Ο άνθρωπος που καθάριζε το πάτωμα…
Η ιστορία μας εκτυλίσσεται σε ένα μικρό παραδοσιακό χωριό, κάπου κρυμμένο στην Ελλάδα, στο οποίο κυριαρχούν ακόμα έντονες προκαταλήψεις και αναχρονιστικές αντιλήψεις. Οι άνδρες έχουν μία αυταρχική συμπεριφορά σε αντίθεση με τις γυναίκες, οι οποίες είναι περισσότερο υποτακτικές και ήρεμες.
Όμως, ακόμα και σε αυτό το χωριό, υπάρχουν άνδρες οι οποίοι είναι πράοι και διέπονται από συγκατάβαση και συμπόνια. Ένας τέτοιος είναι και ο κυρ Γιώργος ο οποίος βοηθούσε πάντοτε τη γυναίκα του σε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Όποτε την έβλεπε κουρασμένη μετά την ενασχόληση με τα παιδιά, της έλεγε να ηρεμήσει και αναλάμβανε εκείνος τις δουλειές που εκείνη είχε αφήσει στη μέση.
Δεν έδινε σημασία στα χαιρέκακα σχόλια και την ειρωνική κριτική του γείτονά του, του κυρ Διονύση, ο οποίος θεωρούσε τον εαυτό του «σκληρό αρσενικό» και συχνά πυκνά τον λοιδορούσε για τη βοήθεια που παρείχε με τόση θέληση στη γυναίκα του.
Τον έβλεπε κάθε πρωί έτσι όπως σκούπιζε τη βεράντα και ερχόταν και του έλεγε «καλά, δε ντρέπεσαι που καταπιάνεσαι με αυτές τις γυναικείες δουλειές;». Εκείνος σιωπούσε, γνώριζε πως εκείνος είναι γνωστός σε όλο το χωριό ως ένας μπεκρής και ένας χαρτοπαίκτης ο οποίος χρωστούσε σε πολλούς. Ο ίδιος, μάλιστα, πολλές φορές τον είχε δει να λιποθυμά και τον είχε κουβαλήσει μέχρι το σπίτι του. Όταν μεθούσε, γινόταν άγριος και επικίνδυνος, δεν είχε λόγο κάποιος να εντείνει μία διαμάχη μαζί του η οποία μπορεί να κατέληγε άδοξα.
Χαμογέλασε λοιπόν και συνέχισε να σκουπίζει.
Στο χωριό ήταν γνωστός ως εκείνος «που καταπιάνεται με γυναικείες δουλειές». Εκείνον όμως δεν τον ενδιέφεραν τα κακόβουλα σχόλια, έπραττε αυτό που θεωρούσε σωστό η συνείδησή του. Όταν εμφανιζόταν βεβαίως μπροστά στους διάφορους χωρικούς στο καφενείο και στον αγρό, εκείνοι σιωπούσαν. Γνώριζε όμως πως τον σχολίαζαν και γελούσαν.
Μία ημέρα σαν όλες τις άλλες, ο κυρ Γιώργος, σηκώθηκε το πρωί και έκανε τις γνωστές του δουλειές. Σκούπιζε την αυλή.
Εμφανίστηκε τότε ξανά ο κυρ Διονύσης και άρχισε να τον μέμφεται. Τότε, εκείνος αποφάσισε να λύσει τη σιωπή του και του απάντησε.
- Αγαπητέ μου Διονύση, γιατί με λοιδορείς; Εσύ που ξενυχτάς κάθε βράδυ και ξοδεύεις τα χρήματα της οικογένειάς σου, θεωρείς πως είσαι περισσότερο άνδρας;
