Αφιέρωμα: Ελένη Χατζηαργύρη (1925-2004)

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (12 Ψήφοι)

xatziargiri_377445Η Ελένη Χατζηαργύρη, το γένος Γαρυφαλλίδου, γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1925, ενώ καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Μόλις σε ηλικία έξι ετών, βρέθηκε στην Αθήνα και με την εισβολή των Ιταλών έμεινε ορφανή από πατέρα. Πολύ σύντομα, η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε.

Παρά τις αναποδιές, είχε την τύχη να βρεθεί στο δρόμο του Κάρολο Κουν, μέσω της συζύγου του συγγραφέα Μανώλη Σκουλούδη. Ο κορυφαίος αυτός σκηνοθέτης την πίστεψε και την κράτησε κοντά του, με σκοπό να τη διδάξει όπως μόνο εκείνος γνώριζε την τέχνη του θεάτρου.

Η καριέρα της ξεκίνησε το 1942, παράλληλα με την έναρξη της πορείας του Θεάτρου Τέχνης. Εκεί γνώρισε και τον συγγραφέα Κώστα Χατζηαργύρη, με τον οποίο ο δεσμός και ο γάμος της κράτησαν 2 χρόνια, ενώ οι δυο τους απέκτησαν κι έναν γιο. Ο δεύτερός της γάμος πραγματοποιήθηκε 26 χρόνια αργότερα, με τον επιχειρηματία Νίκο Λίβα (πέθανε το 1982).

Συνέχισε στο Θέατρο Τέχνης ως φοιτήτρια, αλλά και ως επαγγελματίας ηθοποιός σε περισσότερες από 20 παραστάσεις (Ρόσμερσχολμ, Τρισεύγενη, Βαβυλωνία, Χοηφόρες, Στέλλα Βιολάντη, η κληρονόμος, κ.α.) μέχρι και το 1950, όταν και πρωταγωνίστησε στις «Τρείς αδελφές» του Τσέχοφ. Τότε, την παράσταση είχε παρακολουθήσει η μεγάλη Κατίνα Παξινού και την  κάλεσε αμέσως στο Εθνικό Θέατρο (η σχολή του Εθνικού την είχε απορρίψει, όπως και την Έλλη Λαμπέτη).

Ο κινηματογραφικός φακός την αγαπούσε κι έτσι δέχτηκε αρκετές προτάσεις, αλλά ο χώρος δεν την αφορούσε. Αυτό είχε ως συνέπεια να γυρίσει  κάποια φιλμ από το 1946 έως το 1957 και έκτοτε να κινηθεί πολύ επιλεκτικά, φοβούμενη μάλιστα ότι είχε πέσει στο σφάλμα των κακών σεναρίων και των μελό ταινιών.

Ακολούθως, εργάστηκε με αμείωτη επιτυχία για αρκετά χρόνια σε διάφορούς θιάσους στο Ελεύθερο Θέατρο (Κοτοπούλη, Μουσούρη, Λαμπέτη-Χόρν, Κατράκης, κ.α.), ενώ αργότερα ίδρυσε δικό της θίασο με τον Νίκο Τζόγια για μικρή χρονική περίοδο.

Το 1962 προσλήφθηκε στο μόνιμο προσωπικό του Εθνικού Θεάτρου, όπου παρέμεινε για περισσότερο από 20 χρόνια σε μια γόνιμη συνεργασία που άνθισε την καριέρα της, δίνοντάς της την ευκαιρία να αποδείξει το ταλέντο της αναμετρούμενη με σπουδαίους ρόλους του διεθνούς ρεπερτορίου σε μεγάλα έργα: Ηλέκτρα, Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα, Κούκλας σπιτικό, Βρυκόλακες, Μήδεια, Μακμπέθ, κ.α.

Επόμενος σταθμός της ήταν και πάλι το Ελεύθερο Θέατρο, όπου τη διετία 1981-1983 βρέθηκε στο πλευρό του Δημήτρη Χόρν.

Δίδαξε για αρκετά χρόνια σε διάφορες δραματικές σχολές, ενώ την τελευταία δεκαπενταετία της ζωής της οι εμφανίσεις της ήταν εξαιρετικά περιορισμένες: Πέρσες του Αισχύλου το 1984, Ορέστεια το 1990, Άμλετ το 1991, Βρικόλακες το 1997 και κυρία Κλάιν το 2002, που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της.

Το 2001 τιμήθηκε από τον Κωστή Στεφανόπουλο για το σύνολο του έργου της, ενώ ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών, καθώς και από το Πανεπιστήμιο Αθηνών ως επίτιμη διδάκτορας.

«Έφυγε» την 1η Οκτωβρίου του 2004 μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο.

Η εγγονή της Σάννυ (Ελένη) Χατζηαργύρη είναι επίσης ηθοποιός.

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.