 με 15 παιδιά. Το έχω ξεκαθαρίσει πως δεν είναι για όλους. Οι πτήσεις και τα ξενοδοχεία δεν είναι όπως στο ΝΒΑ. Δεν είναι το Four Seasons, αλλά δεν είναι κι άσχημα. Νομίζω πως γι' αρκετούς, μαζί με μένα, το να ζεις έτσι σε βοηθάει για μετά την καριέρα σου. Είναι μια πιο απλή ζωή. Η μεγαλύτερη δεν είναι πάντα και η καλύτερη. Προφανώς βγάζω καλά λεφτά και θέλω ωραία πράγματα. Μαθαίνεις πως δε χρειάζεται να μένεις στο Ritz-Carlton. Μπορώ να μείνω στο Westin που κι αυτό είναι καλό ξενοδοχείο».
-Πιστεύεις πως θα ξαναπαίξεις ποτέ για την Ατλάντα;
«Ποτέ δεν ξέρεις. Ποτέ δεν λέω `ποτέ`, αλλά δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω».
-Ποια ήταν η αντίδραση της Ατλάντα;
«Μίλησα με έναν από τους ιδιοκτήτες και μου έδωσε να καταλάβω πως δε νομίζει ότι είναι καλή ιδέα. Για κάποιο λόγο πίστευε πως υπάρχει περίπτωση να μη πληρωθώ».
-Η ΝΙΚΕ τι είπε;
«Τους άρεσε η ιδέα. Θα είμαι λίγο περισσότερο εκπρόσωπός τους στην Ευρώπη. Δεν έκανα τίποτα γι' αυτούς στην Ατλάντα».
«Πάντα θέλεις να γίνεσαι καλύτερος»
-Σου αρέσει που δημιούργησες μια μόδα;
«Μου αρέσει. Είναι καλό να σε θεωρούν τέτοιο τύπο. Αλλά δεν το έκανα γι' αυτό. Το έκανα γιατί ήταν μια καλύτερη κατάσταση για μένα. Ασχέτως με το τι λέει ο κόσμος. Πολλοί λένε "δεν είναι ανταγωνιστής" ή "πάει στην παιδικη λίγκα". Το διαβάζω παντού.
Το έγραφαν σε πολλά chat rooms και σε μερικές εφημερίδες. Σε αυτούς θα πω "Βρίσκομαι σε μια φάση όπου πληρώνομαι τα διπλά, ο ρόλος μου μεγαλώνει, δεν έχω έξοδα και μετακομίζω σε μια ωραία πόλη".
Πόσοι δε θα το έκαναν αυτό, ανεξάρτητα αν είσαι δικηγόρος ή γιατρός; Από επαγγελματικής άποψης, αν έλεγα στον κόσμο πως θα προσπεράσω την πρόταση αυτή, θα ήμουν βλάκας. Αυτός θα ήταν ο επόμενος τίτλος: Ο Τζος Τσίλντρες δε θα έπρεπε να φοιτήσει στο Στάνφορντ. Είναι ηλίθιος».
-Αυτό πρέπει να προκαλεί περισσότερη πίεση στο παρκέ από ότι είχες μέχρι τώρα.
«Ήταν κάτι στο οποίο έπρεπε να συνηθίσω και πάλι, αλλά δε με απασχολεί. Είναι κάτι για το οποίο έχω δουλέψει όλη μου τη ζωή. Τώρα είμαι σε θέση όπου μπορώ να έχω τη δυνατότητα να γίνω καλύτερος παίκτης και να φανώ λίγο περισσότερο. Καλωσορίζω την πίεση. Είναι κάτι που με οδηγεί».
-Βρήκες καθόλου τον εαυτό σου να παλεύει λίγο με την αυταρέσκεια;
«Εχει να κάνει με αυτό που είπα νωρίτερα. Ως παίκτης, ως ανταγωνιστής, θέλεις πάντα να γίνεσαι καλύτερος. Πάντα θέλεις να έχεις μεγαλύτερο ρόλο. Υπάρχουν κάποιοι που θα ήταν ευχαριστημένοι να είναι ο έκτος παίκτης. Ασπάζομαι το ρόλο μου. Δεν είχα πρόβλημα με αυτό. Αυτό ένιωθαν οι προπονητές μου και οι συμπαίκτες μου πως ήταν καλύτερο.
Θέλω να έχω μεγαλύτερο ρόλο. Προσπαθώ πολύ όλο το καλοκαίρι κι όλη τη σεζόν. Το να μπορώ μπω σε καλούπι με έναν συγκεκριμένο ρόλο - "Είσαι ο έκτος παίκτης, αυτός είσαι" - είναι δύσκολο πνευματικά επειδή δεν θέλω να κάτσω και να είμαι εντάξει με αυτό. Δεν έχει τίποτα κακό να είσαι ο έκτος παίκτης, αλλά πάντα θέλεις να γίνεσαι καλύτερος».
«Οικογενειακή η σχέση με τον Αγγελόπουλο»
-Πώς είναι η σχέση σου με τον ιδιοκτήτη;
«Δεν είναι ο ιδιοκτήτης που δε μπορείς να του μιλήσεις. Με παίρνει τηλέφωνο και μου στέλνει μηνύματα στο κινητό. Την άλλη φορά μου είχε στείλει μία ελληνική ιστοσελίδα, που είναι μικρό blog για μένα. Οταν ψάχναμε για σπίτι ήμουν στο αυτοκίνητο με άτομα που εργάζονται στην ομάδα.
Οχι με τον προπονητή ή τον γενικό διευθυντή, κανέναν μεγάλο. Τους παίρνει τηλέφωνο και τους ξαναπαίρνει και τους παίρνει και πάλι. Δεν είναι "Είμαι πολυεκατομμυριούχος και δεν μπορείτε να με βρείτε". Υπάρχει ακόμη αυτή η επαφή. Ολοι πήγαμε στην δεξίωση του γάμου του αδερφού του. Είναι πιο πολύ σε οικογενειακή ατμόσφαιρα».
-Πιστεύεις πως το ΝΒΑ θα αλλάξει τον όρο για να εμποδίζει παίκτες από το έρθουν στην Ευρώπη;
«Δεν ξέρω. Ισως να μη νοιάζονται. Ανεξάρτητα με το αν νοιάζονται ή όχι, οι παίκτες θα κοιτούν τι είναι καλύτερο γι' αυτούς. Ως παίκτης είμαι σίγουρος πως ο Ντέιβιντ Στερν καταλαβαίνει αν ένας παίκτης φεύγει για να γίνει καλύτερος».
«Αν έρθει ο Κόμπι Μπράιαντ, θα ταρακουνήσει τους πάντες»
-Πώς σου φαίνεται να έρθει εδώ μια μέρα ο Κόμπι Μπράιαντ ή κάποιος τέτοιος;
«Κάτι αλλάζει. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι κάτι που θα ταρακουνήσει τους πάντες. Βλέπω τον Κόμπι ως άτομο που του αρέσει ο έλεγχος. Αν του δώσουν τη δύναμη θα χτίσει τη δική του ομάδα, τον βλέπω να έρχεται. Αν θα είχε τη δυνατότητα να φτιάξει δική του ομάδα, τον βλέπω να έρχεται εύκολα. Δεν τον ξέρω προσωπικά. Τον έχω συναντήσει κάποιες φορές. Στις συζητήσεις μαζί του κι ακούγοντας γι' αυτόν, αν έχει τη δυνατότητα να κάνει το δικό του και να χτίσει δική του ομάδα από το μηδέν, νομίζω πως θα το έκανε».
-Ο αδερφός σου ο Τζαμάλ μου είπε πως ήσουν ο άνθρωπος της περιπέτειας στην οικογένεια, αυτός που χορεύσει στους γάμους και τέτοια. Από πού νομίζεις πως πηγάζει αυτό;
«Από το γεγονός ότι θέλω να είμαι διαφορετικός. Πάντα διέφερα από τους υπολοίπους. Προσπαθούσα να κρατάω μία απόσταση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αυτός είναι ένας ακόμη τρόπος να το δείξω. Μπορείς να πεις και πως τα μαλλιά μου είναι κάτι ανάλογο. Στα απλά πράγματα προσπαθώ να είμαι διαφορετικός».
