Μέριλιν, ένας θρύλος που δεν πεθαίνει
Η Μέριλιν Μονρόε, αυτό το αιώνιο ξανθό βλέμμα της μεγάλης οθόνης, λατρεύτηκε από εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά, τραγική ειρωνεία, δεν αισθάνθηκε ποτέ πραγματική αγάπη, από εκείνη που σε αγκαλιάζει και κάθε σου φόβος και ανασφάλεια εξανεμίζεται.
Αυτή η ατίθαση ύπαρξη που ταύτισε το ξανθό με τη σεξουαλικότητα μία για πάντα, υπήρξε ένα εκρηκτικό υλικό υποκριτικής δύναμης και άφθαρτης γοητείας.
Μία φούστα που σηκώνεται... και ένας μύθος να μένει για πάντα κραταιός. Αποδεικνύοντας ότι, όντως, οι άνδρες προτιμούν τις ξανθές. Και δη, τις σπιρτόζες, τις καπάτσες.
Αυτή η σεξοβόμβα που έκανε ανδρικές καρδιές να αναστενάξουν, έζησε γάμους, έρωτες, δόξα, άφησε την ανθρωπότητα άφωνη όταν στα 36 της χρόνια αποφάσισε να πετάξει μακριά. Αφήνοντας το σώμα της νεκρό στη μπανιέρα του σπιτιού της, σε ηλικία μόλις 36 ετών.
Ποια ήταν τελικά η αιτία θανάτου της Νόρμα Τζέιν; Τα βαρβιτουρικά, κάποια κατάρα που βάλθηκε να τιμωρήσει με πρόωρο θάνατο τους θρύλους για να τους χαρίσει το νερό της αθανασίας;
Όποια και να ήταν, παραμένει το συμπλήρωμα του μύθου της. Ιδανικό πασπάλισμα μίας κληρονομιάς που διακόπτεται βίαια, αφήνοντάς μας την αιώνια περιέργεια "τι άλλο θα μπορούσε να δημιουργήσει" αναπάντητη.
Από μοντέλο και κομπάρσος, θα καταλήξει σύμβολο του σεξ και πρωταγωνίστρια κλασικών ταινιών του Αμερικάνικου Κινηματογράφου. Το «Επτά χρόνια φαγούρα» και το «Μερικοί το προτιμούν καυτό» την καθιερώνουν ως ένα αιώνιο σύμβολο αγέραστου σεξαπίλ και αθάνατης θηλυκότητας.
Αναδυομένη Αφροδίτη αλλά και έκπτωτος άγγελος κρύβοντας πίσω από τη χρυσόσκονη της δόξας ένα πληγωμένο παιδί που δεν αγαπήθηκε ποτέ ειλικρινά.
Αισθησιακή μέχρι το μεδούλι, μήλο της έριδος για δύο προέδρους που υπήρξαν πρόεδροι αυτής της παγκόσμιας δύναμης που λέγεται ΗΠΑ. Και με μία παράτολμη σχέση που τροφοδότησε μία ακραία συνωμοσιολογία που την ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Δημιουργώντας έναν ξανθό μύθο που ακολούθησε μεταγενέστερες σταρ της ποπ όπως την Μπρίτνεϊ Σπίαρς και την Αγκιλέρα μέχρι τον ελληνικό μύθο της Αλίκης.
Το θηλυκό είδωλο της ποπ κουλτούρας παραμένει ζωντανό. Ίσως περισσότερο από ποτέ…
