Επηρεάζεται τελικά κάποιος από την αυτοκτονία ενός διάσημου προσώπου;
Μπορεί η αυτοκτονία ενός διάσημου να επηρεάσει έναν άνθρωπο ο οποίος πάσχει ήδη από αυτοκτονικό ιδεασμό; Πόσο μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος αποτελεί πρότυπο για ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου, να παρασύρει και άλλα άτομα σε μία δική του συμπεριφορά και απόφαση;
Από τις πιο παλιές αυτοκτονίες διασήμων μέχρι την πιο πρόσφατη, αυτή του Chester Bennington (τραγουδιστή των Linkin Park), η κοινή γνώμη πάντοτε σοκάρεται στο άκουσμα ενός τόσο ξαφνικού και αιφνίδιου θανάτου, ειδικότερα όταν ο άνθρωπος αυτός είναι διάσημος, έχει φανατικούς θαυμαστές σε όλο τον κόσμο και έχει τη δύναμη στο να ασκεί κοινωνική επιρροή. Ένας άνθρωπος ο οποίος φαινομενικά και εξωτερικά φαίνεται «πως τα έχει όλα», προκαλεί τεράστια απορία στο κοινό του το οποίο δεν μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος του ψυχικού τέλματος στο οποίο είχε βρεθεί.
Ένας διάσημος αστέρας είναι ένα πρότυπο για μεγάλη μερίδα ανθρώπων, η οποία σε μεγάλο βαθμό παραδειγματίζεται από το φέρσιμο, τη νοοτροπία και τη γενικότερη στάση ζωής του. Η αντίληψη πως μία τέτοια πράξη θα μπορούσε να επηρεάσει ένα άλλο άτομο στο να την επιχειρήσει και το ίδιο, ισχύει, πόσο μάλλον έναν θαυμαστή του αυτόχειρα και ένα άτομο που υποφέρει ήδη από επαναλαμβανόμενες σκέψεις αυτοκτονίας. Ένας φανατικός θαυμαστής θα μπορούσε σε μία έκρηξη της στιγμής να θελήσει ακόμα και να μιμηθεί το «είδωλό» του, επαναλαμβάνοντας την πράξη του.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι πως θαυμάζοντας έναν αστέρα της μουσικής, ένα οποιοδήποτε διάσημο πρόσωπο, αυτό δε σημαίνει πως αυτόματα και χωρίς κριτική σκέψη πρέπει να μπαίνουμε στη διαδικασία να μιμούμαστε άκριτα την κάθε πράξη και συμπεριφορά του.
Η αυτοκτονία αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως, με τα θύματα να είναι κυρίως έφηβοι και νέοι άνθρωποι έως 35 ετών. Ένα γεγονός όμως όπως η αυτοκτονία ενός διάσημου, θα μπορούσε να δώσει το έναυσμα στο να επιχειρήσει η κοινή γνώμη να μιλήσει για αυτή χωρίς ταμπού, περνώντας σε κάθε νέο άνθρωπο το μήνυμα πως κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του και πως αυτή δεν είναι λύση αλλά καταστροφή.
Μπορεί να θαυμάζω κάποιον αλλά δε χρειάζεται να γίνω άκριτος μιμητής του.
