Ο θεματικός πυρήνας ενός λογοτεχνικού βιβλίου, ή, με άλλα λόγια, η πλοκή, οι ήρωες, ο χώρος και ο χρόνος, ξεκινούν από μια βάση, την αρχή, κατόπιν διανύουν μια ανοδική, και, συνάμα, δύσκολη πορεία, τη μέση, και, έπειτα από αρκετό κόπο και μόχθο, καταλήγουν σε μια υψηλή κορυφή, το τέλος, όπου από εκεί μπορούμε να ατενίσουμε όλα όσα μας…

Μόλις κυκλοφόρησε σε συλλεκτική έκδοση και περιορισμένο αριθμό αντιτύπων το βιβλίο «Για κάτι λάθη και κάτι πάθη - #ΤοΒιβλ1ο» της Σπυριδούλας Κούτρα. Η συγγραφέας γράφει για δύο ζωές. Αυτή που ξεκινάει με το πρώτο σου κλάμα και αυτή τη δεύτερη επιλεγμένη, κατακτημένη, ξαναχτισμένη με πείσμα ζωή που δομείται αποκλειστικά από σένα και…

Την ταινία «Μέρες Βροχής - Rainy Days» του Αλεσσάντρο Σπηλιωτόπουλου διαθέτουν δωρεάν για online προβολή οι συντελεστές της, προσπαθώντας έτσι να συμβάλλουν στην ψυχαγωγία όλων εμάς που βιώνουμε τον αναγκαστικό εγκλεισμό στο σπίτι λόγω του κορωνοϊού. Πρόκειται για μια ταινία η οποία προωθήθηκε όλο αυτό το διάστημα μέσω διάφορων…

Έβρεχε. Παράξενη κοπέλα, το δέρμα της χλωμό, με έντονα μάτια, έμοιαζε σαν τη βροχή που έπεφτε στο παράθυρό της. Οι αστραπές που έριχνε έμοιαζαν με τα μάτια της, που φεγγοβολούσαν μέσα στο σκοτάδι. Τα κόκκινα μάγουλά της που έκαιγαν από έρωτα, είχαν χλομιάσει, είχε νιώσει άδεια. Η καρδιά όταν αδειάζει, μοιάζει με κίτρινο κερί που σβήνει.…

Τα πρώτα καρβέλια φεύγουν για το μοναστήρι μέσα σε ψάθινα καλάθια. Τα πρώτα χρόνια φορτώνονταν στον Ηρακλή, το μοναδικό μουλάρι του χωριού. Καθώς φτιάχτηκε ο δρόμος για την πόλη, ανέλαβε τη δουλειά το φορτηγάκι. Παρόλα αυτά ο Ηρακλής συνέχιζε το ίδιο δρομολόγιο κάθε πρωί μέχρι τη μονή και πάλι πίσω στην πλατεία. Μια παγερή μέρα, κάποιος…

Με τον Μάνο γνωρίζονταν από παιδιά. Στην ίδια στενή γειτονιά, σπίτια διπλανά. Όταν πέθανε ο κυρ Απόστολος και άδειασε το χαμηλό σπίτι στα δεξιά, είχε ευχηθεί η Μυρτώ να ερχόταν μια μεγάλη οικογένεια. Σαν πέρασε ο χειμώνας και πήρε ο ήλιος τον ανήφορο, τα παράθυρα στη Μενάνδρου 14 άνοιξαν διάπλατα. Το τραπεζάκι της βεράντας στόλιζε πλέον…

(για τον Λευτέρη… που πάντα θα αξίζει το όνομά του) Κλείνοντας την πόρτα πίσω εκείνο το βράδυ, ένιωσε το κάθε βήμα του να σκάβει σαν γηραιός τυφλοπόντικας μια στοά μέχρι το υπόγειο. Χαμογέλασε στη σκέψη. Δεν είχε υπόγειο. Κακοτεχνίες. Αυτά πλήρωνε τώρα. Γιατί  έρχονται στιγμές που θέλεις να πετάξεις μέσα ένα χαλί, μια κουζίνα με καμένο…

Στον προθάλαμο του ανακαινισμένου κτιρίου δίπλα στον παλιό ηλεκτρικό είχε στηθεί από μέρες ένα πρόχειρο γραφείο. Δύο πλάκες μπετόν, μια λωρίδα μοκέτας κι ένα ξύλινο ράφι κάπου πιο πίσω. Μια εταιρεία σχεδίου με έδρα το Μόναχο αναζητούσε προσωπικό. Η αγγελία είχε κυκλοφορήσει σε μια τοπική εφημερίδα και οι αιτήσεις είχαν ήδη ξεπεράσει τις…