Μίμης Ανδρουλάκης: Διλήμματα εξαθλίωσης από τον μπουρδολόγο της φαντασιολογικής αριστεράς

Οι Γεωργαλάδες
Δεν υπάρχει χειρότερος ευνουχιστής από την ανανήψασα πόρνη (παλιά Αμερικάνικη παροιμία)
Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον κο Ανδρουλάκη να αναλύει στο δίδυμο Οικονομέα Καμπουράκη τα της κρίσης, χρησιμοποιώντας ολίγη από Μαρξ και ολίγη από Κέινς κατά πως τον βολεύει για να μας πει τα περί της κρίσης. Έριξε και ολίγη από Φρόυντ για να μας πείσει ότι το καινούργιο κλύσμα που ετοιμάζουν για το λαό είναι αναπόφευκτο και αναγκαίο.
Φυσικά του ξέφυγαν και μερικές υπολογισμένες αλήθειες όπως, το ότι η “Ελλάδα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία του 97, όταν ο βασιλιάς καθυστέρησε να υπογράψει την δανειακή σύμβαση για να προλάβει να πουλήσει τα δικά του ομόλογα στην Αγγλία.
Χρησιμοποίησε μια δικής του έμπνευσης βερσιόν του μοντέλου της Κιούμπλερ-Ρος, για να μας φτάσει στο τελικό δίλημμα Βενιζέλου (του συνταγματολόγου για) ή υπογράφουμε ή αυτοκτονούμε.
Έτσι κατέληξε ότι ο Μπένυ Θατσερέλος, λίγο-πολύ, υπερέβη εαυτόν και θυσίασε τις αρχηγικές του φιλοδοξίες για να σώσει την πατρίδα.
Άρα είναι κατά τον Ανδρουλάκη αναπόφευκτη η παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας. “Ρε είδες που τα λεγε ο άλλος αερόσακος του Πασόκ, ο φεντεραληστής για, να δώσουμε και λίγο εθνικό κ%λ%, αλλά μετά, σύμφωνα με τα 5 στάδια ή αυτοκτονούμε ή κάνουμε την υπέρβαση και ανορθωνόμαστε. Μήπως τότε θα πάρουμε και την κόκκινη μηλιά κύριε Ανδρουλάκη;
Κύριε Ανδρουλάκη, μεγάλε φιλόσοφε και εραστή και τιμητή επί παντός επιστητού, ο σοφός λαός λέει ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς.
Ή ο Μαρξ είχε δίκιο ή ο Φρήντμαν. Και κατά πως ακούμε τους διάφορους σοφούς, “σοφούς” και δοκησίσοφους να ομολογούν, μάλλον ο Μαρξ έχει το αλάθητο μέχρι τούδε. Τουλάχιστον στο κομμάτι που λέει ότι ένα και ένα κάνει δύο. Αυτό καμία σοφιστεία ή επιστημονικοφανής μπουρδολογία δεν μπορεί να το αλλάξει. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει πέσει σε βαθειά κρίση, η μόνη διέξοδος είναι η επανάσταση των λαών. Το πολύ πολύ να κάνουν ένα πόλεμο για να βγεί ο ατμός από τη χύτρα ταχύτητος, μόνο που τώρα έχουν αρχίσει να τους σώνονται οι πειστικοί εχθροί.
Η δημοκρατία των τοκογλύφων έχει εξαντλήσει τα κόλπα της για να δουλεύει το πόπολο.
Η πλέμπα όπου να 'ναι ξυπνάει και προβλέπονται λινές γραβάτες που θα κοιτάνε κατά πάνω.
Υπάρχει και μια ακόμη σοφή λαϊκή παροιμία που θα πρέπει να λάβετε υπ'όψιν: Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στ' αλάτι.
Για την ώρα πάντως και εσύ και ο Πάγκαλος επαληθεύεται στο έπακρο την παροιμία και αποδεικνύεστε αντάξιοι επίγονοι του Γεωργαλά, γλύφοντας εκεί που φτυούσατε και φτύνοντας εκεί που γλείφατε.

Λέμε πολλά προσπαθώντας πρώτα απ’ όλα τους ίδιους μας τους εαυτούς, πως δεν βλέπουμε όνειρο, πως απ’ τη μια στιγμή στην άλλη ανατράπηκε η ζωή μας και διαμιάς σβήστηκαν τα όνειρά μας.
Όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και είναι ευθέως αντίθετη με τους φανφαρονισμούς των μπουρδολόγων του συστήματος, που απλά κοροϊδεύουν και εκβιάζουν το λαό για λύσεις επαίσχυντες και ανήθικες. Την ίδια στιγμή που το μεροκάματο του εργαζόμενου, η σύνταξη , το κοινωνικό κράτος και η παιδεία συνθλίβονται και αποδομούνται…