Διήγημα: Εφιάλτης
Η Μπεθ ξύπνησε από έναν εφιάλτη και ήταν τόσο τρομοκρατημένη. Ο ιδρώτας έτρεχε από το πρόσωπό της, προσπαθούσε να ηρεμήσει στην ιδέα ότι ο ύπνος της ήταν απλώς άσχημος. Σηκώθηκε και αφού έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της, αντίκρισε τη μορφή της στον καθρέφτη. Ξαφνικά, το τηλέφωνο χτυπάει. Η Μπεθ τρέχει και το σηκώνει ρωτώντας «εμπρός» για να ακούσει από την άλλη μεριά του ακουστικού μία βραχνή φωνή, γυναικεία μάλλον, να την απειλεί.
-Μη μου πεις ότι ξέχασες κιόλας τη φωνή μου. Αλλά τι λέω, εμένα δεν μπορείς να με ξεχάσεις, όσο και αν προσπαθήσεις.
-Ποιος είναι παρακαλώ; ρώτησε με έναν διάχυτο τρόμο στη φωνή της ξανά η Μπεθ.
-Μην κάνεις πως δε με γνωρίζεις Μπεθ, της απάντησε ξανά. Εγώ είμαι, εκείνη που πάντα ξεχώριζε σε σχέση με μένα, εκείνη που ζήλευες για τις κατακτήσεις και τις ικανότητές της.
- Δε σας γνωρίζω, αφήστε με ήσυχη, φώναξε η Μπεθ και έκλεισε με δύναμη το ακουστικό.
Η Μπεθ δεχόταν για μέρες απειλητικά τηλεφωνήματα. Ήταν η ίδια φωνή πάντα, τόσο σκοτεινή, τόσο απόμακρη. Σα να έβγαινε από κάποιον τάφο. Δεν ήξερε τι να κάνει, είχε αρχίσει να φοβάται ακόμα και για την ίδια τη ζωή της. Σκεφτόταν να ενημερώσει την αστυνομία αλλά αφενός φοβόταν για τη ζωή της και αφετέρου δεν ήξερε τίποτα για την ταυτότητα της γυναικείας εκείνης φωνής που την απειλούσε. Θεωρούσε πως δε θα έβρισκε ούτε και από εκεί την προστασία που είχε ανάγκη. Έτσι, αποφάσισε να επικοινωνήσει με έναν παλιό οικογενειακό της φίλο με τον οποίο γνωρίζονταν από την εποχή που ήταν στη σχολή της και σπούδαζε, τον Ζαν ο οποίος ίσως να ήταν και λίγο ερωτευμένος μαζί της, κάποτε. Αποφάσισε να βρει το τηλέφωνό του και να επικοινωνήσει μαζί του, ζητώντας του βοήθεια για να ανακαλύψει ποια είναι εκείνη η γυναίκα που τη μισεί και θέλει τόσο πολύ το κακό της. Ο Ζαν ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στην πρόσκλησή της και ξεκίνησε να την επισκεφτεί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που εκείνη διέμενε. Χτύπησε την πόρτα της και εκείνη άνοιξε.
-Ζαν, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω, έστω και με αυτές τις συνθήκες! αναφώνησε και τον αγκάλιασε θερμά.
-Και εμένα είναι χαρά μου Μπεθ, της αποκρίθηκε. Ξέρεις, σε σκεφτόμουν αρκετές μέρες και ήθελα να σε ξαναδώ, να μάθω τα νέα σου. Θα ήθελα να μάθω το λόγο που με προσκάλεσες.
-Η αλήθεια είναι ότι αποζητούσα έναν άνθρωπο για να του εμπιστευτώ ένα σημαντικό ζήτημα, ζωής και θανάτου. Και όπως γνωρίζεις, ούτε με τη μητέρα αλλά ούτε και με τον αδελφό μου έχουμε καλές σχέσεις. Οπότε, σκέφτηκα να ζητήσω τη βοήθειά σου.
-Σε ακούω Μπεθ. Θα χαρώ αν μπορώ έστω και λίγο να σου φανώ χρήσιμος.
-Εδώ και κάποιες ημέρες μία γυναίκα αγνώστου ταυτότητος με παίρνει τηλέφωνο και με απειλεί. Με υποτιμά συνεχώς, ακόμα και με τον τόνο της φωνής της. Έχω φοβηθεί ακόμα και για την ίδια τη ζωή μου, Ζαν χρειάζομαι τη βοήθειά σου για να μάθω τα στοιχεία της. Τώρα βαδίζω στο απόλυτο σκοτάδι.
-Μπεθ, γιατί δεν ενημερώνεις την αστυνομία και προτιμάς τη δική μου βοήθεια;
-Δεν πρόκειται να μου δώσουν σημασία, δε γνωρίζω τίποτα για την ταυτότητα αυτής της γυναίκας.
-Δεν πάει κάπου το μυαλό σου, κάποιος που να μπορεί να θέλει το κακό σου;
-Ζαν, είμαι καλός άνθρωπος. Δε νομίζω να έχω διαπράξει σε κάποιον τόσο μεγάλο κακό ώστε να επιθυμεί να με αναστατώνει συνεχώς με τέτοιο τρόπο.
-Έστω έναν άνθρωπο με τον οποίο η σχέση σου να διακόπηκε βιαίως και να είχατε κάποιες προστριβές.
-Είχα μία στενή μου φίλη κάποτε, την έλεγαν Άννα Δενδρινού. Ήμασταν καλές φίλες, αλλά πάντα υπήρχε ανάμεσά μας και μία μικρή κόντρα – έτσι δε συμβαίνει ως επί το πλείστον στις γυναικείες φιλίες; Δεν είχαμε μαλώσει βέβαια ποτέ έντονα, απλώς απομακρύνθηκε η μία από την άλλη και έτσι οι σχέσεις μας ψυχράνθηκαν. Ποζάραμε και οι δύο τότε ως νεαρές φοιτήτριες σε μία σχολή για έναν ζωγράφο , τον Ανρί. Αν σου δώσω τη διεύθυνση μπορείς να τον επισκεφτείς και να προσπαθήσεις να εκμαιεύσεις πληροφορίες; Θα σου δώσω όλα τα στοιχεία του.
Ο Ζαν συμφώνησε να βοηθήσει τη Μπεθ, είχε αρχίσει και εκείνον να τον εξιτάρει η ιδέα ότι θα μπορούσε να διαλευκάνει μία τόσο σκοτεινή και πολύπλοκη υπόθεση. Ξεκίνησε να πορεύεται για το ατελιέ του Ανρί. Μπαίνοντας μέσα, βρέθηκε μπροστά σε μία σειρά από έργα τέχνης, άλλοτε συγκεκριμένα και άλλοτε πιο αφηρημένα. Ο Ανρί ζωγράφιζε εκείνη τη στιγμή έναν καινούργιο πίνακά του και ξαφνιάστηκε από την επίσκεψη του Ζαν.
-Μπορώ να σας απασχολήσω για λίγο;
-Ποιος είστε και τι θέλετε; φώναξε με δυνατή φωνή.
-Πρέπει να μου δώσετε πληροφορίες για μία παλιά μαθήτριά σας, την Άννα Δενδρινού. Τη θυμάστε;
-Σαν όνομα, ναι. Πριν χρόνια ερχόταν και πόζαρε για εμένα αρκετές φορές. Ήταν ένας τρόπος για να κερδίζει ένα έξτρα εισόδημα, το είχε ανάγκη για τις σπουδές της. Αλλά γιατί με ρωτάτε, γιατί σας ενδιαφέρει τόσο πολύ η συγκεκριμένη κοπέλα;
-Πρόκειται για μία κοπέλα η οποία μπορεί να είναι και ψυχικά διαταραγμένη. Τηλεφωνεί συχνά σε μία φίλη μου και την απειλεί ότι θα τη σκοτώσει. Η φίλη μου έχει τρομοκρατηθεί και μου έχει αναθέσει την αποστολή να συλλέξω στοιχεία για τη συγκεκριμένη γυναίκα, γιατί ενώ υπήρχε παλιά ανάμεσά τους μία δυνατή φιλία, εκείνη τη φθονούσε και αρκετά. Υπάρχει περίπτωση να είναι και η γυναίκα που την απειλεί. Όσο θυμάστε όταν πόζαρε σε εσάς, τι άνθρωπος ήταν; Φιλική ή πιο επιθετική;
-Όχι, ήταν πάντα ευγενική, μου έδινε την εντύπωση ενός ήρεμου ανθρώπου. Φυσικά και δε γνωρίζω περισσότερα για την προσωπική της ζωή, αλλά η συνεργασία μας για όσο διήρκεσε ήταν ήρεμη και χωρίς εντάσεις.
-Γνωρίζατε μία φίλη της, τη Μπεθ; Πόζαρε και εκείνη παλαιότερα κάποιες φορές για σας. Είναι η γνωστή μου που απειλείται.
-Ναι, θυμάμαι και μία άλλη κοπέλα. Όχι, η συνεργασία μου και με εκείνη ήταν ήρεμη, δεν υπήρξαν φωνές και εντάσεις.
-Δε θυμάστε, ειλικρινά, τίποτα στο χαρακτήρα της Άννας Δενδρινού που να σας είχε τρομοκρατήσει ή έστω προβληματίσει; Στη σχέση της με την άλλη κοπέλα;
-Σας είπα όσα γνωρίζω ήδη για αυτή την περιβόητη κυρία Άννα Δενδρινού, πρέπει να με αφήσετε τώρα να δημιουργήσω! φώναξε με αρκετή ενόχληση ο Ανρί και αφού έριξε στον Ζαν ένα βλέμμα αδιαφορίας, συνέχισε να ζωγραφίζει.
Ο Ζαν, απογοητευμένος, αφού δεν είχε καταφέρει να βρει κάποια ουσιαστική πληροφορία για τη γυναίκα που αναζητούσε, πήρε το δρόμο της επιστροφής για να αναγγείλει στη Μπεθ τα νέα.
Ανεβαίνει στο ξενοδοχείο, πορεύεται στο δωμάτιο της Μπεθ. Ξαφνικά, ακούει φωνές και τρέχει σαν τρελός. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη, χτυπάει με δύναμη και η Μπεθ ανοίγει για να την αντικρίσει κάθιδρη και κατατρομαγμένη.
-Μπεθ, εγώ είμαι. Πες μου τι σου συμβαίνει!
-Ήταν εδώ στο δωμάτιό μου πριν λίγη ώρα η γυναίκα που με απειλούσε! Ήταν ντυμένη στα μαύρα, ακόμα και το πρόσωπό της ήταν καλυμμένο από ένα μαύρο πέπλο. Μου είπε ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα που θα με εξαφανίσει από προσώπου γης γιατί με μισεί και θέλει το κακό μου. Πείστηκα ότι ήταν η Άννα Δενδρινού από τη φωνή της, τη θυμάμαι από τότε. Ζαν, πρέπει να με βοηθήσεις!
-Μπεθ, ηρέμησε και θα βρεθεί μία λύση. Καταρχάς, πρέπει να απομακρυνθείς από το ξενοδοχείο, πρέπει να χάσει τα ίχνη σου για να μη μπορεί να σε βρει. Γιατί δεν πας στο σπίτι της μητέρας και του αδελφού σου για λίγο;
-Αφού ξέρεις ότι έχουμε μαλώσει με τη μητέρα μου και οι σχέσεις μας έχουν ψυχρανθεί αρκετά, έχουμε μήνες ολόκληρους να μιλήσουμε η μία στην άλλη.
-Όσο άσχημες και αν είναι οι σχέσεις σας, μία μητέρα είναι πάντα μία μητέρα. Και όταν το παιδί της διατρέχει έναν τόσο σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή του οφείλει να παραμερίζει τις όποιες διχόνοιες και να το προστατεύει. Αν εσύ δεν μπορείς να ζητήσεις φιλοξενία από τη μητέρα σου, τότε θα το κάνω εγώ για σένα!
Πείθοντας τη Μπεθ, μαθαίνει το τηλέφωνο και τη διεύθυνση της μητέρας της και κατευθύνεται να τη βρει.
Η μητέρα της ήταν ένας άνθρωπος αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, σκληρός και δύσκολος στην επικοινωνία. Η σκληρότητα φαινόταν ακόμα και από την όψη του προσώπου της. Ο Ζαν ζήτησε να της μιλήσει και εκείνη δέχτηκε. Της εξιστόρησε όλα τα γεγονότα από την αρχή, για τα παράξενα τηλεφωνήματα, για τη μαυροντυμένη γυναίκα, για τις απειλές. Εκείνη τον άκουγε προσεκτικά χωρίς να τον διακόπτει.
-Η κόρη μου, ξέρετε, ήταν ανέκαθεν ένα τόσο αντιδραστικό παιδί. Πάντα ήθελα να μου πηγαίνει κόντρα, πάντα όμως. Πολλές φορές, δε σας το κρύβω, ένοιωθα ότι μπορεί και να με μισεί. Ναι, εμένα, την ίδια της τη μητέρα.
-Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό; Μήπως οφειλόταν και στη δική σας σκληρότητα; τη ρώτησε ο Ζαν. Γιατί η Μπεθ μου έχει εξομολογηθεί πως ήσασταν ιδιαίτερα σκληρή και αυταρχική ως μητέρα.
-Η Μπεθ ήταν, όπως σας είπα, ανέκαθεν ένα σκληρό και δύσκολο παιδί. Προσπαθούσα να την καταλάβω γιατί και εκείνη μου έδειχνε πως δεν καταλάβαινε τον ίδιο της τον εαυτό. Ήταν ιδιαιτέρως κλειστή, σα να φοβάται τον ίδιο της τον εαυτό. Δεν εμπιστευόταν εύκολα κανένα, ούτε αγόρια, ούτε καν τις φίλες της. Οι σχέσεις μας ψυχράνθηκαν όταν εκείνη αποφάσισε να απομακρυνθεί και να διακόψει κάθε σχέση, ακόμα και με τον ίδιο της τον αδελφό. Όμως, αν η ζωή της κινδυνεύει στο βαθμό που με περιγράφετε, ας έρθει να μείνει στο σπίτι μου για λίγες ημέρες, μέχρι να ξεδιαλύνει αυτή η υπόθεση.
Ο Ζαν πήγε πάλι στο ξενοδοχείο και ενημέρωσε τη Μπεθ για τη θετική απόφαση της μητέρας της. Εκείνη του είπε πως θα κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα στο ξενοδοχείο και θα εγκατασταθεί στο σπίτι της μητέρας της αύριο το πρωί, ώστε να έχει χρόνο να μαζέψει όλα τα πράγματά της. Ο Ζαν βρήκε λογικό το επιχείρημα, τη συμβούλεψε να κλειδώσει διπλά ώστε να προστατεύσει τον εαυτό της και πήρε το δρόμο να πάει στο σπίτι του για να αποκοιμηθεί.
Η νύχτα ήταν αρκετά σκληρή, όλα έδειχναν ότι κάτι θα συμβεί που δε συνέβαινε. Το σκοτάδι ήταν τόσο βαθύ και μία διάχυτη ηρεμία κυριαρχούσε παντού. Ήταν η ώρα που όλοι είχαν βυθιστεί στη μέθη του ύπνου. Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα συνέβαινε όταν ξημερώσει.
Η ημέρα είχε αρχίσει να φαίνεται και να ξεχωρίζει από τη νύχτα. Η καινούργια ημέρα που η Μπεθ θα επέστρεφε στο σπίτι της μητέρας της έφτασε. Όμως, γύρω στις 10 το πρωί η πόρτα του δωματίου της χτυπάει με δύναμη. Ανοίγει και βλέπει μπροστά της τον Ζαν.
-Μπεθ, έχω να σου αναγγείλω κάτι δυσάρεστο, αλλά θέλω να παραμείνεις ψύχραιμη. Το ξημέρωμα βρέθηκε δολοφονημένος μέσα στο ίδιο του το ατελιέ ο Ανρί! Οι αστυνομικοί εικάζουν ότι η δολοφονία πραγματοποιήθηκε αργά τη νύχτα και όχι τις πιο πρωινές ώρες. Μπεθ, κινδυνεύεις, πρέπει να φύγεις γρήγορα!
Η Μπεθ έμεινε για λίγο ακίνητη, σα να μην πίστευε αυτά που άκουγε. Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε. Ποιο ρόλο, άραγε, έπαιξε εκείνη η μαυροφορεμένη γυναίκα στην αφαίρεση της ζωής αυτού του ανθρώπου; Ο Ζαν της πρόσφερε ένα ποτήρι νερό και προσπάθησε αγκαλιάζοντάς την να την ηρεμήσει γιατί άρχισε να κλαίει.
-Πρέπει να φύγεις Μπεθ, της είπε. Και γρήγορα. Η μητέρα σου μπορεί να σε φιλοξενήσει.
-Ο Ανρί δολοφονήθηκε. Απίστευτο, απίστευτο! Ζαν, η γυναίκα με τα μαύρα, εκείνη φταίει. Αποκλειστικά και μόνο εκείνη. Η αστυνομία μπορεί να έρθει, να μου ζητήσει κάποια κατάθεση. Ας μείνω εδώ λίγη ώρα ακόμα.
Ο Ζαν δέχθηκε και προσφέρθηκε να της φέρει ένα χυμό και κάτι να φάει. Ύστερα θα βοηθούσε την Μπεθ με το να της μεταφέρει κάποιες βαλίτσες στο σπίτι της μητέρας της όταν εκείνη θα πήγαινε να μείνει σ’ εκείνη. Η Μπεθ ζήτησε επιπλέον από τον Ζαν να ενημερώσει τη μητέρα της και να της πει εκείνος από κοντά το γεγονός της δολοφονίας, όσο εκείνη θα περίμενε την αστυνομία. Ο Ζαν αποφασίζει να πάει και ενημερώνει τη μητέρα της ότι ο Ανρί δολοφονήθηκε. Η μητέρα της Μπεθ δεν έδειξε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον – ήταν ένας τόσο σκληρός άνθρωπος!
-Τον είχατε γνωρίσει εσείς ποτέ τον Ανρί; τη ρώτησε.
-Η κόρη μου όταν σπούδαζε, θυμάμαι, πόζαρε για εκείνον γιατί ήθελε να βγάζει κάποια χρήματα παραπάνω.
-Η Μπεθ μου είχε πει ότι μοντέλο εκείνη τη χρονιά ήταν και η γυναίκα εκείνη που τώρα ενδέχεται να την απειλεί, η Άννα Δενδρινού.
-Ναι, θυμάμαι ότι πόζαραν και οι δύο εκείνη την περίοδο. Εσείς πιστεύετε ότι η Άννα Δενδρινού είναι εκείνη που απειλεί την κόρη μου;
-Δεν αποκλείεται αν υπήρχαν όντως προστριβές και η σχέση τους έληξε άσχημα. Προσωπικά, δε σας κρύβω ότι υποψιάζομαι και εκείνη για τη δολοφονία του Ανρί. Είχατε ποτέ παρατηρήσει κάτι άσχημο στη συμπεριφορά της, είχατε γίνει ποτέ μάρτυρας κάποιας άσχημης στιγμής της με τον Ανρί;
-Για να είμαι ειλικρινής, δε θυμάμαι κάτι έντονο. Από όσο γνωρίζω και η Μπεθ και η Άννα έπαιρναν τα χρήματά τους με συνέπεια.
Ο Ζαν επιστρέφει στο ξενοδοχείο όπου ενημερώνεται ότι η Μπεθ είχε φύγει κρατώντας μία βαλίτσα. Ένα γεγονός που του προκάλεσε έκπληξη αλλά και φόβο για τη ζωή της. Η μαυροφορεμένη γυναίκα ανά πάσα στιγμή μπορούσε να της επιτεθεί και να πραγματοποιήσει την απειλή της. Περιμένει λίγη ώρα, υπολογίζοντας την απόσταση του ξενοδοχείου από το σπίτι της μητέρας της και επικοινωνεί μαζί της τηλεφωνικά για να διαπιστώσει αν όντως όλα πήγαν καλά στο τέλος. Και μένει έντρομος όταν ενημερώνεται πως τελικά η Μπεθ δεν πήγε ποτέ στη μητέρα της!
-Αλήθεια, δεν ήρθε σε εσάς τελικά; Έχει περάσει αρκετή ώρα. Υποτίθεται ότι με το φόβο που διατρέχει και η ίδια για τη ζωή της δε θα καθυστερούσε ούτε για ένα λεπτό.
-Η Μπεθ δεν έχει έρθει και δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής, του λέει η μητέρα της.
Ο Ζαν τρομοκρατείται. Στο μυαλό του κυριαρχεί ο φόβος, ο τρόμος, οι ενοχές. Άφησε μόνη της τη Μπεθ, παρασύρθηκε και δεν έπρεπε να την ακούσει. Και αν δεν έμενε μόνη της τι θα γινόταν; Ερωτήματα που τριβέλιζαν το μυαλό του. Κατεβαίνει στους υπεύθυνους του ξενοδοχείου, οι οποίοι γνώριζαν μόνο το ότι η Μπεθ έφυγε κρατώντας μία βαλίτσα περίπου δέκα λεπτά από όταν εκείνος έφυγε από το ξενοδοχείο. Ο Ζαν αποφασίζει να ενημερώσει την αστυνομία και να τους μιλήσει για όλα. Για τη μαυροντυμένη γυναίκα, για την επίσκεψή του στο ατελιέ του Ανρί, για την Άννα Δενδρινού. Η αστυνομία τον άκουσε με προσοχή και του έκανε διάφορες ερωτήσεις.
-Έπρεπε να μην ακούσετε τη φίλη σας και να έχετε μιλήσει νωρίτερα για να την προστατεύσετε εγκαίρως.
-Πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε την Άννα Δενδρινού. Μπορεί αυτή να ευθύνεται και για την εξαφάνιση της Μπεθ, αλλά και για τη δολοφονία του Ανρί.
Η αστυνομία κάνοντας μία έρευνα ανακαλύπτει ότι η Άννα Δενδρινού διέμενε κάποια χρόνια στο Παρίσι, αλλά τους τελευταίους μήνες είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Ζαν μαθαίνοντας ότι η Άννα μένει Ελλάδα, σιγουρεύεται μέσα του για τη συμμετοχή της στη δολοφονία του Ανρί και την εξαφάνιση της Μπεθ. Αποφασίζει να μάθει το ξενοδοχείο στο οποίο διαμένει και να την επισκεφτεί. Χτυπώντας την πόρτα της γνώριζε ότι μπορεί να βρισκόταν απέναντι σε μία γυναίκα δολοφόνο.
-Ποιος είστε παρακαλώ; τον ρωτάει η Άννα.
-Είμαι κάποιος που ερευνά μία σκοτεινή υπόθεση. Και μου προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι είστε στην Ελλάδα αυτή τη συγκεκριμένη εποχή.
-Ναι, ένα οικογενειακό μου πρόσωπο είχε υποβληθεί σε μία εγχείρηση και έπρεπε να έρθω Ελλάδα για λίγο καιρό.
-Και η εξαφάνιση της φίλης σας της Μπεθ; Η δολοφονία του Ανρί για τον οποίο ποζάρατε και οι δύο ως μοντέλα όταν ήσασταν φοιτήτριες;
-Η δολοφονία του Ανρί; Δολοφονήθηκε ο Ανρί; Η Μπεθ; Είχα μία φίλη παλιά που την έλεγαν Μπεθ. Εξαφανίστηκε;
-Οι υποκριτικές σας ικανότητες μου προκαλούν θαυμασμό.
-Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω την ειρωνεία σας και σας παρακαλώ να μου μιλάτε με καλύτερο τρόπο!
-Ήσασταν κάποτε φίλες με τη Μπεθ, έτσι δεν είναι;
-Ναι, ήμασταν φίλες κάποτε.
-Και γιατί έληξε η φιλία σας;
-Η Μπεθ ήταν ένας δύσκολος άνθρωπος. Προσπαθούσα να την καταλάβω αλλά ήταν απόμακρη. Πολλές φορές ένοιωθα ότι μπορεί και να με ζήλευε.
-Πού το στηρίζετε αυτό κυρία Δενδρινού;
-Στο γεγονός ότι πολλές φορές την ένοιωθα να ενοχλείται από τα φλερτ, από το πτυχίο μου. Αλλά, δεν ξέρω, μπορεί και πάλι να κάνω λάθος.
-Είστε σίγουρη ότι εκείνη πολλές φορές σας φθονούσε;
-Δεν ξέρω, αυτό είχα εισπράξει κάποιες φορές.
-Και για τον Ανρί; Πώς πήγατε στο ατελιέ του;
-Θέλαμε ένα εισόδημα παραπάνω και είχαμε συμφωνήσει να ποζάρουμε και οι δύο τότε στο ατελιέ του Ανρί.
-Και πώς ήταν η συνεργασία σας; Θυμάστε κάποια έντονη προστριβή;
-Όχι, ο Ανρί ήταν συνεπής με τις πληρωμές μας. Δεν είχε υπάρξει κάποια προστριβή; Απλώς μερικές φορές ένοιωθα την ενόχληση της Μπεθ όταν με έβλεπε να ποζάρω, όταν ο Ανρί με επαινούσε και μου έλεγε ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ περισσότερο με τη μόδα, καθώς μου έλεγε πάντα ότι έχω ωραίο σώμα. Αχ, ο καλός μου ο Ανρί! Πόσο λυπάμαι για το τέλος που είχε, και ας μην τον γνώριζα πάρα πολύ, τον είχα εκτιμήσει από αυτό το λίγο της συνεργασίας μας. Πόσο έχω πικραθεί, δεν μπορείτε να φανταστείτε.
-Δηλαδή η Μπεθ σας ζήλευε όταν ποζάρατε;
-Αυτή την εντύπωση μου έδινε. Βασικά, δε μου έχετε απαντήσει ακόμα στο κύριο ερώτημά μου. Ποιος είστε και τι αποζητάτε;
-Κυρία μου δεν είμαι τρελός. Η Μπεθ είναι παλιά οικογενειακή μου φίλη η οποία επικοινώνησε μαζί μου γιατί δεχόταν απειλητικά τηλεφωνήματα από κάποια που της έλεγε ότι θα τη σκοτώσει μέσα στις επόμενες ημέρες. Σε συζητήσεις μας είχε αναφερθεί στη φιλική σχέση που είχε μαζί σας και διακόπηκε βιαίως επειδή εσείς τη φθονούσατε. Μετά συνέβη η δολοφονία του Ανρί και αυτή τη στιγμή που μιλάμε η ίδια η Μπεθ είναι εξαφανισμένη και μπορεί τώρα να μη βρίσκεται καν στη ζωή. Και ενώ συνέβησαν όλα αυτά ο μόνος άνθρωπος που μου είχε αναφέρει ενώ διέμενε στο εξωτερικό, τώρα -εντελώς ξαφνικά- επέστρεψε από το Παρίσι. Είναι τυχαία όλα αυτά κυρία Δενδρινού ή τόση ώρα παίζετε με επιδέξιο τρόπο το ρόλο της ηθοποιού;
-Μα τι λέτε; Εγώ απειλούσα τη Μπεθ; Να αφήνετε υπόνοιες ότι δολοφόνησα τον Ανρί; Με προσβάλλετε με άσχημο τρόπο και σας ζητώ να αποχωρήσετε από το δωμάτιό μου. Με ποιο δικαίωμα με κατηγορείτε χωρίς στοιχεία;
-Είναι σοβαρά τα πράγματα κυρία μου. Μιλάμε για τη δολοφονία ενός ανθρώπου και την εξαφάνιση ενός άλλου. Η Μπεθ έχει να δώσει σημεία ζωής 4 μέρες. Τι εξήγηση δίνετε για όλα αυτά;
-Όσο άσχημα και αν κατέληξε η φιλία μου με τη Μπεθ, δε θα της έκανα ποτέ τόσο μεγάλο κακό. Δε γνωρίζω ειλικρινά τι σας είπε, αλλά δεν έχω καμία ανάμειξη με όλη αυτή την τραγική κατάσταση. Ήρθα μόνο και μόνο για την εγχείρηση ενός οικογενειακού μου προσώπου και θα επιστρέψω μετά από λίγες ημέρες στο Παρίσι.
-Όλα αυτά τα χρόνια μιλήσατε ποτέ με τη Μπεθ; Συναντηθήκατε ποτέ;
-Η Μπεθ είχε επικοινωνήσει μαζί μου τηλεφωνικώς περίπου ένα μήνα πριν συμβούν όλα αυτά που μου αναφέρετε.
-Αυτό που μου λέτε είναι ιδιαιτέρως περίεργο. Τι σας είπε;
-Τίποτα ιδιαίτερο, ήθελε, όπως μου είπε, να μάθει απλώς τα νέα μου και πώς εξελίχθηκε η ζωή μου αυτά τα χρόνια. Θυμάμαι ότι της είχα αναφέρει πως ένα οικογενειακό μου πρόσωπο θα εγχειριστεί και θα επιστρέψω για λίγες ημέρες από το Παρίσι.
-Άρα η Μπεθ γνώριζε από πριν ότι θα είστε εδώ. Αναρωτιέμαι μόνο γιατί δε μου το είχε αναφέρει ποτέ.
-Η Μπεθ ήταν ένας δύσκολος άνθρωπος, γενικά. Δεν ανοιγόταν εύκολα , ακόμα και στους πιο δικούς της ανθρώπους. Προσπαθούσα να την καταλάβω, να νοιώσω την ψυχή της και τι ήταν πραγματικά εκείνο που τη βασάνιζε. Δεν ξέρω τι την είχε πληγώσει.
-Η φιλία σας διαλύθηκε από δική σας ή δική της απόφαση;
-Ήταν περισσότερο δική της απόφαση, ένοιωθα ότι ζήλευε κάποια φλερτ που είχα εκείνη την περίοδο.
-Αυτή τη στιγμή ένας άνθρωπος αγνοείται και άλλος ένας έχει δολοφονηθεί και μάλιστα με έναν φριχτό τρόπο. Αναρωτιέμαι τι πραγματικά συμβαίνει, για ποιο λόγο η Μπεθ θα μπορούσε να πει ψέματα. Θα θέλατε να επισκεφτούμε τη μητέρα της; Ήταν ο άνθρωπος στον οποίο θα πήγαινε αν δεν εξαφανιζόταν.
Η Άννα συμφωνεί και μαζί με το Ζαν επισκέπτονται το σπίτι της μητέρας της η οποία όσο και αν δεν το έδειχνε, στεναχωριόταν για την εξαφάνιση της κόρης της.
-Η κόρη σας, της είπε ο Ζαν, είχε αναφερθεί στην Άννα ως έναν άνθρωπο με τον οποίο είχαν φιλική σχέση η οποία διεκόπη πολύ πιθανόν από την ίδια.
-Άννα σας θυμάμαι, αποκρίθηκε η μητέρα της κοιτώντας την. Σε θυμάμαι, κάνατε παρέα και ήσασταν καλές φίλες. Σε συμπαθούσα και ας μην το έδειχνα συχνά. Λυπάμαι αν η Μπεθ σας φέρθηκε άσχημα και διέλυσε την όμορφη φιλία που είχατε.
-Μην το σκέφτεστε. Το μόνο που θέλω τώρα είναι να βρεθεί και να είναι υγιής και, φυσικά, να καθαριστεί το όνομά μου από τις υποψίες που το βαραίνουν. Γιατί αυτή τη στιγμή μιλάμε για μία δολοφονία και μία εξαφάνιση και μάλιστα 4 ημερών.
-Έχουμε ειδοποιήσει την αστυνομία και τους υπεύθυνους του ξενοδοχείου για την εξαφάνιση της Μπεθ. Μόλις υπάρξει και το παραμικρό δείγμα ζωής, να μας ενημερώσουν αμέσως.
Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η Μπεθ θα επέστρεφε στο ξενοδοχείο της και θα έμοιαζε σα να αγνοεί τα πάντα. Τα πάντα όμως. Όταν την είδε ο υπεύθυνος το ξενοδοχείου έτρεξε προς το μέρος της.
-Πού είστε; Σας έψαχναν όλοι.
-Πού να ήμουν; Είχα πάει για τέσσερις ημέρες σε ένα νησί, να ξεσκάσω. Ποιος με ζήτησε, τι συνέβη;
-Μα σας ψάχνουν τόσοι άνθρωποι, έχουν ανησυχήσει. Ήρθε μέχρι και η αστυνομία.
-Δεν ξέρω τι μου λέτε, θέλω μόνο να πάω στο δωμάτιό μου.
Αφήνοντάς τον ολίγον σαστισμένο παίρνει το ασανσέρ για να ανέβει στο δωμάτιό της. Για να συναντήσει έναν γνωστό της από το ξενοδοχείο ο οποίος έμενε και εκείνος σε ένα διπλανό δωμάτιο.
-Μπεθ, πώς είσαι καλή μου; Είχα μέρες να σε δω.
-Πώς με είπες; τον ρώτησε κοιτάζοντάς τη με ένα βλέμμα γεμάτο θυμό. Εμένα με λένε Άννα, το κατάλαβες; Άννα…
-Εντάξει, εντάξει, της αποκρίθηκε έντρομος ο γνωστός. Εντάξει Άννα μου..
Η Μπεθ κλείστηκε στο δωμάτιό της και κοιτάζοντας τον καθρέφτη, άρχισε να μιλάει μόνη της.
-Άννα εντάξει; Πάλι με νίκησες… πάντα εσύ. Η καλύτερη φοιτήτρια, το καλύτερο μοντέλο. Αυτός ο Ανρί πόσο με χαροποίησε που βγήκε από τη μέση! Όταν έσπρωξα το μαχαίρι στην καρδιά του δε με ενδιέφερε τίποτα. Μόνο να σε εκδικηθώ, μόνο αυτό!
Την ίδια στιγμή ο Ζαν, η Άννα και η μητέρα της Μπεθ αγωνιούσαν για την ίδια. Ώσπου ένα τηλεφώνημα διακόπτει την αγωνία τους.
-Η κυρία Μπεθ έχει επιστρέψει και κλείστηκε στο δωμάτιό της, δε μιλάει σε κανένα.
Το νέο αυτό τους τρόμαξε, ώσπου ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο της μητέρας της.
-Γεια σας, ακούστηκε η φωνή από το ακουστικό. Έμαθα ότι η Μπεθ εξαφανίστηκε και πήρα να σας πω πόσο χαίρομαι για αυτό! Είμαι η φίλη της η Άννα, ξέρετε. Και χαίρομαι τόσο πολύ που την εξαφάνισα επιτέλους από προσώπου γης!
Η μητέρα της ακούγοντας αυτά τα λόγια, κατάλαβε ότι η ίδια της η κόρη είχε διαπράξει τα πάντα. Τη δολοφονία του Ανρί, τα τηλεφωνήματα με τις απειλές , την αναφορά στην Άννα. Όλα ήταν σχεδιασμένα από εκείνη, αφού η Άννα, η ίδια η Άννα, βρισκόταν δίπλα της!
-Πρέπει να της μιλήσουμε, είπε ο Ζαν. Αυτή τη στιγμή μάλλον έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο ο οποίος είναι διαταραγμένος. Πρέπει να πάω να της μιλήσω, να την πείσω να παραδοθεί και να εξεταστεί από έναν γιατρό.
-Θα έρθω μαζί σας, είπε η Άννα.
Η μητέρα της συμφώνησε να μείνει εκεί σε περίπτωση που τηλεφωνήσει ξανά η Μπεθ.
Ο Ζαν με την Άννα κατευθύνονται στο ξενοδοχείο, ανεβαίνουν στο δωμάτιό της και της φωνάζουν.
-Δεν είμαι η Μπεθ, είμαι η Άννα.
-Μπεθ, άνοιξέ μου την πόρτα, θέλω σου μιλήσω μόνο! της φώναζε ο Ζαν προσπαθώντας να την πείσει.
Η Μπεθ άνοιξε την πόρτα και αντίκρισε μπροστά της την Άννα.
-Μπεθ, η Άννα είμαι.
-Όχι, δεν είσαι, δε σε ξέρω. Φύγε από μπροστά μου, δε θέλω να σε βλέπω.
Η Άννα απομακρύνεται για να μείνει μόνη της η Μπεθ μαζί του.
-Μπεθ, γιατί όλα αυτά;
-Δεν ξέρεις γιατί; Πάντα εκείνη, πάντα η καλύτερη. Οι άντρες στα πόδια της, οι φίλοι πάντα εκείνοι προτιμούσαν, εγώ πάντα μία δεύτερη. Μερικές φορές χάνομαι, δεν μπορώ καν να καταλάβω αν είμαι η Άννα ή η Μπεθ.
-Εγώ σε αγαπούσα πριν χρόνια Μπεθ, νόμιζα ότι το είχες καταλάβει. Μπορεί να νοιώθεις ότι η Άννα πάντα ερχόταν πρώτη σε σχέση με εσένα, αλλά εγώ εσένα θα προτιμούσα αν μου έδινες την ευκαιρία. Γιατί μας έμπλεξες όλους σε αυτό το σχέδιο; Γιατί σκότωσες τον Ανρί;
-Γιατί ήθελα να την καταστρέψω, για αυτό. Για να την τιμωρήσω. Όταν έμαθα ότι θα επέστρεφε από το Παρίσι, σκέφτηκα να καταστρώσω το σχέδιό μου να σε πείσω ότι η ζωή μου διατρέχει κίνδυνο.
-Γιατί σκότωσες τον Ανρί;
-Γιατί θα επιβάρυνε τη θέση της. Γιατί πάντα και εκείνος ακόμα την προτιμούσε. Γιατί δε δίσταζε να μου αναφέρει συνέχεια, ακόμα και όταν πόζαρα, ότι εκείνη είναι πιο όμορφη ως γυναίκα, ως μοντέλο.
Σε μία στιγμή χάνεται. Είναι εξασθενημένη, κουρασμένη.
-Για εμένα αξία είχες εσύ Μπεθ! Δε θέλω να μοιάσεις ούτε στην Άννα, ούτε σε καμία άλλη.
Εκείνη τη στιγμή η Μπεθ πιάνεται από κάπου διότι νοιώθει αδύναμη, αποκαμωμένη.
-Ζαν, συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ. Δεν ήθελα να πάθεις εσύ κακό. Συγγνώμη για τον εφιάλτη που έζησες τόσες ημέρες εξαιτίας μου. Είμαι τόσο κουρασμένη, εξαντλημένη. Θέλω μόνο να κοιμηθώ.
-Μπεθ ηρέμησε, της είπε ο Ζαν ενώ την κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά του. Όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα. Ο εφιάλτης τελείωσε…
Και από μακριά ακούγονται τα περιπολικά που καταφτάνουν στο ξενοδοχείο…
Ο εφιάλτης ίσως και να τέλειωσε εκεί…
