Ντάιμπαγκ Ντάρελ, ένας μέταλ θρύλος με άγριο τέλος
Πολλές φορές, μία σφαίρα επενέβη και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα άλλαξε τον ρου της ιστορίας, διαφοροποιώντας την πορεία της με τη βίαιη επέμβασή του.
Μία σφαίρα και ο Κέννεντυ πέφτει νεκρός, αλλάζοντας τη μοίρα της Αμερικής και στη συνέχεια ολόκληρου του πλανήτη. Αφού, ευτυχώς ή δυστυχώς, μιλάμε για μία υπερδύναμη που κάθε της απόφαση έχει άμεση επίδραση στην παγκόσμια ιστορία.
Η ιστορία της μέταλ μουσικής έχει και εκείνη τις δικές της σελίδες αίματος, με δράματα, σκληρούς θανάτους και θρύλους που έφυγαν νωρίς.
Οι Pantera ανήκουν στα συγκροτήματα που κράτησαν ζωντανό το πάθος της μέταλ μουσικής σε μία εποχή δύσκολη για το είδος, στη δεκαετία των '80s.
Η σκληρή, βραχνιασμένη φωνή του Phil Anselmo τραγουδώντας το I'm broken είναι μία κραυγή ευαισθησίας και παραδοχής τραύματος ενδεδυμένου με μία εξωτερική αγριάδα.
Ο τραγουστής προσέδωσε μία πιο άγρια κατεύθυνση στο συγκρότημα, με το ίδιο να κυριαρχεί στην groove metal μουσική και με το άλμπουμ Far Beyond Driven να εδραιώνει τον μύθο του.
Το συγκρότημα έζησε την πιο δύσκολη στιγμή του όταν το ιδρυτικό τους μέλος, Dimebag Darrell, θα έβρισκε τραγικό θάνατο μετά από πυροβολισμό στο κεφάλι στις 8 Δεκεμβρίου του 2004 στο Κολόμπους του Οχάιο από έναν θαυμαστή του συγκροτήματος.
Σαν ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται με τη δολοφονία του Τζον Λένον από τον Τσάπμαν, η μοίρα αρκετών μουσικών είχε έναν τραγικό επίλογο, ως ένα απαραίτητο συμπλήρωμα του μύθου τους.
Ο Νέιθαν Γκέιλ, θεατής της συναυλίας, με το δολοφονικό του ξέσπασμα θα αφήσει πίσω και άλλους τέσσερις νεκρούς θεατές αλλά και επτά θύματα.
Ποια θα μπορούσαν να είναι τα αίτια μίας τέτοιας επίθεσης; Προσπάθεια μυθοποίησης, διαταραγμένος ψυχισμός, εκδίκηση, ή μήπως όλα αυτά μαζί;
Η αλήθεια είναι ότι η διασαφήνιση της αιτίας δεν απαλύνει την απώλεια ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να έχει προσφέρει τόσα πολλά στο μουσικό στερέωμα, μία απορία που συμβάλλει και σε αυτή ακόμα τη μεγέθυνση του θρύλου του.
Ο τραγικός χαμός του Dimebag Darrell έρχεται να προστεθεί σε μία τεράστια ομάδα καλλιτεχνών που μέσα στα δραματικά, άδικα παιχνίδια της μοίρας βίωσαν έναν πρόωρο θάνατο. Από τον Tupac μέχρι τον Jimi Hendrix, από τον Freddie Mercury μέχρι τον Elvis Presley, όλοι τράπουλες ανακατεμένες μέσα στα πολύπλοκα σχέδια της μοίρας.
Ο αδόκητος θάνατος, αυτή η ξαφνική διακοπή, πάντοτε αφήνει το ερωτηματικό της συνέχειας με αποτέλεσμα η προσφορά του εκλιπόντος να αποκτήσει ένα ακόμα παραπάνω μυθικό πασπάλισμα.