Autumn Leaves, η Joan Crawford ερωτεύεται νεότερο άνδρα και σπάει τα ταμπού
Γενικά, θεωρώ τις ασπρόμαυρες ταινίες τις αγαπημένες μου. Θεωρώ την ποιότητά τους ανεπανάληπτη, το σενάριό τους εύστοχο και πάντοτε με μία ουσιώδη ανατροπή στο τέλος. Το θέμα τους τις περισσότερες φορές είναι τόσο θαρραλέο, ειδικά όταν ανατρέπουν στέρεες κοινωνικές πεποιθήσεις που κυριαρχούν διαχρονικά.
Στο κλασικό φιλμ νουάρ του 1950, DOA, βλέπουμε τον κεντρικό ήρωα Frank Bigelow (Edmond O'Brien) να τιμωρείται, επειδή αποζητά να ζήσει μία ζωή γεμάτη δράση και σασπένς, απορρίπτοντας την οικογενειακή ζωή και τον παραδοσιακό ρόλο του συζύγου.
Ένα ακόμα μεγάλο ταμπού της κοινωνίας, είναι η ηλικιακή διαφορά ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Και ενώ η διαφορά που προέρχεται από τον άνδρα γίνεται πιο εύκολα αποδεκτή, αφού είναι ακόμα ζωντανή η πεποίθηση πως ο άνδρας πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα, η μεγαλύτερη ηλικιακά γυναίκα πάντοτε προκαλεί αντιδράσεις. Όσο προοδευτική και αν θέλει να ονομάζει τον εαυτό της μία κοινωνία, πάντοτε θα σοκάρεται μπροστά στο θέαμα μίας μεσήλικης γυναίκας η οποία ερωτεύεται έναν αρκετά νεότερό της άνδρα.
Στο φιλμ νουάρ του 1956, Autumn Leaves, βλέπουμε μία ασπρόμαυρη ταινία να τολμάει να δείξει αυτό που ακόμα και μία σειρά ή φιλμ του σήμερα διστάζει: τη γυναίκα μέσης ηλικίας να ερωτεύεται έναν άνδρα αρκετά χρόνια μικρότερο, ο οποίος έχει και προβλήματα ψυχικής υγείας.
Η μεγάλη σταρ του σινεμά, Joan Crawford, υποκύπτει τελικά στο φλερτ του νεαρού άνδρα που την πολιορκεί (Cliff Robertson). Όσο και αν προσπαθεί να βάλει τη λογική να πρωταγωνιστήσει και να απωθήσει τα συναισθήματά της, αποφασίζει να δώσει μία ευκαιρία στον έρωτα που της χτυπά την πόρτα μετά από τόσα χρόνια μοναχικής ζωής.
Η ταινία διαδραματίζεται σε δύο σεναριακούς άξονες: στον έρωτα ανάμεσα σε ένα ζευγάρι με μεγάλη ηλικιακή διαφορά και στην ψυχιατρική πάθηση η οποία αν στη σημερινή εποχή θεωρείται ταμπού, μπορούμε να φανταστούμε τη δεκαετία του ’50 πόση άγνοια και προκατάληψη θα την είχε περιβάλλει.
Η μεγάλη σταρ πρωταγωνιστεί σε μία ακόμα αξιόλογη παραγωγή και σε μία από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες από τη δική της συλλογή. Αξίζει να τη δει κάποιος για την τόλμη με την οποία «ακουμπάει» δύο ζητήματα για τα οποία υπάρχει ακόμα κοινωνική προκατάληψη, αλλά και για να κατατοπιστεί περισσότερο για τις αντιλήψεις που κυριαρχούσαν παλαιότερες δεκαετίες. Όποια και αν είναι η προσωπική του πεποίθηση για την ηλικιακή διαφορά, σίγουρα θα τη βρει ενδιαφέρουσα..
Δείτε την ταινία παρακάτω:
