Λούσιος… πηγή ζωής!

«Λούσιος» ονομάστηκε γιατί, σύμφωνα με τη μυθολογία, οι νύμφες έλουσαν το νεογέννητο Δία στα κρυστάλλινα νερά του. Παρά το γεγονός ότι το μήκος του είναι μικρό (20χλμ) έχει διαφορετικές ονομασίες κατά διαστήματα.

Από τις πηγές του στο οροπέδιο της Καρκαλούς (βόρεια της Δημητσάνας) μέχρι τη συμβολή του με τον Αλφειό (δυτικά της Καρύταινας) συγκεντρώνει εντυπωσιακό όγκο νερών και σχηματίζει ένα απ’ τα ομορφότερα φαράγγια της Πελοποννήσου.

Οι άνθρωποι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έπλεξαν έναν οικιστικό ιστό γύρω απ’ τον Λούσιο και τον αναγνώρισαν ως πηγή ζωής. Γύρω απ’ τις όχθες έχτισαν σπίτια και ιερά, έφτιαξαν ένα πυκνό οδικό δίκτυο από γέφυρα, καλντερίμια και μονοπάτια.

Από τον 14ο αιώνα και έπειτα γνωρίζαμε ότι το φαράγγι του Λούσιου ήταν χώρος απομόνωσης και ασκητισμού. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα μοναστήρια όπως η παλαιά Μονή Φιλοσόφου και η Μονή Προδρόμου. Τρία μεγάλα μοναστήρια μπορεί να επισκεφθεί κανείς στον Λούσιο: τη Μονή Αιμυάλων κοντά στη Δημητσάνα, τη Μονή Προδρόμου και τη Μονή Φιλοσόφου που ενώνονται μεταξύ τους με ένα ευχάριστο μονοπάτι.

Τα ερείπια των κτιρίων της παλαιάς Μονής χρονολογούνται από τον 14ο – 15ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της νέας Μονής, τα βοηθητικά κτίσματα της παλαιάς δεν εγκαταλείφθηκαν, αλλά λειτουργούσαν σαν «Κρυφό Σχολειό» για τα ελληνόπουλα.

ΔΙΑΜΟΝΗ (ενδεικτικά)
«Καζάκου» (Δημητσάνα) 2795031660
«Δημητσάνα» 2795031518
«Τρικολλώνιον» (Στεμνίτσα) 2795081297

ΦΑΓΗΤΟ
Καρύταινα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα και Ελληνικό προσφέρονται κυρίως για τα κρατικά τους. Χόρτα, σούπες και ουζομεζέδες, όπου βρείτε, μην τα χάσετε.