Η τέχνη του πηλού
- Έφη Φλωτσίου
- ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
Παρόλο που οι άνθρωποι κατανοούν την ανάγκη για αλλαγή, αναστατώνονται από τις αλλαγές που τους επηρεάζουν προσωπικά. Οι αλλαγές είναι ευπρόσδεκτες όσο ανακουφίζουν από τη βαριεστιμάρα και την ανία, αλλά οι περισσότεροι θα προτιμούσαν θεωρητικές ή επιφανειακές αλλαγές παρά ό,τι ταράζει τη ρουτίνα και τις προσωπικές τους συνήθειες.
Με κάποιο τρόπο πάντα το παρελθόν φαντάζει ισχυρό και σπουδαίο. Η αλλαγή καταστρέφει το οικείο και τρομάζει. Δημιουργεί ένα κενό. Ένα κενό ανησυχητικό που ο άνθρωπος το συσχετίζει με το χάος. Κάθε ενθουσιασμός για αλλαγή συνήθως γρήγορα ξεθωριάζει κι αφήνει ένα κενό για να επιστρέψει το παρελθόν.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι το παρελθόν δεν υπάρχει. Είναι θαμμένο στον αδιάφορο χρόνο. Ωστόσο μας δίνει μια ευκαιρία. Να το ερμηνεύσουμε από την αρχή. Χωρίς να διατρέχουμε κανένα κίνδυνο.
Σε αυτή τη διαδικασία εξέτασης του παρελθόντος αξίζει να αναρωτηθούμε:
Ο ρόλος μου σε αυτή τη ζωή είναι αυτός που διάλεξα ή αυτός που όρισε ο κόσμος;
Η δύναμη που έχω είναι η πραγματική ή αυτή που μου δόθηκε για το ρόλο;
Συνήθως ο ρόλος δεν μας αντιπροσωπεύει. Συνήθως οι άλλοι περισσότερο και όχι εμείς, ήταν οι συντελεστές αυτού που είμαστε. Υπήρξαμε ένας εύπλαστος πηλός.
Όταν όμως φτάσουμε σε αυτή την αυτοσυνειδησία έχουμε ένα χαρτί. Μπορούμε να γίνουμε καλλιτέχνες. Να μάθουμε την τέχνη του πηλού. Να ξαναπλάσουμε τον εαυτό μας. Σαν να φτιάχναμε ένα έργο τέχνης.
Να πάρουμε την ευθύνη για αυτό το έργο. Με σεβασμό στη σοφία του παρελθόντος και των άλλων, αλλά κυρίως με σεβασμό στη δική μας εσωτερική σοφία.
Όταν παίρνω την ευθύνη, όταν υπογράφω το δημιούργημά μου παίρνω ένα ρίσκο. Φεύγω από τη ζώνη της ασφάλειας. Κερδίζω όμως κάτι πολύτιμο. Την ελευθερία.
Αυτό σημαίνει ότι αποφάσισα να φύγω από τη θέση του επιβάτη και να πάω στη θέση του οδηγού. Σημαίνει ότι δεν μπορώ να κατηγορώ τα άλογα της άμαξας. Σημαίνει ότι θέλω να γίνω καλός αμαξάς. Ο καλύτερος. Σημαίνει επίσης ότι ξέρω που θέλω να πάω. Κι αν δεν υπάρχει δρόμος θα τον φτιάξω.
Δεν αναπολώ την ασφάλεια του παρελθόντος πια. Έχω μόνο ενθουσιασμό για το δρόμο. Πάντα μπορώ.
Μπορώ γιατί ο χρόνος είναι μια τεχνητή έννοια.
Για ένα παιδί φαντάζει ατελείωτος. Για έναν ενήλικα περνάει απίστευτα γρήγορα. Εξαρτάται από το πώς τον αντιλαμβανόμαστε. Μόνο η θέλησή μας μπορεί να αλλάξει την αντίληψη που έχουμε για το χρόνο.
Μην αφήσετε ποτέ τα χαλινάρια στο χρόνο. Μην αφήνεστε σε ό,τι φέρνει ο χρόνος. Είναι άσπλαχνος. Γίνετε ο αμαξάς του δικού σας χρόνου.
