Εγκλήματα: Η σειρά με το καλύτερο τέλος!
Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τα Εγκλήματα ανήκουν στις εξυπνότερες σειρές όλων των εποχών.
Η μοναδικότητά της έγκειται στο γεγονός ότι το πέρας της σειράς γινόταν ολοένα και καλύτερο, πιο εκρηκτικό, με αποκορύφωμα το τελευταίο επεισόδιο.
Ο ιδιοφυής Λευτέρης Παπαπέτρου έρχεται με ένα σενάριο που προσγειώνεται ως κομήτης στη συντηρητική τηλεόραση των 90's και στις αρχές του 2000 και ταρακουνά ένα πουριτανικό τοπίο.
Προγαμιαίες σχέσεις, υπόκοσμος, ιερόδουλες και παράνομος έρωτας, χασάπηδες που κρατάνε μπαλτά και είναι καψούρηδες με τον Μήτσο και τον Βαγγέλη.
Χωρίς ίχνος βωμολοχίας, αλλά με ένα σενάριο που βάζει φωτιά στην ηρεμία και τη βελουδένια ζωή που νομίζουν πολλοί ότι κρύβεται μέσα στα παραδοσιακά ελληνικά σπίτια.
Τα Εγκλήματα είναι ίσως η μοναδική σειρά η οποία όσο προχωρούσε, τόσο καλύτερη γινόταν. Ο Παπαπέτρου γνώριζε να αποκαθηλώνει τους ήρωές του, να αναδεικνύει τα θετικά και τα αρνητικά τους, οδηγώντας τους στην τελική κάθαρση.
Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς, είναι κορυφαίο από κάθε άποψη.
Η γαλήνη της αιωνιότητας έρχεται και καθαγιάζει τον κάθε ήρωα από όλα τα πάθη και τα μίση που βίωνε στην περίοδο της βιολογικής ζωής.
Στο τελευταίο επεισόδιο, όλοι οι ήρωες αποκαλύπτονται. Η μεγαλύτερη έκπληξη έρχεται από τον αγαθό της σειράς, τον Αχιλλέα.
Σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, ο ίδιος φανερώνει ότι γνωρίζει την αλήθεια για την παράνομη σχέση της γυναίκας του, Φλώρας, αλλά η αγάπη του για εκείνη ξεπέρασε το τραύμα της προδοσίας και τον πόνο της απιστίας.
Μέσα από έναν χορό, ένα βαλς των χαμένων ονείρων, λίγα δάκρυα, μία ανείπωτη συγχώρεση, μία φράση γεμάτη νόημα:
-Σ' αγαπώ τόσο πολύ.
-Σσσσ, όχι μεγάλα λόγια.
Βλέπουμε τη μανιακή serial killer Σωσώ και έμβλημα της σειράς, να θρηνεί βουβά για τον χαμό της αγαπημένης φίλης της, Πέπης. Το προσωπείο της σκληρότητας πέφτει και εκείνη αποκαλύπτει την ευαίσθητη, τρωτή πλευρά της.
Η τελική συνάντηση όλων των ηρώων σε μία μικρή παράγκα, θα κάνει όλες τις μάσκες να πέσουν. Όλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια που παλεύουν να κρύψουν, να απωθήσουν μέσα τους.
Η Σωσώ ανατινάζει τους πάντες, σκοτώνοντας και τον ίδιο τον εαυτό της. Η ζωή της δεν είχε πια κανένα νόημα. Είχε χάσει τα πάντα, εκπλήρωσε το όνειρο της ζωής της να εκδικηθεί τους πάντες και είχε χάσει κάθε στήριγμα που θα μπορούσε να της δώσει κίνητρο για ζωή.
Η τελευταία συνάντηση ζωντανών και νεκρών, είναι η συμφιλίωση του υλικού και του υπερβατικού κόσμου. Οι ήρωες ζουν στον Παράδεισο και καθαρίζονται από όλα τα αμαρτήματα, τις επιθυμίες, τα λάθη της κοσμικής ζωής.
Τα πρόσωπα των ηρώων που επιδίδονται σε έναν λυτρωτικό, συμφιλιωτικό χορό αναδεικνύει ότι στην τελική βασιλεία οι άνθρωποι δεν ζουν με τον τρόπο που βιώνουμε αυτή την παρούσα πραγματικότητα.
Ακόμα και το πρόσωπο της Σωσώς αυτό δείχνει. Ότι πλέον και η ίδια απαλλάχτηκε από τις σκέψεις εκδίκησης, αφήνοντας την καρδιά της να μαλακώσει και όλα αυτά που τη βασάνιζαν στην επίγεια ζωή πλέον διαγράφονται και μένουν βάρη στην υλική ζωή που πλέον έχει περάσει σε άλλο επίπεδο.
Σε ένα σπίτι που μένουν πια οι υπερήλικες πρωταγωνιστές της σειράς, τα παιδιά των ηρώων, τα νόμιμα και τα παράνομα.
Τώρα πια οι ήρωες έγιναν μία ανάμνηση, μία φωτογραφία στον τοίχο.
