Ο Χριστός έχει ταφεί στην Ινδία;
- tempo team
- ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ
Με τι ασχολούνταν ο Χριστός άραγε μετά τα 12 του χρόνια; Στην Βίβλο αναφέρεται στην υπέροχη στιγμή της γέννησης και σε ένα επεισόδιο που έγινε σε ένα ναό όταν ο Ιησούς ήταν 12 χρονών. Μετά από αυτό εμφανίζεται ήδη 30 χρονών να βαπτίζεται στον Ιορδάνη ποταμό. Όπως γίνεται αντιληπτό υπάρχει ένα κενό γύρω στα 18 χρόνια.
Κατά την διάρκεια της ιστορίας η δυτική θεολογία έρχεται σε αντιπαράθεση για το εάν ο Χριστός επισκέφτηκε την Ανατολή ή όχι. Περισσότερα από 5.000 χρόνια πριν το κείμενο «Μπχαβίσια Πουράνα» είχε προφητεύσει ότι ο Χριστός θα επισκεφθεί την Ινδία. Στο κείμενο έχει γραφτεί ότι κάποτε ο Αυτοκράτορας Σαλιβάχιν ρώτησε έναν περιπλανώμενο ασκητή το όνομα του «εκλεκτού». Αυτός του απάντησε ότι λέγεται Ισά (σημαίνει Χριστός στην γλώσσα των Χίντι) και ότι είναι γιος του Θεού και θα γεννηθεί από παρθένο γυναίκα για να σώσει τον κόσμο. Σε αρχαία χειρόγραφα στην γλώσσα «Πάλι» έχει γραφτεί για τον «Άγιο Ισά» ο οποίος έμεινε στον ποταμό Γάγγη.
Αργότερα οι Ευρωπαίοι και Ρώσοι ταξιδιώτες ανακάλυψαν παρόμοια κείμενα που βεβαίωναν ότι ο Ιησούς επισκέφτηκε την Ανατολή. Τέτοιοι διακεκριμένοι συγγραφείς όπως ο Κ.Ρ. Πότερ και ο Έντγκαρ Κέις εξέφρασαν τις απόψεις του από Χριστιανικής πλευράς ενώ ο Αντρέας Φάμπερ-Κάιζερ εξέφρασε τις απόψεις από Μουσουλμανικής πλευράς επιμένοντας ότι το μεγαλύτερο διάστημα των 18 χρόνων (Δηλαδή από τα 12 χρόνια του έως τα 30) για το οποίο δεν έχει γίνει τίποτα γνωστό ο Χριστός τα πέρασε στην Ινδία ενώ βρέθηκε εκεί και μετά την σταύρωση του. Το 1894 ο Ρώσος δημοσιογράφος Νικολάι Νοτόβιτς εξέδωσε ένα μυστήριο και τολμηρό βιβλίο με τον τίτλο «Η άγνωστη ζωή του Ιησού Χριστού» στο οποίο αναπαρήγαγε ότι ήταν γραμμένο σε αρχαίο γραπτό που φυλασσόταν σε Βουδιστικό μοναστήρι κοντά στο Κασμίρ. Στο βιβλίο αναφερόταν ότι στην ηλικία των 13 χρόνων ο Ιησούς (Στα αραβικά Ισά σημαίνει ο υπέρτατος Κύριος) έφυγε από το σπίτι της Μαρίας και του Ιωσήφ στην Ναζαρέτ και ταξίδεψε με καραβάνι εμπόρων στις ιερές πόλεις της Ινδίας φτάνοντας μέχρι τον Γάγγη. Στην συνέχεια πήγε στην Αίγυπτο για να δει τις μυστηριώδεις Μεγάλες Πυραμίδες. Στο δρόμο της επιστροφής σπούδασε πολλές και διαφορετικές φιλοσοφίες στην Αθήνα και επέστρεψε στο Ισραήλ στα 29 του χρόνια. Σύμφωνα με το γραπτό σπούδασε 6 χρόνια τα ιερά βιβλία της Ινδίας (Βέδα) και δίδαξε κόσμο στις Ντζιαγκανάθα Πούρι, Μπενάρες και άλλες πόλεις της Ινδικής πολιτείας Ορίσα. Στην Ινδία εκείνη την εποχή υπήρχε ένα σύστημα καστάς από τους οποίους οι «σούντρες» ήταν η κατώτερη και δεν είχε το δικαίωμα να σπουδάσει ιερά κείμενα. Ο Ιησούς όμως σπούδασε και δίδαξε με σκοπό να κάνει γνωστές τις Βεδικές γνώσεις στους απλούς ανθρώπους. Έγιναν πολλές απόπειρες να τον δολοφονήσουν και αναγκάστηκε να φύγει από το Ντζιαναγκάθα Πούρι όπου δεν επέστρεψε ξανά. Στην συνέχεια έκανε επίσκεψη στο Νεπάλ όπου στα Ιμαλάϊα έμεινε 6 χρόνια ακόμα διδάσκοντας επιστήμη του πνεύματος. Ο επόμενος σταθμός του ήταν τα περσικά εδάφη όπου εκεί δίδαξε ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός και είναι ο ουράνιος μας πατέρας.
Ο Γερμανός δημοσιογράφος Α. Φάμπερ-Κάιζερ ήταν τόσο σίγουρος για ότι όλα αυτά ήταν πέρα για πέρα αληθινά με αποτέλεσμα να γράψει βιβλίο που έγινε μπεστ σέλερ με τον τίτλο «Ο Ιησούς πέθανε στο Κασμίρ» στο οποίο αναφέρει ότι μετά την σταύρωση του ο Χριστός αναστήθηκε και πήγε στην Ανατολή με το όνομα Ιούζ Αζάφ. Αφού εγκαταστάθηκε στο Κασμίρ, παντρεύτηκε και έζησε πολλά χρόνια πεθαίνοντας από φυσικό θάνατο σε μεγάλη ηλικία. Η Εβραϊκή κοινότητα στο Σριναγκάρ, την πρωτεύουσα του Κασμίρ κρατάει από γενιά σε γενιά μεγάλη αφοσίωση και πίστη στην κρύπτη όπου πιστεύεται ότι θάφτηκε ο Ιησούς Χριστός. Ο Φάμπερ-Κάιζερ αναφέρει ότι στο «Μπχαβίσια Πουράνα» (το οποίο ανήκει στην Βεδική κανονική λογοτεχνία) είναι γραμμένο στα Σανκριτικά από ένα σοφό, τον Βαισαβέντα. Αυτό περιέχει μια προφητεία η οποία είναι στα ίδια επίπεδα με αυτές της Βίβλου.
Ακόμα όμως και ανάμεσα σε όλους τους Ινδούς υπήρξαν κάποιοι που αμφέβαλλαν για το Ινδικό προσκύνημα του Ιησού. Ένας επιστήμονας, ο Σβάμι Αμπχεντανάντα θέλησε να βρει τα πάντα μόνος του και το 1922 έκανε ταξίδι στα βόρεια Ιμαλάϊα. Τα αποτελέσματα της έρευνας του ήταν εντυπωσιακά. Επέστρεψε πίσω και εξέδωσε βιβλίο με τίτλο «Οι κάτοικοι του Κασμίρ και το Θιβέτ» στο οποίο μιλούσε για την επίσκεψη του σε ένα Βουδιστικό μοναστήρι όπου ήρθε σε επαφή με το αρχαίο γραπτό κείμενο. Πολύ σύντομα όπως περιγράφει ο Αμπχεντανάντα κατάλαβε ότι είχε το ίδιο κείμενο με αυτό που είχε δημοσιεύσει ο Νότοβιτς το 1894. Επίσης πολύ εντυπωσιακό είναι ότι ανεξάρτητα με τον Νότοβιτς και τον Αμπχεντανάντα, το 1925 ο Νικολάι Ρέριχ κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στα Ιμαλάϊα ανακάλυψε ένα αρχαίο γραπτό που μιλούσε για τον «Ισά». Ο γιος του Γιούρι ήταν ειδικός σε διαλέκτους Χίντι και διάβασε ο ίδιος το κείμενο που βρήκε σε ένα Βουδιστικό μοναστήρι. Ο Ρέριχ έγραψε αργότερα: «Μείναμε έκπληκτοι από το πόσο μεγάλη σημασία και εξάπλωση έχει η ιστορία για τον Ισά. Παρότι είναι μυστήριο για την Δύση, ο Ισά ζει μέσα στις καρδιές των Χίντι. Αυτό είναι μια πραγματικότητα που δεν πρέπει να αγνοηθεί».
Γιατί πήγε στην Ινδία ο Ιησούς; Ο Χριστός που δίδαξε την αγάπη στον πλησίον έψαχνε την χώρα η οποία θα μπορούσε να απορροφήσει πνευματικά ενδιαφέροντα. Ο Ιησούς σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Εβραίων διδασκάλων, δήλωνε ότι το βασίλειο του δεν είναι στον υλικό κόσμο. Η Ινδική πίστη προφανώς ταίριαζε πολύ περισσότερο σε αυτό που δίδασκε ο Ιησούς, δηλαδή ότι ο κόσμος του δεν ήταν πάνω στην γη. Ο Ιησούς μιλούσε για μυστικές δυνάμεις οι οποίες φαίνονταν πολύ περίεργες στον Δυτικό κόσμο αλλά πολύ κοντά στην φιλοσοφία των γιόγκι της Ινδίας. Για παράδειγμα ο Ιησούς περπατούσε πάνω στο νερό και είναι πασίγνωστο ότι οι Γιόγκι είχαν την δυνατότητα να γίνουν ελαφρύτεροι από τον αέρα με αποτέλεσμα να είναι ικανοί να περπατήσουν πάνω στο νερό. Ο Χριστός πολλαπλασίασε ψωμί και ψάρια όπως ακριβώς έκαναν και οι Γιόγκι που μπορούσαν να μετακινήσουν οποιοδήποτε αντικείμενο σε μεγάλη απόσταση. Ο Χριστός εξαφανίστηκε μέσα από μια σπηλιά η οποία ήταν ερμητικά κλεισμένη με έναν τεράστιο βράχο. Και οι Γιόγκι μπορούσαν να μικραίνουν το μέγεθος του σώματος τους για να αποδράσουν από τους δαίμονες. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι υπάρχει μεγάλη σχέση στα δεδομένα της Ινδικής ιστορίας με τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς Χριστός.
Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι ο Ιησούς έψαξε την σοφία και την μοναδικότητα. Ως γιος του Θεού ήταν τα είχε όλα αυτά και ήταν τέλειος από την γέννηση του. Αλλά ως Μεσσίας, θεόσταλτος δάσκαλος, ο Ιησούς έδειξε τον δρόμο σε όλο τον κόσμο. Αυτοί που ψάχνουν την Απόλυτη Αλήθεια δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και εκατοντάδες χρόνια έχουν στραφεί στην Ανατολή. Ο ήλιος ανατέλλει από εκεί και το φως της Ανατολής επιστρέφει σε αυτούς που περιμένουν υπομονετικά στην Δύση.
