Ας εμπνευστούμε από το Πολυτεχνείο...
- tempo team
Πριν 37 χρόνια, μια χούφτα φοιτητών ξεκίνησε μέσα από το Πολυτεχνείο μια ηρωική και μεγαλειώδη εξέγερση, που γκρέμισε την αμερικανοστήριχτη χούντα του Παπαδόπουλου. Σήμερα, οι καιροί έχουν αλλάξει, καθώς η ολιγαρχία που εξουσιάζει τον τόπο έχει φορέσει τη «Δημοκρατική» της μάσκα και καταπιέζει τον ελληνικό λαό με άλλα μέσα, πιο ύπουλα.
Από τη στρατιωτική δικτατορία, έχουμε περάσει σε αυτήν της οικονομίας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Οι πολίτες ζουν μια σύγχρονη χούντα, που δυσχεραίνει μέρα με τη μέρα τη διαβίωσή τους και η οποία τους οδηγεί σε αβεβαιότητα και ανασφάλεια.
Στα χρόνια που πέρασαν από το '73 μέχρι σήμερα, δεν εξελιχθήκαμε μόνο εμείς, αλλά και ο εχθρός. Πλέον, τα δεδομένα είναι διαφορετικά και οι δυνάστες επιβάλλουν τη θέλησή τους με νόμιμο τρόπο, μέσα από το Κοινοβούλιο και μέσω δημοκρατικά εκλεγμένων ανθρώπων, που, όντας εξαρτημένοι, ενεργούν όχι για τα συμφέροντα της πλειοψηφίας, αλλά για λογαριασμό του κεφαλαίου και των λίγων.
Παράλληλα, τα κανάλια και οι εφημερίδες, που βρίσκονται στα χέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών, λένε καθημερινά ψέματα και κάνουν συντονισμένα πλύση εγκεφάλου, προσπαθώντας να πείσουν ότι οι συνεχείς θυσίες μας -που σώζουν τις τράπεζες και διογκώνουν τα κέρδη των επιχειρηματιών, υποβαθμίζοντας ολοένα και περισσότερο την ποιότητα ζωής μας- είναι δήθεν «αναγκαίες» ή αποτελούν «μονόδρομο».
Οι κυβερνήσεις μας, που τα τελευταία χρόνια εναλλάσσονται στην εξουσία από «μπλε» και «πράσινους» αχυρανθρώπους, έχουν προ πολλού δηλώσει την υποταγή τους στις ΗΠΑ και μας οδηγούν στην εκμετάλλευση και τη φτώχεια, γκρεμίζοντας ένα σωρό δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα και δημιουργώντας σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Την ίδια στιγμή, ένα μεγάλο μέρος του λαού βρίσκεται εγκλωβισμένο στον δικομματισμό, αφού εξαπατάται με διάφορα ψευδοδιλλήματα και κούφιες υποσχέσεις. Για πόσο όμως;
Πλέον, είναι πιο φανερό από ποτέ ότι το καπιταλιστικό σύστημα που μας επέβαλλαν ετσιθελικά δεν έχει τίποτα θετικό να μας προσφέρει, παρά μόνο δεινά. Οι δύσκολες μέρες που έρχονται θα αποδείξουν του λόγου το αληθές, γυρνώντας δυστυχώς τη χώρα μας πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν.
Ο αγώνας του Πολυτεχνείου έχει μείνει ανολοκλήρωτος, αφού οι στόχοι του, που βρίσκονταν πέρα από την αποκατάσταση της αστικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί. Ωστόσο, η φλόγα της εξέγερσης παραμένει ζωντανή και η σύγκρουση του λαού με τη δικτατορία του κεφαλαίου είναι αναπόφευκτη, καθώς μόνο έτσι θα επιτευχθεί η ανατροπή της. Όσο θα περνάει ο καιρός και η καθημερινότητα θα γίνεται πιο εφιαλτική, τόσο αυτό θα γίνεται περισσότερο κατανοητό.
Όλοι εκείνοι που έχουν καλοσχεδιάσει την υποδούλωση του λαού, θα τον βρουν πολύ σύντομα μπροστά τους. Τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς αγώνες... Πάμε σαν άλλοτε!
