Και τα καψουροτράγουδα κάποτε θα σε εκφράσουν
Καταλαβαίνεις ότι έχεις ερωτευτεί όταν πιάνεις τον εαυτό σου να ακούει Λίτσα Γιαγκούση και όχι Dream Theater.
Πολλές φορές έχω αναφερθεί στα σκυλάδικα με σκληρό τρόπο, διατρανώνοντας την αντίθεσή μου με την αντίληψη του έρωτα και του τρόπου ζωής που προωθούν. Και πράγματι, θεωρώ πως ευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια διότι υμνούν έναν σαθρό έρωτα που σε καταρρακώνει και δε σε αναζωογονεί. Επιπροσθέτως, προωθούν την παράνομη συμπεριφορά την επικίνδυνη οδήγηση, το αλκοόλ, τον απόλυτο έρωτα και, συνήθως, τις κακές γυναίκες για τις οποίες υποφέρουμε.
Αναμφίβολα, τα περισσότερα σκυλάδικα είναι άσματα τα οποία είναι εφήμερα και περιέχουν παρόμοιους, αναλώσιμους στίχους. Μόνο στην Ελλάδα, την Αραβία και την Τουρκία θα ακούγαμε τέτοια τραγούδια και θα σηκωνόμασταν σε πίστες να χορέψουμε ενώ μας ραίνουν με γαρύφαλλα.
Κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το εμπορικό σκυλάδικο γειτνιάζει ή ομοιάζει με το σπουδαίο λαϊκό τραγούδι, το οποίο απορρέει από πραγματικό πόνο, λαϊκά στρώματα, εμπειρίες και εξέφρασε τον απλό άνθρωπο σε δύσκολες οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά στιγμές. Δε θα μπορούσα να συγκρίνω τον Καζαντζίδη ή τον Άκη Πάνου με τα εφήμερα τραγούδια «σε σβήνω, καίγομαι, λιώνω χωρίς εσένα» που κυριαρχούν στο ραδιόφωνο.
Ωστόσο, ακόμα και αυτά, μπορεί κάποια στιγμή επάνω στον ερωτικό πόνο να σε συντροφεύσουν.
Ένας απλός και εφήμερος στίχος εκείνη τη στιγμή που θρηνείς τη χαμένη σου αγάπη μπορεί να «μιλήσει» μέσα σου. Και εγώ αυτό δεν το είχα καταλάβει, το αισθάνθηκα βιωματικά τα τελευταία μου χρόνια. Και εγώ ερωτεύτηκα και έφαγα τα μούτρα μου και αισθάνθηκα πως στη στιγμή της απουσίας του που έκλαιγα, ένας απλός, ρηχός στίχος με βοηθούσε να ξεσπάσω. Και εκείνη τη στιγμή δεν είχα ανάγκη να διαβάσω την Πολιτεία ή να ακούσω Μότσαρτ, αλλά να ξεσπάσω και να πονέσω.
Σε καμία περίπτωση δε θα θεωρήσω αυτά τα άσματα τέχνη. Δε θα μπορούσα, όπως δε θεωρώ ποιοτική τροφή τα McDonalds, ακόμα και αν μου αρέσει να τα καταναλώνω. Και αυτό δεν αναιρεί και πάλι την έλλειψη μουσικής παιδείας που υπάρχει στη χώρα μας και το γεγονός πως είμαστε μουσικά και πολιτιστικά στερημένοι.
Απλά, ακόμα και ένα εφήμερο καψουροτράγουδο μπορεί να σε εκφράσει εκείνη την ώρα του χωρισμού, του αναπάντητου μηνύματος, του καημού του να λαχταράς να τη συναντήσεις και να μένουν τα μάτια σου γυμνά από τη μορφή της.
Όλα στη ζωή χωράνε, ακόμα και ένα καψουροτράγουδο κάποια στιγμή θα σε εκφράσει. Ακόμα και εμένα, έπρεπε να ερωτευτώ για να το ζήσω και να το καταλάβω και αυτό.