Τα εξαπατημένα «βύσματα»

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (37 Ψήφοι)

Τα εξαπατημένα «βύσματα»

Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι υπάρχουν γύρω μας δημόσιοι υπάλληλοι καθ’ όλα άξιοι, με φιλότιμο, που έχουν αποκτήσει τις θέσεις εργασίας τους αξιοκρατικά, τιμούν στο ακέραιο το ψωμί που τρώνε και δίνουν καθημερινά τον καλύτερό τους εαυτό προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας που τους πληρώνει. Τυγχάνει να έχω γνωστούς, συγγενείς και φίλους που αποτελούν τέτοια λαμπρά παραδείγματα, με ομολογουμένως θαυμαστή ευσυνειδησία, και είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε κι εσείς ουκ ολίγους.

Τέτοιοι τίμιοι δημόσιοι υπάλληλοι θα υπάρχουν πάντα, όσο φυσικά ο δημόσιος τομέας μένει όρθιος και μπορεί να απασχολεί προσωπικό. Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν τις κινητήριες μηχανές των δημόσιων υπηρεσιών μας και λειτουργούν με τρόπο που καθιστά τον καθένα εξ αυτών παράδειγμα προς μίμηση. Γι’ αυτό το λόγο είναι άξιοι συγχαρητηρίων, όπως εξάλλου και οποιοσδήποτε εργαζόμενος της καθημερινότητας που ιδρώνει για να εξασφαλίσει τα προς το ζην.

Η παραπάνω εισαγωγή είναι ιδιαίτερα σημαντική, προκειμένου αφενός να μην υπάρξουν τυχόν παρεξηγήσεις (από κάποιον που με διαβάζει πρώτη φορά) ότι τσουβαλιάζω κόσμο και λέω πως όλοι είναι ίδιοι ή ότι έχω κάποιο πρόβλημα με τον δημόσιο τομέα γενικότερα, αλλά και αφετέρου επειδή υπάρχει μια εντεινόμενη πολεμική προς το πεδίο αυτό που πηγάζει φυσικά από τις μεγάλες αλλαγές που προωθούνται και αγγίζει, εσκεμμένα, την πραγματικότητα εντελώς μονοδιάστατα. Προσωπικά, σέβομαι και εκτιμώ το δημόσιο, όσο με σέβεται κι αυτό. Πιστεύω όμως ότι η συζήτηση για ορισμένα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει έχουν καταντήσει ταμπού για το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας και κρύβονται κάτω από το χαλάκι σαν να μην υπάρχουν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ, ή σαν να μην πρέπει να μιλάμε γι' αυτά δυνατά και μας ακούσουν.

Είναι λογικό εν μέρει κάτι τέτοιο διότι αυτές οι κουβέντες δεν είναι αρεστές και συχνά έχουν πολιτικό κόστος. Αναγνωρίζω φυσικά ότι κάποιοι τα έλεγαν και εξακολουθούν να τα λένε με θάρρος, αδιαφορώντας αν τα λόγια τους θίγουν ατομικά ή συντεχνιακά συμφέροντα, ωστόσο είναι πολύ λίγοι, ενώ ορισμένοι εξ αυτών φτάνουν δυστυχώς και στο άλλο άκρο: της ολοκληρωτικής απαξίωσης και δαιμονοποίησης όλων ανεξαιρέτως εξαιτίας λανθασμένης αξιολόγησης της κατάστασης ή επειδή στηρίζουν περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε την κυρίαρχη πολιτική της εποχής που προσβλέπει στον συνεχή περιορισμό του δημοσίου τομέα προς όφελος ιδιωτών και επιχειρήσεων.

Όπως και να 'χει, το ζήτημα που τίθεται εδώ είναι ότι πίσω από τους εξαιρετικούς δημοσίους υπαλλήλους που προανέφερα, κρύβονται ένα σωρό άλλοι οι οποίοι έχουν αποκτήσει τις δημόσιες θέσεις τους εκμεταλλευόμενοι το πελατειακό κράτος που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια και την κατατρώει απ’ άκρη σ’ άκρη. Αναφέρομαι σε έναν σεβαστο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, που αμείβονται σήμερα από το δημόσιο αποκλειστικά και μόνο λόγω της σχέσης τους με μερίδα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο αρέσκεται σε αθρόες τοποθετήσεις για να εξασφαλίζει συνεχώς τα πολύτιμα ψηφαλάκια που χαρίζουν θέσεις εξουσίας.

Πρόκειται για μια σχέση καθαρής ομηρίας και εκβιασμού, που νοθεύει το εκλογικό αποτέλεσμα και στερεί από άλλους συνανθρώπους μας τις θέσεις που θα μπορούσαν να έχουν λάβει λόγω των τυπικών προσόντων που διαθέτουν. Κι αυτό διότι για καθεμιά τέτοια τοποθέτηση ανθρώπου χωρίς τα απαιτούμενα προσόντα, μένει εκτός ένας άλλος που τα διαθέτει. Είναι αυτονόητο.

Βέβαια, το καθεστώς αυτό της ομηρίας και του εκβιασμού δεν επηρεάζει αρνητικά μόνο τον πολίτη, αλλά και τον ίδιο τον πολιτικό, όταν αυτός φυσικά δεν εξυπηρετείται από την εν λόγω κατάσταση αλλά, αντίθετα, θέλει και προσπαθεί να προσφέρει με έντιμα μέσα στον τόπο του. Διότι όπως υπάρχουν καλοί δημόσιοι υπάλληλοι, άλλο τόσο υπάρχουν και εντιμότατοι πολιτικοί, οι οποίοι όμως δυσκολεύονται ή αδυνατούν να σταθούν μέσα στο στρεβλό σκηνικό της ρουσφετοκρατίας και της ημετεροκρατίαςΓια τους λόγους αυτούς, είναι επιβεβλημένο να υπάρξει άμεσα αλλαγή νοοτροπίας από την κορυφή μέχρι τη βάση της ελληνικής κοινωνίας και ακολούθως να δοθεί τέλος στο καθεστώς της εύνοιας και της νοθείας

Οι αξιοκρατικές διαδικασίες θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να ήταν μια δεδομένη κατάσταση (αντί του πελατειακού κράτους), καθώς τονώνουν την εμπιστοσύνη του πολίτη, ελαχιστοποιούν την καχυποψία του και αποτελούν πάνω απ' όλα εχέγγυο και ασπίδα για τη Δημοκρατία. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι είναι απαραίτητο να διαπαιδαγωγηθούν στη βάση των αρχών της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, όχι της εξαπάτησης, της κουτοπονηριάς και της επαγγελματικής-κοινωνικής ανέλιξης με πλάγιους τρόπους και ανέντιμα μέσα, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Κι αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν σε ορισμένους «ρομαντικά», αυτό συμβαίνει εξαιτίας της πολιτικής διαφθοράς και του μεγέθους της σήψης της ελληνικής κοινωνίας, όχι για άλλο λόγο. Κάτι, ωστόσο, που μπορεί εύκολα και γρήγορα να αλλάξει εφ' όσον υπάρξει βούληση.

Η ωμή πραγματικότητα

Αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στο δημόσιο δύο τύποι ευνοημένων υπαλλήλων κατά κύριο λόγο. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται άτομα που, έχοντας «μπάρμπα στην Κορώνη», κατάφεραν να καπαρώσουν μια πολύ καλή και υψηλόβαθμη δημόσια θέση (παρά τα ελάχιστα προσόντα τους) και να πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν ή παρέχοντας κάποιες βασικές υπηρεσίες, οι οποίες ωστόσο δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τα χρήματα που λαμβάνουν. Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν την καρέκλα τους στις περισσότερες περιπτώσεις εξασφαλισμένη και μάλλον δύσκολα θα επηρεαστούν από τις αλλαγές που προωθούνται. Στην παρούσα φάση τουλάχιστον και για όσο το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα βρίσκεται θεμελιωμένο στο πελατειακό κράτος.

Στον αντίποδα, έχουμε δημοσίους υπαλλήλους που κατά την περίοδο των παχέων αγελάδων χάρισαν απλόχερα την ψήφο τους σε ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και κούνησαν με ενθουσιασμό σημαιάκια στις πλατείες, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα μια μόνιμη θέση στο δημόσιο, η οποία τους εξασφάλισε έναν σίγουρο μισθό, έναν γαλήνιο εργασιακό βίο και μια αξιοπρεπή ζωή. Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται άτομα που διανύουν μια ιδιαιτέρως επίφοβη περίοδο, κατά την οποία η θέση τους τρίζει επικίνδυνα και το μέλλον τους μοιάζει αβέβαιο. Πρόκειται για ανθρώπους που, ανεξαρτήτως προσόντων, έχουν θέσει ήδη σοβαρή υποψηφιότητα για έξοδο από τον εργασιακό παράδεισο του δημοσίου και το επαγγελματικό τους αύριο προδιαγράφεται ζοφερό. Δεν αναφέρομαι στην πλειοψηφία τους, αλλά τουλάχιστον σε ένα μέρος εξ αυτών (ίσως λίγοι, ίσως περισσότεροι), οι οποίοι περιέπεσαν σε δυσμένεια ή περισσεύουν εξαιτίας διαφόρων εξωγενών παραγόντων κι έτσι εκτοπίζονται από το κομματικό σύστημα για να αντικατασταθούν με νέο στρατευμένο προσωπικό (Αθάνατη Ελλάδα!). Δυστυχώς, είναι συνήθως εκείνοι που βγάζουν όλη τη δουλειά στις υπηρεσίες τους, αλλά έχουν και τις λιγότερες διασυνδέσεις.

Τη δεύτερη αυτή κατηγορία απαρτίζουν άτομα που σαφέστατα εξαπατήθηκαν από τα κόμματα και διαιρούνται σε δυο υποκατηγορίες. Από τη μια πλευρά υπάρχουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που πίστεψαν τις υποσχέσεις για τη σίγουρη θέση του δημοσίου, βλάπτοντας σοβαρά τη χώρα με την ψήφο τους, χωρίς να νοιάζονται στιγμή για τα προβλήματα των συνανθρώπων τους και έχοντας ως μόνο κριτήριο το συμφέρον τους. Έκλεισαν τα μάτια σε όλα τα παράλογα που έβλεπαν τριγύρω και με την αδιαφορία τους προσέθεσαν το πολύτιμο λιθαράκι τους για να συρθούν γενιές ολόκληρες στην ανυπαρξία και την εξαθλίωση. Εξαιτίας της αφέλειας ή της κουτοπονηριάς τους, κέρδισαν επάξια τον τίτλο του «συνενόχου» στο έγκλημα που συντελείται από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και τώρα χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο, ζώντας υπό το καθεστώς της ανασφάλειας λόγω της κρίσης και των μεταρρυθμίσεων που ήδη νοιώθουν να τους απειλούν.

Από την άλλη πλευρά, σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανήκουν σε μεγάλο βαθμό άνθρωποι που η ανάγκη τους οδήγησε στην εύκολη λύση. Δεν ήξεραν, δεν φαντάζονταν, δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς. Είμαι βέβαιος ότι αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν και την πλειοψηφία. Επειδή ακριβώς το σύστημα της πελατοκρατίας βασίζεται στον εκβιασμό και στην εξαπάτηση, είναι επόμενο να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα. Αυτούς δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για κάτι που ήταν αναγκασμένοι να κάνουν, αλλά μπορείς να τους προσάψεις ότι συνεχίζουν να το κάνουν ακόμα και τώρα (όσοι το κάνουν). Διότι πλέον ξέρουν.

Κάποιοι δυστυχώς, σκεπτόμενοι πονηρά, νομίζουν ότι δεν θα τους πάρει η… μπάλα. Εξακολουθούν να πιστεύουν τους δήθεν «ευεργέτες» τους και θεωρούν, οι ανυποψίαστοι, πως θα τη γλιτώσουν. Κούνια που τους κούναγε! Το «ξεσκαρτάρισμα» που θα λάβει χώρα το επόμενο διάστημα δεν θα έχει προηγούμενο και λογική. Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι η επόμενη μέρα των μεταρρυθμίσεων θα είναι ίδια με την προηγούμενη. Ακόμη κι αν διατηρηθούν οι περισσότερες θέσεις εργασίας, οι απολαβές και τα προνόμια του χθες θα είναι αργά ή γρήγορα παρελθόν για την πλειοψηφία. Εξάλλου, η πρόθεση που υπάρχει είναι να ενσωματώνονται σιγά-σιγά στο δημόσιο ολοένα περισσότεροι ιδιώτες εργολάβοι, που θα απορροφούν εργαζομένους με πολύ χαμηλότερους μισθούς. Και για όσους προτρέξουν να πανηγυρίσουν, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι έτσι θα δοθεί τέλος στο ρουσφέτι. Ακριβώς το αντίθετο. 

Σε κάθε περίπτωση, την επόμενη μέρα οι πραγματικά εξασφαλισμένοι του δημοσίου θα είναι λίγοι και εκλεκτοί. Διότι οι υπόλοιποι θα είναι πλέον αναλώσιμοι και υπό ένα αναδιαμορφωμένο καθεστώς ομηρίας, όπου το γενικό κουμάντο θα έχουν οι εταιρείες, που θα συνάπτουν πλουσιοπάροχες συμβάσεις με το κράτος. Κι αν κάποιοι θεωρούν ότι έτσι το κόστος για το δημόσιο θα είναι μικρότερο, εγώ υποπτεύομαι και πάλι το ακριβώς αντίθετο. Ίδωμεν...

Χάρης Περτέσης

Ο Χάρης Περτέσης είναι ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος με ελαττώματα και εμμονές. Αγαπάει την ελεύθερη έκφραση και απεχθάνεται τη μισαλλοδοξία κάθε είδους, όπως επίσης το ψέμα και την υποκρισία. Η γραφή αποτελούσε για εκείνον πάντοτε, πέρα από «εργαλείο» για να βγάζει το ψωμί του, και ένα μικρό καταφύγιο, μέσα στο οποίο απελευθέρωνε τις σκέψεις και τη δημιουργικότητά του, κάτι που τον βοηθούσε να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του. Σε αυτό το μικρό καταφύγιο σπεύδει μέχρι και σήμερα.

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.