Γιατί είναι ασπρόμαυρη η μπάλα ποδοσφαίρου;
- tempo team
- ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ
Αν και σήμερα οι μπάλες ποδοσφαίρου έχουν πολλές φορές διάφορα σχέδια και χρώματα, ανάλογα με τη διοργάνωση, η κλασική μορφή της ποδοσφαιρικής μπάλας παραμένει πάντα αυτή με τα ασπρόμαυρα πολύγωνα, που όλοι γνωρίσαμε από τα παιδικά μας χρόνια.
Πώς όμως προέκυψε αυτό το σχέδιο; Αποτελεί έμπνευση της στιγμής ή υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που έγινε έτσι; Ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα από την αρχή…
Η γνωστή μας μπάλα ποδοσφαίρου με τα ασπρόμαυρα εξάγωνα ή πεντάγωνα σχεδιάστηκε, λοιπόν, το 1960 από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα και εφευρέτη Ρίτσαρντ Μπάκμινστερ Φούλερ, ο οποίος υπήρξε λάτρης του μινιμαλιστικού σχεδιασμού.
Ο Φούλερ σχεδίασε ένα σφαιρικό πολύεδρο αποτελούμενο από 20 εξάγωνα και 12 πεντάγωνα, μια μπάλα που έμεινε γνωστή ως «buckyball» από το μεσαίο όνομα (Μπάκμινστερ) του δημιουργού της.
Η μπάλα αυτής της μορφής που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα ήταν η «Adidas Telstar» στο μουντιάλ του 1970. Η Telstar είχε 20 λευκά εξάγωνα και 12 μαύρα πεντάγωνα, προκειμένου να φαίνεται καλύτερα στην τηλεόραση.
Επιπλέον, τα μαύρα πεντάγωνα βοηθούσαν τους ποδοσφαιριστές στα «φάλτσα», αφού ήταν πιο εύκολο για εκείνους να παρακολουθούν την πορεία της μπάλας.
Το εν λόγω σχέδιο διατηρήθηκε από την Adidas για περισσότερα από 30 χρόνια και συγκεκριμένα μέχρι το 2002.
Η ποδοσφαιρική μπάλα του μακρινού παρελθόντος
Η «ασπρόμαυρη Θεά» ήταν, φυσικά, εντελώς διαφορετική τα πολύ παλιά χρόνια. Εξάλλου, οι πρώτες ποδοσφαιρικές μπάλες ήταν αυτοσχέδιες και συνήθως αποτελούνταν από κομμάτια δέρματος ή υφάσματος.
Στη μεσαιωνική Αγγλία, μάλιστα, χρησιμοποιούσαν αντί για μπάλα ασκούς κρασιού, τους οποίους γέμιζαν με φελλό για να… επιπλέουν σε περίπτωση που έπεφταν στο ποτάμι.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, οι μπάλες άρχισαν να παίρνουν σιγά-σιγά σχήμα, όταν ο εφευρέτης και ιδρυτής της γνωστής εταιρείας ελαστικών, Τσαρλς Γκουντγίαρ, δημιούργησε την πρώτη μπάλα ποδοσφαίρου από καουτσούκ.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο H. J. Lindon έφτιαξε την εσωτερική σαμπρέλα, κάνοντας τη μπάλα πιο άνετη στο χτύπημα και βοηθώντας τη παράλληλα να διατηρήσει το σφαιρικό της σχήμα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, επικράτησε το λευκό χρώμα στο εξωτερικό της περίβλημα, πράγμα που επιτυγχανόταν με τη βαφή του δέρματος.
Μια δεκαετία μετά, λίγο πριν ο Φούλερ εμπνευστεί τα γνωστά μας πολύγωνα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται συνθετικά υλικά για την κατασκευή της, προκειμένου το εξωτερικό περίβλημα να λάβει ομοιόμορφο πάχος.
Ολοκληρώνοντας, αξίζει να αναφέρουμε ότι εκείνη την εποχή εισήχθη και η πορτοκαλί μπάλα στους χειμερινούς αγώνες με χιόνι. Ο λόγος ήταν ότι ποδοσφαιριστές και θεατές είχαν έτσι καλύτερη ορατότητα στον λευκό αγωνιστικό χώρο.
