Bad Girls Don’t Go To Heaven
- tempo team
- ΤΕΧΝΕΣ & ΘΕΑΜΑΤΑ
Τα κακά κορίτσια δεν πάνε στον παράδεισο. Αντίθετα, συναντιούνται στην Αθήνα και στήνουν μία ξεχωριστή έκθεση!
Η έκθεση «Bad Girls Don’t Go To Heaven» παρουσιάζει μία ομάδα από διεθνείς καλλιτέχνιδες, που ζουν και εργάζονται σε διαφορετικά σημεία του κόσμου, έχουν διαφορετικές καταβολές και βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια της καριέρας τους. Το έργο τους ποικίλλει σε περιεχόμενο, υλικοτεχνική και ύφος. Μοιράζονται ωστόσο παρόμοια προσέγγιση όσον αφορά την ενασχόληση τους με την αντικειμενική εικόνα. Το αυτοαναφορικό στοιχείο κυριαρχεί στα έργα τους, καθώς αυτά διαπραγματεύονται κατά κύριο λόγο το γυναικείο σώμα και την ψυχή. Κάποτε η Louise Bourgeois ανέφερε σε μία συνέντευξη της: «Η τέχνη δεν αφορά την τέχνη. Αφορά τη ζωή και αυτό τα λέει όλα». Το συναίσθημα αυτό είναι διάχυτο στα έργα της έκθεσης. Θα μπορούσε να τα δει κανείς σαν μία αφήγηση – την περιγραφή προσωπικών, συχνά άσεμνων στιγμιότυπων της ζωής. Η στιγμιαία αμηχανία αποτυπώνεται με οξυδέρκεια στο έργο της Natasha Law. Αυτό όμως που πάνω απ’ όλα συνδέει τα έργα της έκθεσης είναι η κοινή στάση ζωής και το αδιαπραγμάτευτο ελεύθερο πνεύμα, η ανατρεπτική διάθεση που δε αναγνωρίζει κανόνες και συμβάσεις. Μία φωνή αντιμάχεται την κατάπνιξη της παιδικής αθωότητας στην τρέχουσα σειρά έργων της Sarah Ettlinger. Οι εντάσεις και τα αδιέξοδα των ανθρωπίνων σχέσεων αποτελούν βασικό στοιχείο των σχεδίων της Rachel Goodyear και των πινάκων της Μάρθας Ζμπούνου.
Τελικά πόσο σημαντικό είναι να έχει κανείς τη δυνατότητα να εκφράζεται; «Η τέχνη αποτελεί εγγύηση ψυχικής υγείας» υπογράφει η Bourgeois στο «Precious Liquids» (1991). Πράγματι μία διάθεση αυτοπαρατηρησίας στον παρελθόντα και τον παρόντα χρόνο είναι έκδηλη στο έργο της, καθώς επίσης και στα έργα των Jessica Speckhard και Joanna Imrie. Αντίστοιχα, η Helen Frik εξερευνά τα κρυφά μυστήρια της ζωής με χιούμορ που είναι πανταχού παρόν. Οι δημιουργίες της Δήμητρας Ραζέλου δίνουν μία σύγχρονη διάσταση σε παραδοσιακές, σχεδόν χαμένες χειροτεχνίες που συνδέονται με τη γυναίκα, ενώ η Αλεξάνδρα Κολλάρου σχολιάζει την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας ειλικρίνεια που συχνά φέρνει τον θεατή σε δύσκολη θέση. Θα ήταν ωστόσο κοινότοπο να κατηγοριοποιήσουμε αυτές τις καλλιτέχνιδες ως φεμινίστριες, παρά την αυτονόητη τοποθέτηση τους όσον αφορά τη θέση της γυναίκας. Αυτό που κάνουν είναι να εκθέτουν ανείπωτα ζητήματα, κεκρυμμένα συναισθήματα, φαντασιώσεις ακόμη, αυτά που συνήθως είναι αθέατα και ίσως εξάπτουν τη γυναικεία περιέργεια. Και αν στο τέλος μπορεί κανείς να διαγνώσει ένα αδιόρατο μειδίαμα που εκπέμπει η γυναικεία ματιά είναι το απείθαρχο αλλά αισιόδοξο χιούμορ τους.
Καλλιτεχνικές συμμετοχές:
Louise Bourgeois / Μάρθα Ζμπούνου / Sarah Ettlinger / Helen Frik / Rachel Goodyear / Joanna Imrie, / Αλεξάνδρα Κολλάρου / Natasha Law / Δήμητρα Γιαννακάκου Ραζέλου / Jessica Speckhard
Επιμέλεια & διοργάνωση έκθεσης: Sarah Ettlinger & Αλεξάνδρα Κολλάρου
Μία παραγωγή του artAZ - www.artaz.gr
Η έκθεση αποτελεί κομμάτι της διεθνούς πλατφόρμας σύγχρονης τέχνης Remap2 (www.remapkm.com) που πραγματοποιείται παράλληλα και σε συντονισμό με την Μπιενάλε της Αθήνας.
Χώρος: Κτίριο οδού Ιάσωνος 47, Κεραμεικός, Αθήνα
Ημερομηνίες: 2 Σεπτεμβρίου – 4 Οκτωβρίου 2009
Οι καλλιτέχνιδες:
Η Louise Bourgeois γεννήθηκε στο Παρίσι το 1911 και από το 1938 ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Η Bourgeois χαίρει διεθνούς αναγνώρισης σαν μία από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες του 20ου αιώνα και θεωρείται πρωτοπόρος, αλλά και «μέντορας» για πολλές γυναίκες δημιουργούς. Εκφράζεται σε συνδυασμούς μέσων – παραδοσιακές τεχνικές σκαλίσματος με κείμενο, σχέδιο με γλυπτική, τυχαία αντικείμενα με performance. Εξερευνά καταστάσεις και συναισθήματα του παρόντος, ωστόσο η τέχνη της αντλεί έντονα από το παρελθόν.
Η Rachel Goodyear είναι Αγγλίδα καλλιτέχνης με βάση το Manchester. Είναι γνωστή για τα προκλητικά σχέδια της, τα περισσότερα από τα οποία εμπεριέχουν στοιχεία συσχετισμών ή επικοινωνίας, όπου οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες και μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή – η παιχνιδιάρικη περιέργεια μπορεί εύκολα να γίνει σαδιστικό βασανιστήριο.
Η Sarah Ettlinger είναι Αγγλίδα καλλιτέχνης, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η τέχνη της εξερευνά τα υποκείμενα, αυτά που είναι κάτω από την επιδερμίδα - υπαινιγμούς, προφάσεις, στερεότυπα, προκαταλήψεις – τα κεκρυμμένα. Η τρέχουσα δουλειά της φέρνει στο μυαλό την αδεξιότητα, τις σκανδαλιές της παιδικής ηλικίας, ενώ υμνεί την ομορφιά, την αθωότητα και τον αυθορμητισμό της. Την ίδια στιγμή μας θυμίζει ότι όλα αποκαλύπτονται μέσα από το οπτικό πρίσμα του ενήλικα.
Η Μάρθα Ζμπούνου είναι Ελληνίδα καλλιτέχνης, που ζει στη Θεσσαλονίκη. Η δουλειά της εξερευνά τις έννοιες της οικειότητας και της αποξένωσης, όπως βιώνονται υπό το πρίσμα της διαρκώς μεταβαλλόμενης σχέσης ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μικρόκοσμων που ενδεχομένως συνοψίζουν τις επιθυμίες μας.
Η Helen Frik είναι Αγγλίδα καλλιτέχνης, που ζει και εργάζεται στο Amsterdam. Εκφράζεται σε ποικιλία μέσων– εγκαταστάσεις, πίνακες, σχέδια και γλυπτά. Δημιουργεί σκηνές συσχετισμού μέσα από τις οποίες ξετυλίγει τα μυστήρια της ζωής. Η δουλειά της μοιάζει συχνά απλοϊκή αλλά την ίδια στιγμή αποπνέει μία αίσθηση υπόγειας έντασης.
Η Joanna Imrie είναι νέα Αγγλίδα καλλιτέχνης, που ζει στη Νότια Αφρική. Εκφράζεται κυρίως μέσα από σχέδια και πίνακες, αποδίδοντας συχνά το γυναικείο σύμπαν με αφελή τρόπο, που όμως χαρακτηρίζεται από απρόσμενη αίσθηση μαύρου χιούμορ και βίαιων υπαινιγμών.
Η Natasha Law είναι Αγγλίδα καλλιτέχνης, με βάση το Λονδίνο. Τα χαρακτηριστικά της γυναικεία ημίγυμνα, λειτουργούν σαν απαθανατίσεις προσωπικών στιγμών. Ακροβατώντας ανάμεσα στα παραδοσιακά είδη του γυμνού και του πορτραίτου, η χαρακτηριστική γραφή της εκπέμπει σχεδόν μεθυστική θηλυκότητα.
Η Jessica Speckhard είναι νέα Αμερικανίδα καλλιτέχνης, που αυτό το διάστημα έχει σαν βάση της την Αθήνα. Δημιουργεί αλληλεπιδραστική τέχνη σε ποικιλία μέσων, ενώ το έργο της περιστρέφεται γύρω από τις ανθρώπινες αντιδράσεις. Η δουλειά της μπορεί να προσδιοριστεί σαν μία μορφή ψυχολογικής εξερεύνησης.
Η Αλεξάνδρα Κολλάρου είναι Ελληνίδα δημιουργός, που ζει στην Αθήνα. Η δουλειά της έχει ιδιαίτερα υπαινικτικό χαρακτήρα και είναι έντονα αυτοαναφορική. Στα έργα της χρησιμοποιεί εκτενώς τις αντιθέσεις, έντονα στυλιζαρισμένα στοιχεία και τη γραφή προκειμένου να περάσει διακριτικά –ή όχι και τόσο– μηνύματα.
Η Δήμητρα Γιαννακάκου Ραζέλου είναι Ελληνίδα καλλιτέχνης, που ζει στην Αθήνα. Δημιουργεί γλυπτά, πίνακες και εγκαταστάσεις από ατόφιο χρώμα, μεταφράζοντας το ίδιο το υλικό σε έργο τέχνης. Η δουλειά της αποτελεί σχόλιο πάνω στην εμπειρία της καθημερινότητας και χαρακτηρίζεται από ειρωνεία και έκδηλη αίσθηση του χιούμορ.
