Οι μάγειρες
Στην κουζίνα δουλεύουν,
ώρες πολλές με πόνο και ιδρώτα.
Έτσι είναι η φύση της δημιουργίας,
ακολούθησαν της μαγειρικής τα φώτα.
Από σαλάτες και ορεκτικά,
σάντουιτς, πίτσες και γλυκά.
Μέχρι λάδι τρούφας και σολομό,
από την πιο απλή μέχρι την πιο περίεργη γεύση
θα τη βρω.
Μέσα στα νεύρα οι αρχηγοί,
πιάτα να σπάνε και πουθενά σιγή.
Φωνές, εντάσεις κάθε λεπτό
γιατί πρέπει να φάω το τέλειο πιάτο εγώ.
Ο αρχηγός θέλει πειθαρχία,
αντιλογία μη δίνεις και σιώπησε.
Προχώρα την τέχνη της γαστρονομίας,
δίχως να σκέφτεσαι πως σε αδίκησε.
Καθαριότητα και τάξη,
δεν αρκεί μονάχα η γεύση.
Ότι πέφτει κάτω πρέπει να το πετάξει,
γιατί τι πρέπει σε αυτό που βρωμίζει να προσθέσει;
Θα σου μάθουν εκείνοι
την κοπή που λέγεται ζουλιέν.
Υπάρχει και άλλη μία που αγνοούν,
εμείς τη λέμε δαχτυλιέν.
Ναι, έτσι τη λέμε εμείς
που ξεκινήσαμε να μαθαίνουμε κοπές.
Πήραμε μαχαίρι και κάναμε μία αρχή,
τα δάχτυλα γέμισαν πληγές.
Η τέχνη του φαγητού θέλει θυσίες,
πείσμα, ατσαλένια υπομονή.
Αυτό είναι εύκολο μην πεις ποτέ,
πιο δύσκολο δεν υπάρχει από αυγό ποσέ.
Παραγγελίες πέφτουν βροχή,
μία ομελέτα, μετά ένας χυμός, μετά ένα γλυκό.
Άνθρωποι είναι και τρέχουν ώρες ολόκληρες
να χωρέσουν τα πάντα μέσα σε ένα λεπτό.
Πιάτα καθημερινά νοικοκυράς,
μαγειρική επιπέδου και γκουρμέ.
Τα πάντα υπάρχουν για να φας,
από εστιατορίου κατάλογος μέχρι ταβέρνας ένα μεζέ.
Να κόψω τα λαχανικά,
να καθαρίσω το κρέας μου σωστά.
Να καθαρίσω πάγκο και κουζίνα,
να μην ξεχάσω μυρωδικά στα φαγητά.
Να φτιάχνω σαλάτες διαρκώς,
κοπές να κάνω στα λαχανικά πολλές.
Την ώρα να μην ξεχνάω να μετρώ,
έτσι λες πως προσέχεις και το φαγητό στο τέλος πάντοτε το καις.
Δύσκολη είναι η μαγειρική,
όπως και κάθε τέχνη σωστή.
Οι μάγειρες και αυτοί τις μάχες τους τις δίνουν,
οι συγγραφείς ευαισθησίες και σε ανθρώπους τεχνών άλλων
ξέρουνε να δίνουν.
