Οι 5 κορυφαίοι χαρακτήρες ελληνικών σειρών όλων των εποχών
Οι ελληνικές σειρές μας χάρισαν μερικούς αξεπέραστους πρωταγωνιστές, οι οποίοι με τις ατάκες, την τρέλα και τον χαρακτήρα τους, έμειναν άφθαρτοι και διαχρονικοί. Ας δούμε τους πέντε από τους πιο διαχρονικούς ήρωες της μικρής οθόνης.
Λάζαρος (Είσαι το ταίρι μου): Ο Λάζαρος είναι ο «φευγάτος» τύπος της διπλανής πόρτας, εκείνος που ζει ελεύθερα, δίχως να επιτρέπει στις κοινωνικές συμβάσεις να τον ορίζουν. Ζει στον κόσμο του, επειδή δεν του αρέσει εκείνος που έφτιαξαν για αυτόν. Όταν όμως μπαίνει ο φίλος ή το συμφέρον στη μέση, ξέρει να ξυπνήσει και να λάβει δράση επειγόντως. Και φυσικά, μας δείχνει πως πολλές φορές ένα ιγκουάνα μπορεί να σε καταλαβαίνει περισσότερο από τους ανθρώπους.
Ακάλυπτος (Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή): Ίσως ο πιο γλυκός και αστείος απατεώνας της μικρής οθόνης. Είναι ο τύπος του άνδρα που αγαπάει τη γυναίκα του, αλλά θέλει να έχει και τις περιπέτειές του, ο άνδρας εκείνος που ναι μεν θέλει να απιστεί αλλά τρελαίνεται και θεωρεί για την ίδια πράξη τη γυναίκα ασυγχώρητη. Εξαπατάει τον κόσμο, θέλει να ξεφεύγει από το νόμο, έχει τη δική του τρέλα και κοσμοθεωρία. Έχε τον τρόπο του με τις γυναίκες, τους φίλους, ξέρει να ρίχνει για να πάρει αυτό που θέλει. Όμως, ξέρει επίσης να αγαπάει και να στηρίζει τους φίλους του, όταν αισθανθεί πως τον έχουν ανάγκη. Αδιαμφισβήτητα, σε έκανε να συμπαθήσεις ακόμα και τους απατεώνες.
Χοσέ (Σαββατογεννημένες): Ο Χοσέ, αυτός ο συμπαθητικός αλητάκος που τεμπέλιαζε και έκανε δύσκολη τη ζωή της κυρίας Σούλας, αυτός σε έκανε να τον αγαπάς από την πρώτη στιγμή που τον βλέπεις. Είχε τον τρόπο του να παίρνει αυτό που θέλει, ήξερε να τουμπάρει και δεν κώλωνε πουθενά όταν ήταν να ωφεληθεί. Και όμως, αυτός ο αλητάκος, ακόμα και αυτός είχε ευαισθησίες. Και όσο και αν δεν το παραδεχόταν, δεν ήθελε η «σενιόρα» Σούλα να έχει προβλήματα. Και όσο και αν η «σενιόρα» Σούλα του ορκιζόταν πως τον αντιπαθεί, μέσα της πάντοτε τον έψαχνε γιατί μέσα από την τρέλα του, είχε τελικά ένα λόγο και εκείνη να ζει.
Γιάννης (Απαράδεκτοι): Ο πρώτος gay ρόλος της Ελληνικής τηλεόρασης, η κορυφαία στιγμή του Γιάννη Μπέζου. Ένα ήρωας απόμακρος, μορφωμένος, ετοιμόλογος και παράλληλα, μοναχικός. Ο Γιάννης με το δηλητηριώδες χιούμορ του, τις ατάκες του και το χαρακτηριστικό του bromance με τον Βλάσση (Βλάσση Μπονάτσο), περιέγραψε με μοναδικό τρόπο την αντίληψη της τότε Ελληνικής κοινωνίας για τα gay άτομα, δίνοντας το βήμα για την εμβάθυνση σε τέτοιους ρόλους.
Φατσέας (Καφέ της Χαράς): Ο Φατσέας είναι πιο γλυκός «δολοφόνος» της ελληνικής τηλεόρασης, ένας χαρακτήρας που μπορεί μεν να ενσάρκωσε όλα τα γνωρίσματα της επαρχίας και τις αντιλήψεις που πρέπει να αλλάξουν και είναι σαθρές, το έκανε όμως με έναν τέτοιο τρόπο που σου είναι αδύνατο να τον αντιπαθήσεις. Παραμένει ένας ήρωας που ανέδειξε τα αρνητικά γνωρίσματα των κατοίκων της υπαίθρου, ο οποίος μέσα στην αλητεία και την επιπολαιότητά του, τελικά αγαπούσε τη γυναίκα του όπως αποδείχτηκε…
Σίγουρα, υπάρχουν και άλλες μορφές. Προτίμησα να αναφερθώ στους δικούς μου αγαπημένους, αφήνω την ελευθερία σε εσάς να αναφέρετε εκείνους που σας αρέσουν περισσότερο!
